กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 957

เหมือนจะเป็น......ดวงวิญญาณของผู้หญิงคนนั้น......?

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าควรดีใจหรือควรกังวลดี?

นางทำเพื่อต้องการตามหาเซี่ยวอวี่เซวียน ทว่ากลับคาดไม่ถึงว่าจะสัมผัสได้ถึงพลังงานของดวงวิญญาณนั้น

ดวงวิญญาณอ่อนแออย่างมาก และที่นี่ก็มีทางแยกจำนวนมาก กู้ชูหน่วนจึงทำได้เพียงใช้ใจเพื่อสัมผัสถึงสถานที่อยู่ของดวงวิญญาณดวงนั้น นางระมัดระวังในการค้นหาและหวังว่าจะหาเซี่ยวอวี่เซวียนเจอที่นั่น

เดินไปอย่างไม่หยุดหย่อนและไม่รู้ว่าเดินมานานเท่าไร ทว่ายังคงหาดวงวิญญาณดวงนั้นไม่เจอ แต่นางกลับรู้สึกได้ว่าดวงวิญญาณนั้นอยู่ข้างหน้าของหน้า

"ปัดโธ่ เหตุใดที่นี่ถึงใหญ่มากเช่นนี้นะ"

กู้ชูหน่วนเกิดความสงสัยอย่างมากว่าตำแหน่งบนพื้นนั้นจะเป็นวังหลวง

บนพื้นก็เป็นวังหลวงเช่นกัน

ใต้ดินของวังหลวงทั้งหมดควรจะถูกขุดไปแล้ว ไม่เช่นนั้นจะเดินอยู่ที่นี่ได้นานเช่นนี้ได้อย่างไรโดยที่ยังเดินไม่สุด

เพราะเดินมาไกลมากแล้ว ทั้งวกไปวนมา แม้ว่าจะทำสัญลักษณ์เอาไว้ เกรงว่าตอนเดินกลับออกไปตรงทางเข้าจะกายเป็นเรื่องยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์

นางมีเวลาเพียงแค่สองชั่วยามเท่านั้น

และตอนนี้อย่างน้อยก็ใช้เวลาไปแล้วประมาณหนึ่งชั่วยาม

เวลาช่างจำกัดอย่างมาก

นางทำได้เพียงยอมแพ้

ทว่านางกลับรู้สึกไม่ยินยอม

หลังจากเดินผ่านแยกหนึ่งไป วิสัยทัศน์ที่อยู่ตรงหน้ากลับรู้สึกกว้างขึ้น

กู้ชูหน่วนรู้สึกตกตะลึงอย่างมากกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ที่นี่มีขนาดอย่างน้อยประมาณพันตารางเมตรขึ้น และมีสระเงินทรงกลมขนาดกว่าร้อยตารางเมตรอยู่ตรงกลาง

ภายในสระเงินเต็มไปด้วยสารปรอท สารปรอทราวกับคลื่นทะเลที่ซัดเป็นครั้งคราว ราวกับต้องการผุดขึ้นจากสระเงินและพุ่งทะยานออกไปทั่วทุกทิศทาง

ผนังทั้งสี่ด้านของสระเงินสลักไปด้วยอัญมณีต่างๆ ทั้งไข่มุกราตรี ไข่มุกโมราและต่างๆ อีกมากมาย

ไม่ว่าจะเป็นชิ้นไหนก็มีมูลค่าสูงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ที่นี่ตั้งอยู่ใต้ดินที่มืดมิดและไร้แสง ทว่าเป็นเพราะแสงจากอัญมณีเหล่านั้นที่เปล่งประกายออกมา ทำให้ทั่วทั้งบริเวณสว่างจ้าราวกับกลางวัน

ดวงวิญญาณบนหน้าผากส่งสัญญาณเป็นครั้งคราว ราวกับกำลังเรียกหาดวงวิญญาณอีกดวงที่อยู่ในสระเงินนั้น

น่าเสียดายที่ไม่รู้ว่าดวงวิญญาณดวงนั้นถูกผูกมัดด้วยอะไรบางสิ่ง แม้ว่ามันจะอยากกลับเข้าสู่ร่างกายของนางมากเพียงใด ก็ไม่สามารถกลับไปได้

กู้ชูหน่วนเชื่อมั่นว่า

ภายใต้สระเงินนี้ จะต้องมีดวงวิญญาณดวงหนึ่งของกู้ชูหน่วนอย่างแน่นอน

สารปรอทมีพิษและไม่รู้ว่ามีความลึกมากเพียงใด ทำให้นางไม่กล้าเสี่ยงและทำได้เพียงเดินไปข้างหน้าต่อไป และหวังเพียงว่าจะสามารถหาเซี่ยวอวี่เซวียนเจอภายในระยะเวลาอันสั้นนี้

หลังจากที่เดินต่อไปอยู่นาน นางได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น

กู้ชูหน่วนเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง และจากแสงอันมืดสลัวนั้น ทำให้นางมองเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย

กู้ชูหน่วนตัวสั่นไหวอย่างรุนแรงและแทบไม่กล้าหายใจ จากนั้นจึงแอบหลบซ่อนอย่างดี

คนนั้นคือจักรพรรดินีตัวปลอมผู้หลอกลวง

นางไม่ได้กำลังพบเจอกับเยี่ยจิ่งหานหรอกหรือ?

เหตุใดถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้?

เป็นเพราะเยี่ยจิ่งหานไม่ได้ยื้อนางไว้อย่างนั้นหรือ?

ไม่......

จากความสามารถของเยี่ยจิ่งหานแล้วนั้น เขาไม่มีทางทำไม่สำเร็จอย่างแน่นอน

นอกเสียจาก......

คนที่เข้าพบเยี่ยจิ่งหานคือตัวแทนของจักรพรรดินีตัวปลอม

"เป็นอย่างไรบ้าง เตรียมพร้อมหรือยัง? วันนี้พวกเจ้าต้องหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับข้าแล้ว ฮ่าๆๆ......"

"จักรพรรดินีชั่วช้า ฝันไปเถอะ"

ชิงเฟิง......

เป็นเสียงของชิงเฟิง

ชิงเฟิงอยู่ที่นี่ เช่นนั้นแล้วเซี่ยวอวี่เซวียนก็คงอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน?

กู้ชูหน่วนแอบสังเกตมองไปข้างหน้า

และสิ่งที่ทำให้นางรู้สึกดีใจก็คือ มีคนสามคนนั่งอยู่ถัดไปจากจักรพรรดินีตัวปลอม

คนหนึ่งคือชิงเฟิง อีกคนคือเจี้ยงเสวี่ย

และอีกคนคือเซี่ยวอวี่เซวียน......

กู้ชูหน่วนรู้สึกดีใจอย่างมาก

เสี่ยวเซวียนเซวียนยังมีชีวิตอยู่

"นึกถึงมหาเวทย์ดูดพลังใช่หรือไม่?"

"เจ้าทำอะไรกับนาง?"

"ใจร้อนอะไรกัน แมวจับหนูก็ต้องค่อยๆ จับสิ"

"หากเจ้ากล้าแตะต้องนางแม้เพียงนิดเดียว ต่อให้ข้าต้องตายไปเป็นผี ข้าก็จะไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่"

สีหน้าของจักรพรรดินีเปลี่ยนไปอย่างน่าหวาดกลัวและคำรามออกมาด้วยความโกรธ "เด็กสาวคนนั้นมีดีตรงไหนกัน นางทำเรื่องชั่วร้ายมากมาย แต่พวกเจ้ากลับยังคงชอบนาง? เจ้าเป็นเช่นนี้

อี้เฉินเฟยก็เป็นเช่นนี้ เหวินเส่าอี๋ก็เช่นกัน ซือม่อเฟยก็ไม่ต่าง แม้แต่เยี่ยจิ่งหานก็เป็นด้วยอีกคน"

"นางดีกว่าเจ้าแน่นอน ความดีของนางไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้"

"ควับ......"

จักรพรรดินีบีบไปที่คอของเซี่ยวอวี่เซวียน ความแรงของกำลังทำให้นางอดไม่ได้ที่จะบีบคอเขาให้ตายไป

กู้ชูหน่วนรู้สึกร้อนใจอย่างมาก

ทว่านางกลับทำได้เพียงอดทนอดกลั้นเอาไว้

วรยุทธ์ระดับเจ็ด......

นางมีวรยุทธ์ถึงระดับเจ็ด......

ขอเพียงแค่นางต้องการฆ่า ไม่ว่าใครก็ไม่อาจหลุดพ้นเงื้อมมือนางไปได้

แม้แต่เยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋ก็ไม่มีทาง

หากออกไปอย่างหุนหันพลันแล่น มีแต่จะทำให้เซี่ยวอวี่เซวียนต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่ลง

เซี่ยวอวี่เซวียนหายใจอย่างยากลำบาก ทว่าใบหน้าของเขากลับมีรอยยิ้ม "เจ้าเป็นได้เพียง......เป็นได้เพียงเงาเท่านั้น......เงาของท่านแม่ของนางไปตลอด......"

"เพี๊ยะ......"

"ตุ่บ......"

จักรพรรดินีโยนเจี้ยงเสวี่ยและชิงเฟิงลง จากนั้นตบลงที่ใบหน้าของเซี่ยวอวี่เซวียนอย่างแรง ความแรงนั้นทำให้ฟันของเซี่ยวอวี่เซวียนหลุดออกมาถึงสองซี่ กู้ชูหน่วนโมโหอย่างมากแต่ทำได้เพียงกัดฟันกรอด

"ข้าเตือนเจ้า ห้ามเจ้าพูดว่าข้าคือเงาอีกเป็นอันขาด"

เซี่ยวอวี่เซวียนไม่เกรงกลัวนาง แม้ว่าปากของเขาจะเต็มไปด้วยเลือด เขายังคงหัวเราะและกล่าวว่า "เงา......เจ้าก็เป็นเพียงเงาเท่านั้น"

กู้ชูหน่วนแทบอยากเตอะเซี่ยวอวี่เซวียนให้ตายลงเสียตรงนั้น

เจ้าหมอนี่ ไม่รู้จักปกป้องชีวิตของตัวเองเลยหรืออย่างไร?