กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1035

ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ในไม่ช้ากู้ชูหน่วนก็ปล่อยเสียงกรนออกมาและหลับสนิท

ทว่าเยี่ยจิ่งหานกลับนอนไม่หลับ

เขารอคอยให้นางเป็นฝ่ายริเริ่มมาตลอด ทว่านางกลับนอนหลับไปอย่างง่ายดาย

และเขาเองก็ไม่รู้ว่าควรดีใจหรือเสียใจดี

ผู้หญิงคนนี้นอนหลับลงอย่างง่ายดายแม้ในห้องนอนของเขา นั่นก็หมายความว่าเขาไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยสำหรับนาง

ทว่านางกลับไม่แตะต้องหรือสัมผัสเขาเลย

เวลาก็ผ่านไปสามปีแล้ว หรือเขาแก่ลงแล้ว? ความมีเสน่ห์ของเขาลดลงแล้วหรือ?

กู้ชูหน่วนไปนอนที่หอดาบติดต่อกันอยู่หลายคืนทำให้คนในวังหลวงต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา ผู้คนต่างพากันยกย่องสรรเสริญเยี่ยจิ่งหาน และหอดาบเองก็ได้กลายเป็นสถานที่ที่มีความนิยมมากที่สุดในวังหลวง

ภายในห้องนอนของเหวินเส่าอี๋

ชายชุดดำจำนวนหนึ่งคุกเข่าลงเพื่อรายงาน

"นายท่าน ฝ่าบาทและเยี่ยจิ่งหานไม่ได้มีอะไรกัน พวกเขาเพียงแค่นอนเตียงเดียวกันเท่านั้นขอรับ"

"ที่เยี่ยจิ่งหานยอมให้ฝ่าบาทนอนเตียงเดียวกับเขา เพราะฝ่าบาทใช้เหตุผลว่าช่วยเขาตามหาดวงวิญญาณขอรับ"

มือที่เรียวของเหวินเส่าอี๋ค่อยๆ ลูบสัมผัสฉินสีขาวหิมะ

แม้ว่าเขาจะตาบอด ทว่าการแสดงออกของเขานั้นดีและรู้ว่าเส้นฉินแต่ละสายอยู่ในตำแหน่งใด

เสียงอันอบอุ่นราวน้ำพุใสดังแผ่วเบา

"เยี่ยจิ่งหานเป็นคนที่ยอมให้คนอื่นฝืนใจง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?"

"เอ่อ......ดูเหมือนจะไม่ใช่ การคุ้มกันของหอดาบหนาแน่น ข้าน้อย.....ข้าน้อยเข้าไปไม่ได้"

"ออกไป"

"ขอรับ"

ชายชุดดำออกไปและจากนั้นก็มีชายชุดดำอีกคนเข้ามาอยู่ตรงหน้าของเหวินเส่าอี๋

"นายท่าน ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะรู้ว่าดวงวิญญาณอีกหนึ่งดวงอยู่ที่ไหนและกำลังต่อรองกับเยี่ยจิ่งหาน ข้าน้อยทายว่าที่นิสัยของเยี่ยจิ่งหานเปลี่ยนไปอย่างมากเป็นเพราะมีฝ่าบาทอยู่ในมือ ฉะนั้นเขาจึงยอมมอบเงินตำลึงและทองคำจำนวนมากให้กับฝ่าบาท"

เหวินเส่าอี๋ไม่พูดอะไร

เหตุผลนี้ฟังขึ้นกว่าเหตุผลเมื่อสักครู่เยอะ

ทว่าเขากลับไม่เชื่อ

นอกจากกู้ชูหน่วนแล้ว มีใครบนโลกนี้ที่สามารถขึ้นเตียงเขาได้อีก?

เหวินเส่าอี๋ดูทางไม่เห็นและทำได้เพียงเดินคลำไปข้างหน้า

กู้ชูหน่วนรีบประคองให้เขานั่งลงพร้อมกับกล่าวอย่างเสียใจ "เอ่อ.....ข้าคิดจะไปหาเจ้าอยู่หลายครั้ง แต่เรื่องในราชสำนักก็มากมายเหลือเกิน และเมื่อทำงานก็ทำให้ลืมเวลาไปเลย แต่ข้าได้สั่งให้คนส่งยาไปให้ เสี่ยวหูเตี๋ยคงได้รับยาที่ข้าส่งไปใช่ไหม"

"ยาที่ข้าให้ไปนั้นมีประสิทธิภาพไม่ต่างไปจากการฝังเข็มเลย"

"เฮอะ.....ฝ่าบาทไม่มีเวลาไปที่ตำหนักเฟิ่งอี๋ แต่กลับมีเวลาไปที่หอดาบ"

"ข้าไปที่หอดาบก็เพื่อภารกิจอย่างหนึ่ง เยี่ยจิ่งหานสอนวิชาให้ข้ามากมาย วิกฤตขาดแคลนเสบียงอาหารของรัฐปิง และตอนนี้วิกฤติของเงินในท้องพระคลังก็ดีขึ้นมากแล้ว เพียงแค่ใช้ชีวิตอย่างดีสองสามปี หลังจากนั้นราษฎรก็จะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น"

"อ้อ.....ฝ่าบาทหมายความว่า พระสวามีคนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรอย่างนั้นหรือ?"

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

แค่ไม่ไปฝังเข็มให้ไม่กี่วันเอง

เหตุใดเขาต้องพูดจาจิกกัดเช่นนี้ด้วย?

ขณะยังคิดจะหาคำอธิบาย เยี่ยจิ่งหานก็เข็นรถเข็นเข้ามาข้างในพอดี

"พระสวามีเข้าวังมาก็นาน เจ้าเคยได้แบ่งเบาภาระของฝ่าบาทบ้างไหม ก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ไม่ใช่หรือ?"

เยี่ยจิ่งหาน? เขาเข้ามาก่อกวนอย่างนั้นหรือ?