กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 5

หากเป็นเมื่อสองสามปีก่อน การได้แต่งงานกับหานอ๋องถือได้ว่าเป็นของขวัญอันล้ำค่า แต่ตอนนี้......หานอ๋องถูกวางยาพิษและจะตายในไม่ช้า มีข่าวลือว่าเขาจะไม่สามารถอยู่รอดพ้นปีนี้ไปได้

ยิ่งกว่านั้นหานอ๋องเจ้าอารมณ์ รุนแรงและโหดเหี้ยม ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น แต่งงานกับเขา มิใช่รนหาที่ตายหรอกหรือ?

เสนาบดีกู้คาดการณ์พระประสงค์อย่างละเอียดถี่ถ้วน

บุตรีคนที่สามของเขาไม่เพียงแต่น่าเกลียด แล้วยังรู้จักตัวอักษรไม่กี่ตัวเท่านั้น หานอ๋องเต็มไปด้วยกำลังทหารในมือ ทรงพระราชอำนาจ จับคู่บุตรีของเขาให้กับหานอ๋อง มิใช่เป็นการดูแคลนหานอ๋องอย่างกระจ่างแจ้งหรอกหรือ?

แม้ว่าเมื่อก่อนจักรพรรดิจะไม่ถูกกับหานอ๋อง อย่างน้อยก็ยังรักษาความสัมพันธ์แบบผิวเผินไว้ การพระราชทานการอภิเษกสมรสขึ้น เกรงว่าจักรพรรดิและหานอ๋องจะประกาศสงครามกันซึ่งๆหน้า

กู้ชูหน่วนกระตุกมุมปากและเส้นสีดำสามเส้นเคลื่อนลงมายังหน้าผาก

องค์จักรพรรดิแห่งเมืองเยี่ยชื่นชอบพระราชทานการอภิเษกสมรสให้ผู้คนขนาดนั้นเลยหรือ?

ไม่ง่ายเลยที่จะยกเลิกการแต่งงานงานนี้ ก็มาอีกงานหนึ่ง นี่คือว่าหากไม่ได้แต่งนางออกไปไม่พึงพอใจกันใช่ไหม?

หม่ากงกงผู้ถือพระราชโองการมาหัวเราะแล้วกล่าวว่า "จักรพรรดิกล่าวไว้ว่าการอภิเษกของคุณหนูสามได้รับพระราชทานจากอดีตจักรพรรดิ และตอนนี้.......ตอนนี้จู่ๆเจ๋ออ๋องก็ทรงเป็นโรคร้าย เกรงว่าจะสิ้นใจในไม่ช้า เพื่อมิให้ล่าช้าต่อคุณหนูสาม ดังนั้นจึงยกเลิกสัญญาการอภิเษกสมรส"

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ

เมื่อวานยังสดชื่นมีชีวิตชีวา วันนี้กลับป่วยหนัก จะหลอกใครกัน

“จักรพรรดิยังกล่าวว่ารู้สึกละอายใจต่อคุณหนูสาม จึงจับคู่ท่านให้กับท่านอ๋องหานเทพแห่งสงครามของราชวงศ์ปัจจุบัน จากนี้ต่อไปอยู่ใต้เพียงคนผู้เดียว อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น คุณหนูสามได้โปรดรับราชโองการด้วย”

หม่ากงกงมอบพระราชโองการมายังตรงหน้านาง

กู้ชูหน่วนไม่รับพระราชโองการ แต่มองไปยังหม่ากงกงแบบอยากยิ้มแต่ไม่ยิ้ม "กงกง ท่านว่าหากเทพแห่งสงครามรู้ว่าท่านมอบราชโองการนี้ จะจดจำท่านไว้ในใจเป็นพิเศษหรือไม่"

นางจงใจเน้นคำว่าพิเศษสองคำนี้

หม่ากงกงเนื้อตัวสั่นเทา แววตาสยดสยองนั้นแว๊บผ่านไป

เสนาบดีกู้ดุว่า “บังอาจ พระราชโองการของจักรพรรดิใช่ว่าเจ้าจะฝ่าฝืนได้ ยังไม่รีบมารับโดยเร็ว”

“หากข้าไม่รับจะเป็นเช่นไร”

“ฝ่าฝืนพระราชโองการต้องลงโทษทั้งครอบครัว หากเจ้าไม่ยอมรับพระราชโองการ ต้องการจะฆ่าคนทั้งจวนเสนาบดีให้ตายหรือ?”

“จะประหารทั้งครอบครัวก็ประหารไปเถอะ อย่างไรชาติหน้าพวกเราก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกัน”

สารเลว

ลูกสาวสารเลวคนนี้

หากไม่ใช่หม่ากงกงอยู่ตรงนี้ เสนาบดีกู้อยากจะให้คนโบยกู้ชูน่วนจนตายไปซะเลย

เมื่อเห็นนางจากไปอย่างหยิ่งโอหัง ผู้คนในจวนเสนาบดียังไม่สามารถตอบสนองได้เป็นเวลานาน

กู้ชูหน่วนเป็นผู้ขลาดกลัวอ่อนแอเสมอมาไม่ใช่หรือ ไม่เคยมีความคิดเห็นเองไม่ใช่หรือ? วันนี้เจอผีเข้าแล้วหรือ ถึงกับกล้าปฏิเสธการอภิเษกต่อหน้าทุกคน แล้วยังปฏิเสธท่านอ๋องหานผู้ซึ่งเป็นเทพแห่งสงครามที่มีอำนาจล้นฟ้า

นางรู้หรือไม่ว่าเพียงแค่เทพแห่งสงครามขยับนิ้วมือ จวนเสนาบดีของพวกเขาก็จะหายวับไปกับตา?

อู่อี๋เหนียงออดอ้อนอย่างไม่พอใจ “นายท่าน ท่านดูคุณหนูสามสิ ยิ่งอยู่ยิ่งไร้มารยาทซะจริง กล้าแม้กระทั่งฝ่าฝืนพระราชโองการ”

ตอนนี้เสนาบดีกู้ไหนเลยจะยังมีแก่ใจสนใจกู้ชูหน่วน เขาทำได้เพียงแค่เอาใจหม่ากงกงที่โกรธจัดเพื่อป้องกันไม่ให้หม่ากงกงใส่นมใส่ไข่ต่อหน้าองค์จักรพรรดิ มิเช่นนั้นจวนเสนาบดีของพวกเขาจะต้องหายนะเป็นแน่

เขารีบยัดใบไม้สีทองถุงหนึ่งให้หม่ากงกง แล้วยิ้มประจบสอพลอ “กงกง บุตรีคนที่สามผู้นี้ของข้าถูกข้าตามใจจนนิสัยเสีย ท่านวางใจได้ข้าจะสั่งสอนนางให้ดี ราชโองการนี้ข้าก็ต้องให้นางรับไว้เป็นแน่ ยังต้องขอให้ท่านกล่าวชื่นชมให้สองสามคำต่อหน้าพระพักตร์"

“ในเมื่อคุณหนูสามไม่สบายและไม่สามารถรับราชโองการได้ งั้นเสนาบดีกู้ท่านก็รับแทนนางเถอะ วันที่หนึ่งเดือนหน้าหากเกี้ยวเจ้าสาวของคุณหนูสามไม่ส่งไปยังจวนหานอ๋อง จวนเสนาบดีของเจ้าก็รอถูกลงโทษสามชั่วโคตรเถอะ”