กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 7

เมื่อมองไปที่พ่อแม่ของเธอที่คอยแต่จะเหยียดหยามชาร์ลีนั้น แคลร์ก็ถอนหายใจและพูดว่า "คุณพ่อคุณแม่คะ อย่าโทษชาร์ลีสำหรับเรื่องนี้เลยค่ะ มันเป็นความคิดของหนู หนูไม่ต้องการให้ครอบครัวของเราถูกดูถูกอีกต่อไป ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราทุกข์กันไม่มากพออีกเหรอ?”

แม่ของแคลร์สวนกลับว่า “แต่ถึงยังไง ลูกก็ไม่ควรรับงานนี้ ไม่ใช่แค่ลูกนะ ถึงจะเป็นคุณยายของลูก เอ็มแกรนด์ กรุ๊ปก็จะไม่ให้ความสำคัญที่จะมาต้อนรับอะไรพวกเราหรอก! "

ชาร์ลียิ้มอย่างพึงพอใจในขณะเฝ้าดูการถกเถียงกัน เขาพนันได้เลยว่าพวกเขาจะไม่มีทางเชื่อว่าเขาเป็นเจ้าของที่แท้จริงของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"กำลังไปค่ะ…"

เอเลนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายในขณะที่เธอเดินไปที่ประตูและเปิดมันออก

ชาร์ลีเลื่อนสายตาไปที่ประตูและเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดอาร์มานียืนอยู่ที่ประตู ชายหนุ่มคนนี้ดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหลด้วยนาฬิกาสุดหรู ปาเต็ก ฟิลิปป์ ที่ข้อมือซึ่งดูเหมือนจะมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าสี่ล้านดอลลาร์

เอเลนร้องเสียงหลงอย่างตื่นเต้น “อ้าว เวนเดลล์! ทำไมคุณถึงมาที่นี่คะ?"

ชายคนนี้คือเวนเดลล์ โจนส์ ลูกชายของตระกูลโจนส์ที่ตามจีบแคลร์อย่างไม่ลดละ

เวนเดลล์ยิ้มและพูดว่า “คุณป้าครับ ผมได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการเจรจาของแคลร์กับพวกเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ผมเลยมาที่นี่เพื่อเสนอไอเดียครับ”

“ว้าว คุณช่างเป็นผู้ช่วยชีวิตครอบครัวของเราจริง ๆ !”

เอเลนรู้สึกตื่นเต้นและตื้นตันใจเป็นอย่างมาก และเธอก็มองเขาประหนึ่งว่ากำลังมองลูกเขยของเธออย่างภูมิใจ เธอรีบต้อนรับเขาเข้าไปในบ้านและพูดว่า “เวนเดลล์คะ คุณจะช่วยแคลร์ตกลงสัญญาของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปได้ไหม?”

เวนเดลล์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มสุภาพ เขาไม่สนใจชาร์ลีโดยสิ้นเชิงและยังปฏิบัติกับเขาเหมือนแมลงตัวหนึ่ง เขาเดินตรงไปที่แคลร์และพูดเบาๆ ว่า “แคลร์ทำไมคุณไม่บอกอะไรผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ นี้เป็นเรื่องใหญ่นะครับ แต่ไม่ต้องกังวลนะ ครอบครัวของผมมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ผมว่าจะลองคุยกับคุณพ่อผม มาดูกันว่าผมจะช่วยคุณอย่างไรได้บ้าง "

บอกตามตรงว่าคุณพ่อของเวนเดลล์นั้นไม่ได้มีอิทธิพลมากเท่าที่เขาอ้างถึง แต่เขาก็แค่อ้างไว้เพื่ออยากพยายามเอาชนะใจแคลร์เท่านั้นเอง

แคลร์รู้ดีว่าเวนเดลล์แอบชอบเธอมาตลอด เธอจึงพูดอย่างตัดบทไปว่า “เวนเดลล์คะ ฉันซาบซึ้งกับข้อเสนอของคุณนะคะ แต่ฉันขอหาทางด้วยตัวฉันเองดีกว่าค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

เอเลนอ้าปากค้างด้วยความงงงวย “แคลร์ นี่ลูกบ้าไปแล้วเหรอ? คุณโจนส์เป็นคนดีและมีน้ำใจเขาต้องการช่วยเหลือลูก แล้วลูกจะพูดแบบนั้นได้อย่างไร”

จากนั้นเวนเดลล์ก็หันหลัง กระแทกประตูและเดินจากไป

เอเลนรีบเดินตามเวนเดลล์ไปอย่างรวดเร็ว แต่เขาหายไปเสียแล้ว เธอตบต้นขาของเธออย่างไม่พอใจชี้ไปที่จมูกของชาร์ลีแล้วตะโกนสุดเสียงว่า “แก! กล้าดียังไง! คนอย่างแกจะทำอะไรได้อีกนอกจากเป็นภาระของลูกสาวฉัน คุณโจนส์ใจดีพร้อมให้ความช่วยเหลือ แต่แกกลับไล่เขาออกไป!”

ชาร์ลีพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “คุณแม่ครับเราคุยกันหมดแล้ว ตัวเขาเองไม่สามารถชนะสัญญากับเอ็มแกรนด์ได้ แล้วเขาจะช่วยแคลร์ได้อย่างไรครับ?”

“หยุดพล่ามซะที!” เอเลนตวาด “รู้อะไรไว้ก็ดีนะเจ้าโง่! ตระกูลโจนส์จะได้เงินหนึ่งในสามของสองพันล้านดอลลาร์!”

ชาร์ลีนิ่งเงียบ ไม่แม้แต่แสดงอาการใด ๆ แต่ในใจลึก ๆ เขาแสยะยิ้มและคิดว่า “ผมไม่รู้ว่าหรอกว่าตระกูลโจนส์มีอำนาจมากแค่ไหน แต่ที่รู้คือเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ของผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับพวกเขาอีกต่อไป! แม้ว่าพวกเขาจะเคยทำงานร่วมกันในหลายโครงการก่อนหน้านี้ แต่จากนี้ไปข้อสัญญาทั้งหมดนี้จะถูกยกเลิก!

แน่นอนว่าแคลร์ไม่สามารถอ่านใจสามีได้ เธอจึงหันไปหาแม่แล้วพูดว่า “คุณแม่คะ ขอร้องล่ะอย่าโทษชาร์ลี รอจนกว่าหนูจะกลับจากเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปก่อนแล้วกันค่ะ!”

"ฮะ!" เอเลนถอนหายใจด้วยความตกใจรู้สึกว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรมกับเธอ เธอแต่งงานกับสามีที่ไร้ประโยชน์ และลูกสาวของเธอก็ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ยิ่งกว่า!

เธอไปทำอะไรมาถึงเป็นได้ขนาดนี้!