ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 80

“สวัสดีค่ะคุณที” นันทิชาเดินเข้ามาในร้านพร้อมยกมือไหว้ผู้จัดการร้าน ในมือเธอถือของพะรุงพะรังเต็มไปหมด

“อ้าวทิชา” ผู้จัดการร้านยกมือรับไหว้หญิงสาว เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทว่ารู้สึกดีใจที่ได้พบกับเธอ

“พริมอยู่ไหมคะ” หญิงสาวร่างบางดวงตากลมโตเอ่ยถามเสียงเรียบ พร้อมด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน

“อยู่หลังร้าน” ชายหนุ่มยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินนำนันทิชาเพื่อพาเธอเข้าไปหาพริม

“วันนี้วันหยุดทิชาค่ะ เลยทำคุกกี้มาฝากพริมกับคุณที” เสียงของนันทิชาพูดคุยกับทีภพระหว่างเดินเข้ามา ทำให้หญิงร่างอวบที่ง่วนอยู่กับการทำงานรีบวางมือ แล้วพุ่งตัวเข้ามาหาเพื่อนรักด้วยความดีใจ

“อิจฉาคนมีวันหยุดที่แน่นอนจังเลย ฉันทำงานจนตัวจะผอมอยู่แล้วดูสิ” พริมปรี่เข้ามาหยุดตรงหน้าเพื่อนสาวคนสนิท แล้วหมุนตัวให้นันทิชาดู เป็นนัยน์เพื่อประชดเจ้านายหน่อยๆ ว่าถูกเขาใช้งานอย่างหนักหนาสาหัสเพียงใด

“ห้ากิโลที่ผมให้คุณลด ตอนนี้คุณลดได้ถึงสามขีดหรือยังพริม ผมอนุญาตให้คุณทำงานที่นี่ต่อได้หลังจากเรียนจบ แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ต้องลดน้ำหนักหรอกนะ” คนมีอำนาจสุดยืนกอดอกเอ่ยถาม

“ถ้าทำงานขนาดนี้รับรองไม่นานค่ะ” เธอได้ที รีบพูดประชดกลับไป

“ผมขอโทษนะทิชา แต่เพื่อนคุณเถียงคำไม่ตกฟากจริงๆ” ทีภพเหนื่อยที่จะต่อกรกับคนอวบ จึงเลี่ยงหันมาสนทนากับหญิงสาวที่ยืนยิ้มละมุนอยู่ด้านข้างแทน

“อีกหน่อยคุณทีจะชินค่ะ แรกๆ ทิชาก็เหนื่อยใจบ่อยๆ เหมือนกัน” หลังจากได้ยินคำยืนยันจากนันทิชา ทีภพยิ้มออกมาพลางหันหน้าไปมองหญิงร่างอวบ ที่กำลังตีหน้ามึนใส่เขา

กล่องคุกกี้ผูกด้วยริบบิ้นผ้าสีฟ้าจำนวนสองกล่องถูกนันทิชาหยิบออกมาจากกระเป๋าผ้าใบใหญ่ เธอยื่นให้กับทีภพหนึ่งกล่อง ส่วนอีกหนึ่งกล่องยื่นให้กับพริม นันทิชาอยากให้ทั้งสองลองชิมรสมือ เพราะตั้งใจทำเป็นอย่างมาก

“ทิชาทำเองหรือ” ทีภพหยิบกล่องคุกกี้ขึ้นมาพิจารณาดู ด้วยความสนใจ ก่อนจะเงยหน้าถามหญิงร่างบาง

“ค่ะ ทิชาอยากลองทำดู นี่เป็นครั้งแรก เลยลองเอามาให้ชิมกัน แต่ว่าผ่านป้านามาแล้วนะคะ ป้านาบอกว่าอร่อยค่ะ” นันทิชาอธิบายช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มเช่นเดิม แววตาของหญิงสาวดูมีความสุขมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ด้วยเพราะเวลาที่เคลื่อนผ่านไปพร้อมกับหอบเอาความเจ็บปวดจากเธอไปด้วยที่ละนิด

“ถ้างั้น ผมขอแกะชิมเลยได้ไหม” เขาขออนุญาต ก่อนที่นันทิชาจะยิ้มพยักหน้า มือหนาบรรจงแกะกล่องนั้นด้วยความระมัดระวัง

“พริมขอชิมด้วย” มืออวบอ้วนรีบคว้าไปยังกล่องขนมของทีภพทันที ชายหนุ่มมองกิริยาของหญิงสาวด้วยอาการตาค้าง

“ทิชาดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณ คุณม่านนะคะที่เป็นห่วง” ม่านฟ้าพยักหน้ายิ้มรับ

“แล้วนี่...มาหาพริมหรือ” เธอเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ค่ะ พอดีทิชาพึ่งหัดทำคุกกี้ค่ะ เลยเอามาฝากพริมกับคุณที” คำตอบของนันทิชาทำให้แทนคุณหันขวับ มองตรงไปยังขนมคุกกี้ที่ว่านั้น ซึ่งทีภพวางไว้บนโต๊ะอย่างเด่นชัด เพียงแค่ได้เห็นกล่องคุกกี้ที่ถูกพันด้วยริบบิ้นสีหวานเท่านั้น แทนคุณรู้สึกหัวร้อนขึ้นมาเฉยๆ ก่อนตวัดสายตาหันไปมองหน้านันทิชา เขารู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ ถ่วงอยู่ที่หัวใจ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นทำเหมือนไม่สนใจ

“วันนี้ม่านแต่งตัวสวยเชียว มีวาระอะไรพิเศษใช่ไหม” ทีภพเดินเข้ามาจับม่านฟ้าหมุนตัว แล้วเอ่ยชมด้วยรอยยิ้ม ร่างระหงยิ้มอย่างอารมณ์ดี แล้วพยักหน้าช้าๆ แววตาของเธอดูมีความสุขมาก จนทีภพเลิกคิ้วสงสัย

“ถ้าอย่างนั้นทิชาขอตัวนะคะ” หญิงร่างบางเห็นเป็นจังหวะจึงขอปลีกตัวออกมา เมื่อสถานะภาพเธอเป็นเพียงลูกจ้างตามมารยาทไม่ควรอยู่ขัด

“ทิชาเดี๋ยวก่อนสิ จะกลับแล้วหรือ” คำกล่าวรั้งของทีภพทำให้แทนคุณ รู้สึกหูชาขึ้นมา เมื่อทีภพแสดงความสนใจต่อนันทิชาอย่างออกหน้าออกตา

“ทิชาคุณจะกลับ ก็รีบกลับไปเถอะ ผมมีธุระจะคุยกับเพื่อนของผม” ในที่สุดความอดทนของชายหนุ่มจึงหมดลง เมื่อเห็นว่าทีภพพยายามที่จะอ้าปากรั้งเธออีกครั้ง หากแต่คำพูดของแทนคุณทำให้ทีภพหยุดการกระทำดังกล่าว หญิงสาวในชุดกระโปรงสวยสุดหวานจึงใช้โอกาสนั้นยกมือไหว้ลาทุกคน ด้วยมารยาทที่แสนงดงาม แทนคุณเลื่อนสายตามองลูกจ้างสาวจนเธอเดินลับตาไป ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างคนโล่งใจ