ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 108

หญิงสาวตื่นมาพร้อมกับความจำได้เลือนหายไป พลางหันไปปลุกเจ้านายเพื่อถามไถ่ว่าเหตุใดเธอจึงมานอนร่วมห้องกับเขา แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นการต่อว่าเรื่องการดื่มที่ไม่ดูกำลังของตัวเอง เป็นเหตุให้เขาต้องลำบาก ชายหนุ่มต่อว่าเธอนานหลายนาที หากแต่ไม่เอ่ยถึงเรื่องการฉวยโอกาสกับเธอแม้สักนิด ความผิดรู้สึกผิดทั้งหมด นันทิชาจึงเป็นฝ่ายยอมรับและขอโทษเขาตามระเบียบ

ดนัยเดินทางมายังโกดังเก็บสินค้าเพื่อรอพบลูกน้อง และในขณะที่เขากำลังเดินตรวจตราดูแลความเรียบร้อยในโกดัง ลูกน้องสองคนก็เดินทางเข้ามาพอดี

“นี่ครับนาย” ลูกน้องตัวใหญ่ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้กับมือเจ้านาย ดนัยรีบเปิดดูภายในก่อนจะวางสินค้าที่ถือค้างในมือลง เขาหยิบดูรูปถ่ายที่อยู่ในซองเอกสารขึ้นมาดูทีละใบด้วยสีหน้าตึงเครียด

“ผมทำตามที่นายบอก แอบติดตามคุณแทนตั้งแต่เดินทางออกจากกรุงเทพจนถึงเขาใหญ่ คือ...” ลูกน้องหยุดพูด เพราะกลัวคำพูดที่ออกมา จะเป็นคำกล่าวหาลูกเขยและไม่เข้าหูเจ้านาย

“พูดมาให้หมด” ดนัยหันไปออกคำสั่ง

“เท่าที่ผมดู คุณแทนกับผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้เป็นเพียงแค่ลูกจ้างกับเจ้านายครับ คุณแทนสนใจและหลงเด็กผู้หญิงคนนั้นมาก รูปถ่ายพวกนี้เป็นเพียงหลักฐานที่ผมถ่ายเก็บไว้ทันเท่านั้น” ดนัยยังคงสับดูรูปไปมาอย่างใช้ความคิด หากแต่มีรูปหนึ่งที่ทั้งสองยืนดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงระเบียงบ้าน สายตาของแทนคุณแสดงเด่นชัดว่า เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่ลูกจ้างธรรมดาของว่าที่ลูกเขยตัวเอง

“ยายม่านนะ ยายม่าน พ่อเตือนลูกแล้ว ไม่เคยฟังกันเลย” ดนัยกำรูปถ่ายแน่นอย่างโกรธแค้น

“พวกแกสองคนกลับไปก่อน ถ้าฉันคิดหาวิธีจัดการเรื่องนี้ได้ เดี๋ยวฉันเรียก” ลูกน้องตัวใหญ่ยังคงยืนนิ่ง กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเสนอแผนการที่เตรียมเอาไว้

“มีอะไร” ดนัยขมวดคิ้วแปลกใจหันไปถาม

“จะให้ผมเก็บผู้หญิงในรูปไหมครับ ถ้าไม่มีมัน คุณม่านก็ไม่มีอุปสรรค” คนตัวผอมพยายามแอบสะกิดหัวหน้า เพราะรับปากกันแล้วว่าจะไม่ฆ่าชีวิตใครอีก หากแต่คนตัวใหญ่กลับทำตัวนิ่งเฉยเพียงเพราะต้องการเงินก้อนใหญ่

“มึงสมควรตายแล้วไอ้ดิน มึงมันไม่มีปัญญาดูแลเมียกูได้” ดนัยพูดในลำคอก่อนจะปาดน้ำตา

“ทำไมนายไม่สั่งเก็บมันวะ” นายเต็มคนตัวใหญ่หันไปถามนายจ้อยลูกน้องขณะเดินขึ้นรถ

“พี่นี่มันหาเรื่องจริงๆ ไหนว่าจะไม่ฆ่าคนแล้วไง” นายจ้อยหัวเสียเล็กน้อย

“อ้าวไอ้นี่ ไหนมึงเห็นด้วยที่จะเอาเงินไว้ตั้งตัวไง ถ้าไม่ใช่งานฆ่าคน เงินมันจะได้สักเท่าไหร่ กูก็เร่งให้พวกเราได้ออกไปใช้ชีวิตอิสระกันเร็วๆ นี่ไง”

“เออ...พี่ก็อย่าไปแตะผู้หญิงคนนั้นแล้วกัน นายเคยห้ามนักหนา ก่อนที่จะฆ่านายดิน นายก็บอกว่าห้ามแตะผู้หญิง พี่ลืมไปแล้วหรือไง” นายจ้อยเตือนสติลูกพี่ เพราะเขากำลังหัวเสียที่พลาดงานใหญ่เงินดีไป