ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 64

หากพูดถึงการมองคนมองสถานที่ สายตาของเซียวอวิ๋นเซิงถือว่าไม่เลว เพียงแต่การทำธุรกิจ มันก็ช่าง......

อย่างไรก็ตาม กู้ชิวเหลิ่งไม่สามารถชมว่าดีจริงๆ

กู้ชิวเหลิ่งมองดูโรงน้ำชาทั้งหมดที่เซียวอวิ๋นเซิงมีในครอบครอง ในเมืองหลวงมีทั้งหมดสามแห่ง หนึ่งในนั้นตั้งอยู่บนถนนฉางอัน ชื่อร้านโรงน้ำชาลื่วเยว่ รายได้สุทธิในหนึ่งเดือนอยู่ที่ประมาณสามแสนตำลึง และถ้าหากขายดี นั้นก็คือสี่แสนตำลึงต่อหนึ่งเดือน ในเมืองหลวงถือได้ว่าเป็นโรงน้ำชาที่ดีที่สุดแล้ว

อีกแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนถนนตงต้า ชื่อโรงน้ำชาไป่เหนียน ทำเลไม่เลว รายได้สุทธิในหนึ่งเดือนก็อยู่ที่ระหว่างสองแสนถึงสามแสนตำลึง

มีเพียงโรงน้ำชายีผิ่งแห่งนี้เท่านั้น ที่ขาดทุนอย่างหนัก

กู้ชิวเหลิ่งหยิบพู่กันขึ้นมา เขียนข้อบังคับลงไปบนกระดาษเซวียนจื่อ

ข้อที่หนึ่ง: วางชาดอกไม้ที่มีราคาถูกเอาไว้บนโต๊ะสำหรับรับจ่ายเงิน ราคาไม่เปลี่ยนแปลง ติดเครื่องหมายบอกราคาให้ชัดเจน เริ่มต้นขายที่ห้าร้อยกรัม

ข้อที่สอง: ชาดอกไม้ที่มีราคาสูงขึ้นมาเล็กน้อยให้ทำกิจกรรมส่งเสริมการขาย รับประกันราคาถูกกว่าโรงน้ำชาทั้งหมดในเมือง ปรับราคาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย การลดราคาที่ดีที่สุดอยู่ระหว่างอัตราส่วนร้อยละสิบถึงยี่สิบต่อหนึ่งร้อย วางไว้ด้านนอกโรงน้ำชา แขวนป้าย ติดเครื่องหมายบอกราคาให้ชัดเจน

ข้อที่สาม: ชาดอกไม้ที่เหลือไม่ว่าราคาสูงหรือต่ำ ซื้อหนึ่งกิโลกรัมแถมห้าร้อยกรัม คงราคาเอาไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

ข้อที่สี่: ใบชาที่แพงที่สุดในร้าน ครึ่งหนึ่งในนั้นให้ขายออกไปข้างนอก ขายออกไปทางภาคใต้เป็นหลัก ราคาขายออกยิ่งสูงยิ่งดี ปรับให้เข้ากับราคาปัจจุบันสามเท่า

กู้ชิวเหลิ่งวางพู่กันที่อยู่ในมือลง ใบนี้เป็นเพียงความคิดที่นางเรียบเรียงออกมาได้ในตอนนี้เท่านั้น

ตรงหน้าประตูมีเสียงเคาะประตูดังมา กู้ชิวเหลิ่งนำบัญชีและกระดาษเก็บเข้าไปในลิ้นชัก กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ: "เข้ามา"

กู้ชิวถางยกโจ๊กใบบัวเอาไว้ถ้วยหนึ่ง เห็นว่ากู้ชิวเหลิ่งยังจุดเทียนนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะ นึกว่ากู้ชิวเหลิ่งยังคงฝึกเขียนตัวอักษรอยู่ ดังนั้นจึงเอ่ยปากกล่าวว่า: "ดึกขนาดนี้แล้ว แสงไฟจากเทียนมันสลัว กินอะไรหน่อยแล้วก็พักผ่อนเถอะ"

กู้ชิวเหลิ่งส่ายหน้า กล่าวว่า: "อักษรนี้ฝึกเขียนได้ไม่ดีอยู่ตลอด ฝึกอีกสักพักหนึ่ง ข้าก็จะวางลงพักผ่อนแล้ว"

กู้ชิวถางวางโจ๊กใบบัวเอาไว้บนโต๊ะหนังสือ กู้ชิวเหลิ่งกล่าวถาม: "ดูสีหน้าท่านพี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอน กำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ใช่ไหม?"

"องค์หญิงอานไท่แห่งซีจิ้งเดินทางมาพร้อมกับคณะทูต จุดประสงค์ไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น......"

