กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1040

นางไม่ได้รับรู้หรือสัมผัสได้ถึงพลังของดวงวิญญาณที่เรือนอี้หยุนเลยแม้แต่นิดเดียว และนางก็ไม่เชื่อว่าเยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋จะได้รับข่าวดีอะไร

ตอนนั้นนางรับรู้ได้ถึงพลังของดวงวิญญาณที่อ่อนล้าดวงหนึ่งทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จริง ทว่าหลังจากพยายามค้นหาอยู่นานจนแทบจะพลิกแผ่นดินก็กลับหาไม่เจอ

จะว่าไปแล้วดวงวิญญาณควรจะอยู่ที่เรือนอี้หยุนถึงจะถูก แต่เหตุใดถึงไม่มีนะ?

เหลือเพียงแค่สองดวง หลังจากรวบรวมดวงวิญญาณทั้งสองดวงครบก็นับว่านางไม่ได้ติดค้างอะไรเยี่ยจิ่งหาน เหวินเส่าอี๋ ฝูกวง ลั่วอิ่งและคนอื่นๆ

"ฝูกวง"

"ขอรับนายท่าน"

"ตอนนี้สถานการณ์ของรัฐอี้เป็นอย่างไรบ้าง? คนชั่วที่ปลอมตัวเป็นอดีตจักรพรรดิก่อนหน้านี้อยู่ที่ไหน ยังไม่พบเบาะแสของนางหรือ?"

"หลังจากที่นางเข้าไปในรัฐอี้ นางก็หายสาบสูญไปเลย และตอนนี้ยังไม่พบเบาะแสแต่อย่างใด ส่วนรัฐอี้ตอนนี้ยังปกติดี ไม่มีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นขอรับ"

ไม่มีอะไรแปลกประหลาดที่ทำให้คนกังวลใจ

ผู้หญิงชั่วคนนั้นทำได้ทุกอย่าง ใครจะไปรู้ว่านางไปที่รัฐอี้เพื่อคิดจะทำอะไร

"ไปที่เรือนอี้หยุน"

"นายท่าน ยังไม่มืดเลย เกรงว่าหวงกุ้ยจวินคงไม่สามารถให้เข้าพบได้แน่ขอรับ"

"ไม่เป็นไร แค่ไปนั่งดื่มน้ำชาก็พอ"

"ขอรับ"

"กึก กึก" เจี้ยงเสวี่ยเข็นรถเข็นของเยี่ยจิ่งหานเข้ามาด้วยความรวดเร็วจนองครักษ์ที่ตามมาข้างหลังสีหน้าซีดเผือด พร้อมกับขอให้พวกเขารีบออกไปให้เร็วที่สุด

กู้ชูหน่วนโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ทหารองครักษ์ทั้งหมดออกไป

กู้ชูหน่วนกล่าว "ไม่ต้องรีบร้อนให้ข้าปล่อยเลือดออกมา ข้าไม่ใช่ปลาทองเสียหน่อยที่ลืมอะไรง่ายดายเช่นนั้น"

"ข้านำน้ำแกงบำรุงโลหิตมาให้เจ้า"

เมื่อเยี่ยจิ่งหานพูดจบก็รีบสั่งให้คนรับใช้วางอาหารจำนวนมากมาวางตรงหน้าของกู้ชูหน่วน ส่วนใหญ่ล้วนเป็นอาหารสำหรับบำรุงโลหิตหรือมีสรรพคุณในการบำรุงเลือดที่ดี

"เพื่ออะไรได้อีก ก็เพื่อตามหาดวงวิญญาณที่เจ้าต้องการยังไงล่ะ"

"ไม่รีบ"

"ข้ารีบ รีบตามหาดวงวิญญาณให้เจอให้เร็วที่สุด ข้าจะเดินทางไปที่รัฐอี้สักหนหนึ่ง ข้ารู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีเท่าไร"

"ควรไปที่รัฐอี้สักครั้ง" เมื่อพูดถึงฮวาอิ่ง แววตาของเยี่ยจิ่งหานก็เปล่งประกายอำมหิตออกมา

ไม่นานเขาก็กลับเป็นเหมือนเดิมพร้อมกับตักน้ำแกงถ้วยหนึ่งและป้อนให้กับกู้ชูหน่วน "กินน้ำแกงเข้าไปก่อน"

กู้ชูหน่วนหัวเราะ "ทำดีเพื่อหวังผล น้ำแกงถ้วยนี้ ข้ารับไว้ไม่ได้หรอก"

ขันทีที่อยู่ข้างนอกเดินเข้ากล่าวรายงานด้วยความระมัดระวัง "ฝ่าบาท พระสวามีขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ"

"เหวินเส่าอี๋? เขามาทำไม?"

"ฝ่าบาท หวงกุ้ยจวินขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ"