ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 70

“คุณแทนจะรับอาหารที่ไหนดีคะ ป้าจะได้จัดให้” ป้านาเดินเข้ามาถามหลังจากแทนคุณเดินลงจากชั้นสองมา

“วันนี้ผมไม่รับอาหารนะ ผมจะออกไปทานข้างนอก” ว่าแล้วจึงเบี่ยงตัวเดินออกจากบ้านไป

ชายหนุ่มผู้จัดการร้าน เดินผิวปากพร้อมกับถือบางสิ่งบางอย่างกลับเข้ามาหาผู้ช่วยของตัวเอง หญิงสาววางมือจากเอกสารบางอย่างแล้วหันมาหาเขาอย่างแปลกใจ

“คุณทีเอาที่กิโลชั่งมาทำไมคะ”

“เอามาให้คุณลดน้ำหนัก” ทีภพวางที่ชั่งน้ำหนักลงอย่างเบามือก่อนเงยขึ้นตอบเสียงจริงจัง

“นี่คุณทีภพเอาจริงหรือคะ” รอยยิ้มแหยๆ ของเธอเองดูเหมือนจะยังไม่พร้อมที่จะหยุดกินของโปรดในช่วงเวลานี้ เธอไม่คิดว่าเจ้านายจะจริงจังกับการลดน้ำหนักของเธอถึงเพียงนี้ เห็นทีงานนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ อย่างที่คิดเสียแล้ว มันคืองานหนักชนิดที่ว่าสุดแสนจะทรมานหัวใจ

“ใช่ ถ้าคุณอยากฝึกงานเสร็จแล้วทำงานที่นี่ต่อ คุณก็ต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ แต่ถ้าไม่สำเร็จ ผมจะให้คุณไปหางานใหม่” ทีภพพูด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่มีท่าทีว่าเขาจะพูดเล่นเหมือนที่ผ่านๆ มา

“พริมคนเดียวหรือคะ แล้วคนอื่นล่ะคะ” หญิงสาวหาผู้ร่วมชะตากรรมด้วย ซึ่งในร้านมีพนักงานมากมายหลายคน เหตุใดต้องเป็นเธอคนเดียวด้วยเล่า

“คนอื่น คนไหนหรือครับ ผมก็เห็นมีแต่คุณนะที่ฝึกงานในตำแหน่งนี้คนเดียว คนอื่นเขาก็ทำหน้าที่เดิมของเขา” คำตอบของทีภพทำให้พริมอึกอักจนพูดไม่ออกได้แต่ยืนดูกิโลชั่งเจ้าปัญหานิ่ง โดยไม่เอ่ยคำใดอีก

“คุณทีภพเอาจริงหรือวะนี่ ตายแน่พริมเอ๊ย ทั้งขนมเค้ก ช็อกโกแลต ขนมหวาน ฉันจะอดได้อย่างไรกัน” สาวร่างอวบบ่นเป็นหมีกินผึ้งกับตัวเองก่อนจะหันไปหาหนุ่มร่างโปร่ง แล้วอ้าปากเพื่อที่จะต่อรองกับเขาอีกครั้ง

“ห้ากิโล ผมจะรอดูผลงานคุณ” เจ้านายพูดสวนหญิงสาวก่อนที่เธอจะอ้าปากต่อรองเขา พริมทำได้เพียงหุบปากลงอย่างรวดเร็ว แล้วเปลี่ยนเป็นส่งยิ้มแหยๆ อย่างฝืนๆ ก่อนที่พริมจะเปลี่ยนเรื่องไปทางอื่น

“เอ่อ...คุณทีคะ แล้วเรื่องที่วางแผนไว้เป็นไงบ้างคะ”

“คนอย่างคุณแทนคงไม่ยอมเสียเปรียบใครง่ายๆ หรอกค่ะ ยิ่งสัญญาที่เขาทำขึ้นเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่หวังผลบางอย่าง และคุณทีก็เป็นคนบอกพริมเองว่าพริมเป็นหลานของป้านา คุณแทนยังไม่จ้างพริมมากขนาดนั้นเลย พริมคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีสาเหตุ คุณแทนพยายามดึงทิชาให้ทำงานอยู่ด้วย เพื่อบางอย่าง และพริมมั่นใจว่าพ่อของทิชาต้องรู้เรื่องนี้ ไม่มีพ่อคนไหนปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองมาอยู่บ้านผู้ชายหรอกค่ะคุณที”

“แต่คุณอย่าลืมนะ นายแทนรวยจะตายไป คุณสมบัติครบถ้วนขนาดนี้ ใครๆ ก็อยากจับทั้งนั้น ลูกท่านหลานเธอแวะเวียนกันมาไม่ขาด ผมเห็นจนชินตา”

“แต่นั่นไม่ใช่นิสัยของคนบ้านนี้ค่ะ พริมรู้จักพวกเขาดี เชื่อพริมเถอะนะคะ ไม่ผิดจากที่พริมคิดไว้หรอกค่ะ รอให้ถึงบ้านทิชาก่อน คอยดูแล้วกัน” พริมให้ความมั่นใจทีภพ ขณะที่รถแล่นเข้ามาในตรอกที่มีถนนค่อนข้างแคบ มีแยกหลายแยกทั้งเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาชวนเวียนหัว เมื่อใกล้ถึงจุดหมายสองสายตาของพริมเห็นบางอย่างผิดสังเกต จึงจับจ้องไปยังร่างของชายฉกรรจ์สองคน ที่วิ่งออกมาจากซอยกำลังขึ้นรถยนต์เก่าๆ ด้วยท่าทางพิรุธ

“แปลกจัง รถคันนี้เข้ามาซอยบ้านพ่อทิชาทำไม แถมไม่ติดทะเบียนอีกต่างหาก” พริมบ่นพึมพำ ขณะที่รถคันดังกล่าววิ่งสวนออกไปอย่างเร่งรีบ

“ซอยไหนหรือคุณ” ทีภพได้ยินไม่ถนัดนัก จึงหันมาถามซ้ำ

“ซอยด้านหน้าค่ะ คุณเลี้ยวซ้ายได้เลยค่ะ” รถสีดำคันหรู ค่อยๆ เลี้ยวเข้าซอยก่อนจะจอดหยุดที่หน้าบ้านของนันทิชา ทั้งสองปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วเปิดประรถออกมา ทีภพสังเกตไปรอบๆ อย่างแปลกตา พริมถอนหายใจอย่างโล่งอก มองบ้านหลังโทรมอย่างมีความหวัง วันนี้เธอจะล้วงความจริงทั้งหมดจากลุงดินเพื่อหาคำตอบให้กับเจ้านาย ก่อนที่สองเท้าจะขยับก้าวเข้าไป