"ดังนั้นหลายวันมานี้ท่านพี่ก็เลยครุ่นคิดมาตลอดว่าทำไมซีจิ้งถึงได้พาองค์หญิงอานไท่มาด้วย? ท่านพี่คงไม่ได้กำลังกลัวว่า ราชินีซีจิ้งต้องการจะให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับท่านพี่ใช่ไหม?"

ถูกพูดแทงความในใจ บนใบหน้าของกู้ชิวถางกระดากอายเล็กน้อย ความจริงในฐานะที่เป็นลูกผู้ชายอกสามศอก ต่อหน้าภารกิจชาติบ้านเมืองที่จริงจังไม่สมควรจะคิดเช่นนี้ แต่ว่าทุกครั้งตอนที่คิดถึงซีจิ้ง ข่าวลือที่ได้ยินพวกนั้น ก็อดที่จะคิดไปในทิศทางนี้ไม่ได้

กู้ชิวเหลิ่งยิ้มออกมาเล็กน้อย กล่าวว่า: "ท่านพี่เป็นคนเที่ยงตรง จะคิดเช่นนี้ก็ไม่แปลก แต่ว่าครั้งนี้ท่านพี่คิดได้ถูกต้องอย่างมาก"

บนใบหน้าของกู้ชิวถางมีความประหลาดใจ กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า: "เชิญท่านพี่นั่งลงก่อนเถิด"

"พักนี้ข้าก็รู้สึกเบื่อหน่ายอย่างมาก ก็เลยออกกำลังกล้ามเนื้อด้วยตัวเองอย่างง่ายๆ ท่านพี่ทำไมไม่ลองมาสู้กับข้าสองสามท่าทุกวัน ดูสิว่าข้าจะมีพรสวรรค์ในการฝึกศิลปะการต่อสู้หรือไม่?"

แค่พูดเช่นนี้ กู้ชิวเหลิ่งก็รู้สึกว่าในใจก็มีความตื่นเต้นพลุกพล่านขึ้นมา สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิตคือการได้เจอคู่ต่อสู้ กู้ชิวถางคือผู้นำทหารที่ไม่เลวคนหนึ่ง และเป็นผู้ชายที่มีวรยุทธแข็งแกร่ง ถ้าหากสามารถขอให้กู้ชิวถางช่วยฝึกฝนวรยุทธได้ นางจะฟื้นฟูระดับความสามารถของชาติที่แล้วก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ในจวนโหวที่กว้างใหญ่แห่งนี้ กับต้าเยียนที่ไม่คุ้นเคย อาศัยเพียงองครักษ์คนเดียวไม่ได้มีความปลอดภัยเลย

กู้ชิวถางยิ้มออกมา กล่าวว่า: "เป็นสาวเป็นนาง จะฝึกศิลปะการต่อสู้จริงๆหรือ?"

กู้ชิวเหลิ่งกลอกลูกตา มือข้างหนึ่งก็ชกไปด้านหน้าของกู้ชิวถางโดยตรงแล้ว ในดวงตาของกู้ชิวเหลิ่งตกตะลึง รีบแวบร่างหลบออกไปทันที

มุมปากของกู้ชิวเหลิ่งมีรอยยิ้มรางๆ: "ท่านพี่ เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?"

บนใบหน้าของกู้ชิวถางมีความประหลาดใจที่ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้: "เจ้า......เจ้าฝึกฝนได้ด้วยตัวเองหรือ? ถึงแม้พละกำลังจะไม่เพียงพอ แต่ไม่ว่าจะเป็นความเร็ว ทั้งมุมแล้วก็ความแม่นยำถือว่าไม่เลว ถ้าหากในมือของเจ้ามีมีดสั้นเล่มหนึ่ง เกรงว่าท่านพี่เจ้าข้าคงตายไปแล้ว"

กู้ชิวถางพูดเกินจริงไปไม่น้อย ในความเป็นจริงกู้ชิวเหลิ่งก็ไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด กู้ชิวถางก็ยังฉลาดมาก ถ้าหากเริ่มต้นต่อหน้ากู้ชิวถางเร็วเกินกว่าความเป็นไปได้เกินไป จะต้องถูกเขาสงสัยในฐานะของนางอย่างแน่นอน

กู้ชิวถางพยักหน้าด้วยความพอใจ แสดงออกว่าชื่นชมการลงมือเมื่อครู่นี้ของกู้ชิวเหลิ่งอย่างมาก ดังนั้นจึงกล่าวว่า: "เป็นลูกศิษย์ที่ดีคนหนึ่ง พรุ่งนี้พี่จะสอนเจ้าเลย"

กู้ชิวเหลิ่งยิ้มออกมาเล็กน้อย: "เจ้าค่ะ"