กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 516

เมื่อเคนเน็ธกลับไปบ้านของตระกูลวิลสัน เวนดี้รีบไปข้างหน้า และทักทายเขาด้วยความดีใจว่า “เคนเน็ธ ในที่สุดคุณก็กลับบ้านแล้ว ตระกูลวีเวอร์ได้ช่วยคุณไหมคะ?”

เคนเน็ธบ่นด้วยความรำคาญ “พวกเขาช่วยผมไม่ได้เลย ในที่สุดพวกเขาก็ขอให้ชาร์ลีรักษาผมแทน”

“ชาร์ลี? ชาร์ลี เวด?” เวนดี้ถามด้วยความประหลาดใจ “แล้วเขารักษาคุณหรือเปล่า?”

เคนเน็ธถอนหายใจ “อืม แต่แค่เนื้อร้าย มันยังใช้การไม่ได้…”

เวนดี้พูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณไม่ควรปล่อยตระกูลวีเวอร์ไปง่าย ๆ นะคะ โดยเฉพาะเจฟฟรีย์! เขาเป็นคนที่หลอกให้คุณกินยา และทำให้คุณมีความทุกข์ทรมานมากมาย คุณต้องปล่อยให้พวกเขารักษาคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

การแสดงออกของเคนเน็ธดูห่างเหินและเย็นชา “ผมปล่อยตระกูลวีเวอร์ไปเพราะชาร์ลี แต่เมื่อผมกลับไปที่อีสต์ คริฟฟ์แล้ว ผมจะไล่ล่าตระกูลวีเวอร์ในเรื่องนี้!”

เวนดี้ตกตะลึง “เคน… เคนเน็ธ คุณจะกลับไปที่อีสต์ คลิฟฟ์แล้วเหรอคะ?”

เคนเน็ธเหลือบมองเวนดี้อย่างไร้อารมณ์ และพูดว่า “แน่นอน ผมจะกลับไป โอลรัส ฮิลล์ ทำให้ผมโชคร้ายมามากพอแล้ว!”

เวนดี้ตื่นตระหนกทันทีเมื่อได้ยินว่าเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งกำลังจะจากไป เธอกอดเขา และพูดอย่างเสียใจว่า “แต่เคนเน็ธคะ ฉันไม่อยากจากคุณไป พาฉันไปที่อีสต์ คริฟฟ์กับคุณได้ไหม?”

เวนดี้รู้ว่าตระกูลวิลสันไม่มีความหวังอีกแล้วในครั้งนี้

เขาให้เงินพวกเขาเพียงสิบล้านดอลลาร์จากการลงทุนแปดสิบล้านดอลลาร์ที่เขาสัญญาไว้ มันยังไม่เพียงพอต่อการใช้หนี้เลย

ตอนนี้เธอไม่มีที่ไป ทุกคนในโอลรัส ฮิลล์รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นเมียเก็บของเคนเน็ธ ดังนั้นจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะได้พบกับสามีที่ดีที่จะแต่งงานได้ในเมือง

ดังนั้น ทางเลือกเดียวที่เธอมีในตอนนี้คือรั้งเคนเน็ธไว้ และอย่าปล่อยมือ นี่เป็นโอกาสเดียวที่เธอสามารถเริ่มต้นใหม่ได้

อย่างไรก็ตามเคนเน็ธจะพาเธอไปที่อีสต์ คริฟฟ์ได้อย่างไร? เขาแต่งงานแล้ว แล้วถ้าภรรยาของเขารู้เกี่ยวกับเธอล่ะ? สงครามโลกครั้งที่ 3 จะปะทุขึ้นในไม่ช้า!

คุณท่านวิลสันเห็นเคนเน็ธเป็นเรือที่ลอยอยู่ในมหาสมุทรแห่งการล้างหนี้ ถ้าเขาจากไป ตระกูลวิลสันจะต้องสิ้นหวังอีกครั้ง

ดังนั้นเธอจึงอ้อนวอนต่อเคนเน็ธ ดวงตาของเธอพลันแดงก่ำ และน้ำเสียงที่พลันแหบแห้ง “เคนเน็ธ ถ้าคุณไปตอนนี้ ตระกูลของเราก็จบแล้ว! พวกเราคือครอบครัวเดียวกัน เวนดี้เป็นคนรักของคุณ คุณไม่สามารถทิ้งเราได้!”

จากนั้นเธอก็รีบโพล่งว่า “ทำไมคุณไม่พาเรากลับไปที่อีสต์ค ริฟฟ์ล่ะ? เราจะติดตามคุณเหมือนผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ คุณคือเจ้านายของเรา!”

คริสโตเฟอร์อุทาน “ใช่! เคนเน็ธ ตลอดระยะเวลาที่คุณอยู่ในเมืองในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เราปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นแขกผู้มีเกียรติ พ่อของผมก็ช่วยชีวิตพ่อคุณด้วย! ได้โปรดเถอะ ได้โปรดเมตตาและพาเราไปที่อีสต์ คริฟฟ์”

เคนเน็ธเยาะเย้ยและพูดว่า “นั่นตลกมาก เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย ทำไมฉันถึงต้องพาพวกคุณไปที่อีสต์ คริฟฟ์ด้วย?”

เขาเสริมว่า “นอกจากนี้ ใช่ พ่อของคุณช่วยชีวิตพ่อของฉัน แต่ฉันตอบแทนด้วยการลงทุนสิบล้านในบริษัทของคุณแล้ว ดังนั้นนั่นเป็นเรื่องระหว่างเรา!”