กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 723

จาค็อบเฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ จากมุมหนึ่ง ขณะที่ลูกเขยของเขาหันหลังให้และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์อย่างพลิกผัน เขาอึ้ง

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลีถึงแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ และทำไมเขาถึงมีออร่าของความแข็งแกร่งอยู่รอบตัวเขา

ชาร์ลีคนนี้แตกต่างกับชาร์ลี คนที่มักจะโดนเอเลนดูถูกและตำหนิที่บ้านอย่างสิ้นเชิง

ในเวลานี้ ชาร์ลีก้าวไปข้างหน้าก่อนจะถามว่า “พ่อ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

จาค็อบรีบส่ายหัวขณะที่เขาพูดว่า “โอเค พ่อสบายดี โชคดีที่ผมมาทัน ไม่อย่างนั้นพ่อคงจะต้องพบกับชะตากรรมที่แย่มาก…”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่อ ผมรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่พ่อสบายดี ผมได้สอนบทเรียนแก่คนเหล่านั้นแล้ว ตอนนี้พ่อพอใจไหม?”

"พอใจ! พ่อพอใจมาก!” จาค็อบพยักหน้าซ้ำ ๆ หลังจากนั้น เขาถามด้วยสีหน้ากังวลว่า “ชาร์ลี ไม่คิดว่ามันโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ? นายไม่กลัวว่า…พวกตระกูลเว็บบ์จะพยายามมาแก้แค้นนายเหรอ?”

ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูดว่า “พ่อไม่ต้องกลัวการเอาคืนหรือการแก้แค้นเลย เมื่อต้องเผชิญอยู่กับพวกตระกูลเว็บบ์ พวกมันจะฆ่าพ่อแน่ ๆ แม้ว่าพ่อจะไม่ไปทำอะไรพวกมัน ทำไมพ่อไม่เล่นตามน้ำกับพวกมันไปแทน? หรือพ่อไม่เห็นด้วยกับผม?”

จาค็อบตอบว่า “นั่นก็จริง แต่พ่อก็ยังกังวลอยู่นิดหน่อยว่าพวกมันจะเข้ามาแทงด้านหลังพวกเรา ท้ายที่สุด เราไม่ได้ร่ำรวยหรือมีอำนาจเท่ากับพวกตระกูลเว็บบ์ หากพวกมันมาหาเราจริง ๆ เราอาจจะจบสิ้นกันเลยก็ได้”

ชาร์ลีโบกมือก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณพ่อ ผมจะปกป้องแคลร์อย่างแน่นอน รวมทั้งดูแลแม่และความปลอดภัยของพ่อด้วย พ่อวางใจได้เลยครับ”

จาค็อบพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี

ชาร์ลีพูดต่อไปว่า “ยังไงก็เถอะ อย่าให้แคลร์และแม่กังวลเรื่องนี้นะครับ และเราก็ไม่ควรบอกเรื่องนี้กับพวกเขาเมื่อเรากลับบ้าน”

"ได้สิ ๆ !" จาค็อบจะกล้าบอกเอเลนเรื่องนี้ได้ยังไง! ถ้าเอเลนรู้เรื่องนี้ เธอจะไม่เล่นใหญ่ในเรื่องนี้เหรอ? เมื่อถึงเวลานั้น เธอก็จะทำให้โลกทั้งใบกลับหัวกลับหาง

ในที่สุดชาร์ลีก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ขณะที่ชาร์ลีพาพ่อตาของเขากลับบ้าน เคนและมาร์คัส ลูกชายของเขา ต่างก็ทำตัวเหมือนโจรในบ้านของพวกเขาเอง พวกเขาโยนและเก็บของมีค่าทั้งหมดที่พวกเขาหาได้ในบ้านอย่างลุกลี้ลุกลน

แม่ของมาร์คัสไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอเห็นคำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' สลักบนหน้าผากของสามี เธอจึงรีบวิ่งไปถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

เคนโพล่งออกมาทันที “อย่าถามคำถามมากมายกับฉันตอนนี้ เราซวยแล้ว! เราต้องเก็บข้าวของและออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด คืนนี้เราต้องออกจากโอลรัส ฮิลล์ ไม่อย่างนั้นเราทั้งหมดจะตายอย่างไม่มีที่ให้ฝังศพเลย!”

"ฮะ?!" แม่ของมาร์คัสรีบถามว่า “เราจะไปไหนกัน?”

“เราจะไปมาเลเซีย!” เคนรีบตอบ “เราจะไปที่นั่นและตามหาพี่ชายของฉัน และเราจะไม่กลับไปประเทศนี้อีก!”

"ว่าไงนะ?!" แม่ของมาร์คัสทรุดตัวลงทันทีเมื่อเธอร้องเสียงดัง “ทำไม! ทำไมจู่ ๆ เราไปมาเลเซียล่ะ? ทำไมเราถึงกลับมาประเทศไม่ได้อีก? แล้วพ่อแม่ของฉันล่ะ? แล้วพี่น้องของฉันล่ะ?”

เคนถามว่า “หรือคุณไม่อยากมีชีวิตอีกแล้ว? ทำไมคุณต้องกังวลเรื่องพ่อแม่ของคุณ? พ่อแม่ของคุณสบายดีในโอลรัส ฮิลล์ แต่พวกเราต่างหากที่กำลังเผชิญกับภัยพิบัติตอนนี้! เราจะตายได้ถ้าเราไม่ออกจากประเทศทันที คุณต้องการให้พ่อแม่ของคุณมาเก็บศพของเราไหมล่ะ? รีบไปเก็บของเดี๋ยวนี้!”