กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 997

ในตอนนี้ ฮาร์วีย์รับรู้ได้จากสีหน้าของชาร์ลี ว่าเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว

เขาไม่ใช่ไอ้งี่เง่าน่าสมเพช คนที่ไม่ได้เรียนหนังสืออีกต่อไป ไม่ใช่คนที่ไม่มีพ่อแม่ และไม่ใช่คนที่ทุกคนรอบตัวเขาจะดูถูกเหยียดหยามอีกเช่นกัน

ปัจจุบันเขาเป็นพี่ชายของชาร์ลีและเป็นผู้ช่วยประธานของเทรวิส กรุ๊ป

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขาได้รับเงินเดือนประจำปีสูงถึงสองล้านดอลลาร์!

ถ้าแฟนเก่าของเขารู้ว่าเขามีตำแหน่งหน้าที่ดีการงานที่ดีแล้ว แม่ที่เย่อหยิ่งของเธอคงอาจจะคุกเข่าขอร้องให้เขากลับมาคืนดีกับลูกสาวของเธอ

อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีพูดถูก

จากนี้ไป ครอบครัวนั้นก็ไม่คู่ควรกับคนอย่างเขาอีกต่อไป

นี่ไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์อวดดีหรือสนแค่ตัวเอง แต่นี่เป็นเพียงเพราะฮาร์วีย์รู้เหตุผล ที่เขาสามารถมีความสุขและความโชคดีแบบนี้ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะชาร์ลีพี่ชายในวัยเด็กของเขา

เขาไม่เพียงต้องการขอบคุณชาร์ลีเท่านั้น แต่เขาไม่ต้องการทำให้ชาร์ลีผิดหวังไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม

ในตอนนี้ ทุกคนบนโต๊ะต่างจ้องมองชาร์ลีราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้า

เขาบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยโทรศัพท์ นอกจากนี้ เพื่อนของเขายังได้บริจาคเงินอีก 1 ล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็เพราะเขา

หลังจากนั้นเขายังโทรหาเทรวิส เลน มหาเศรษฐีในแลงคาสเตอร์อีก!

เขาสามารถหางานและตำแหน่งใหม่ให้กับฮาร์วีย์ งานที่มีเงินเดือนต่อปีสองล้านดอลลาร์ด้วยการโทร

ความสามารถและพลังแบบนี้ มันเกินจินตนาการของทุกคนที่นี่!

อย่างไรก็ตาม แคลร์ไม่แปลกใจเลย เธอรู้ว่า ชาร์ลีดูฮวงจุ้ยให้คนร่ำรวยและมั่งคั่ง ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกที่เขารู้จักเทรวิส

ชาร์ลีตอบเบา ๆ “ฉันไม่ดื่มแล้ว บางทีอาจจะเป็นครั้งหน้า ฉันต้องไปแล้วเพราะฉันมีเรื่องครอบครัวที่ต้องจัดการ”

หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันจะดื่มแก้วนี้”

ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง ชาร์ลีดื่มไวน์ในแก้วจนหมดก่อนที่เขาจะจับมือแคลร์และออกจากร้านอาหาร

เนื่องจากชาร์ลีดื่มระหว่างทานอาหารเย็น แคลร์จึงเป็นคนขับรถในวันนี้

ระหว่างทางกลับบ้าน แคลร์พูดอย่างกังวลว่า “ฉันคิดว่าพ่อคงถูกกระตุ้นเพราะเขายังคงสนใจในอาฮอลล์อยู่ นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงอยากจะหย่ากับแม่ ฉันกังวลจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ช่วยหาทางให้พ่อเปลี่ยนใจหน่อยได้ไหม?”

ชาร์ลีตอบ “เราจะเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ได้ยังไง? ถ้าพ่อไม่มีความรู้สึกต่อแม่จริง ๆ แล้วถ้าเราบังคับให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน มันจะกลายเป็นการทรมานและความคับข้องใจมากกว่า”

แคลร์ถอนหายใจขณะที่เธอถาม “ถ้าอย่างนั้น คุณหมายความว่าแยกกันจะดีกว่าใช่ไหม เพราะความเจ็บปวดในระยะสั้นดีกว่าความเจ็บปวดในระยะยาวใช่ไหม?