ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 84

เสียงตอบโต้ของสองคนดังโหวกเหวกเข้ามาในบ้าน ทำให้ป้าแม่บ้านสงสัยจึงเดินออกไปต้อนรับแขก ได้พบว่าเป็นหลานสาวตัวดีของตนเอง ที่ในเวลานี้ได้ผันตัวเองมาเป็นพนักงานในบริษัทของแทนคุณ หญิงสาวจอมแก่นกระโดดกอดหอมป้าของตนโดยไม่รีรอ ก่อนที่ป้านาจะพยายามปกป้องตัวเองด้วยการแกะมือตุ๊กแกของหญิงสาวออก

“ปล่อยยายพริม เล่นอะไรโตขนาดนี้แล้ว ยังเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” แม่บ้านดุไปยิ้มไป ด้วยเพราะลึกๆ รู้สึกมีความสุขที่หลานเข้ามาแหย่เล่นด้วย

“ก็พริมคิดถึงนี่คะ ต่อไปนี้พริมไม่ต้องให้ป้าพาลักลอบเข้าบ้านหลังนี้แล้วนะ พริมมีสายลับคนใหม่”

“ใคร” แม่บ้านกระซิบถาม

“เอ้า ก็ทิชาไงคะ ต่อไปนี้พริมไม่ง้อป้าแล้วค่ะ และที่สำคัญพริมไม่ต้องแอบเข้ามาแบบเมื่อก่อนแล้วด้วย ดูสิ” หญิงร่างอวบเดินเข้าไปหาทีภพพลางเหลือบมองเยาะเย้ยป้าของตัวเอง ทำให้ป้านากลั้นขำก่อนจะกอดอกมองดูด้วยความปลื้มใจ ที่เห็นหลานสาวเติบโตและมีชีวิตที่ดีดังที่หวัง

“แทนเตรียมตัวเสร็จหรือยังครับป้า” ทีภพเดินเข้ามานั่งบนโซฟาก่อนจะกวาดสายตามองหาเพื่อน

“คงใกล้เสร็จแล้วค่ะ นี่ก็คงไปช่วยทิชาขนกระเป๋าลงมา” ป้านาเดินไปรินน้ำให้แขก พลางตอบคำตอบ

“ช่วยทิชาขนกระเป๋าหรือครับ” ทีภพย้ำคำของแม่บ้านพลางขมวดคิ้ว คนอย่างแทนคุณหรือจะยอมก้าวก่ายหน้าที่ของใคร ยิ่งเป็นหน้าที่ของลูกจ้าง สิ่งที่แทนคุณทำเสมอคือให้เธอมาช่วยเขาขนกระเป๋าของตัวเองเสียมากกว่า ทีภพไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่นัก

“ใช่ค่ะ” เป็นคำตอบที่ดูเหมือนแม่บ้านจะไม่สงสัยในการกระทำแทนคุณเอาเสียเลย ก่อนที่ร่างของแทนคุณจะเดินลงบันไดมาพร้อมกับมือทั้งสองข้างถือกระเป๋าใบใหญ่เดินนำลูกจ้างสาวลงมา เขาปล่อยให้หญิงร่างบางเดินตัวเปล่าตามลงมาอย่างช้าๆ ทีภพนั่งมอง หากเพราะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองในเวลานี้ แทนคุณต้องป่วยหรือจิตสับสนอะไรบางอย่าง

“นี่นาย” ทีภพเอ่ยทักขึ้นพลางมองแทนคุณด้วยสายตาเบิกโพลงไม่กะพริบ แทนคุณหันมองตามเสียงเรียก ก่อนจะทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เมื่อสายตาของเพื่อนรักเหมือนจับความผิดปกติบางอย่างได้

“นายมาทำไม” แทนคุณเก๊กหน้านิ่ง วางมาดเอ่ยถามเสียงเรียบ ก่อนจะวางกระเป๋าลงอย่างรวดเร็ว แล้วเดินลงมาจากบันไดตัวเปล่า

“มารับทิชาน่ะสิ” ทีภพขมวดคิ้วตอบอย่างจริงจัง

ในรถคันหรูของแทนคุณ เขาดูแลม่านฟ้าเป็นอย่างดี ถอดเสื้อมาคลุมไว้ที่ตักของหญิงร่างระหง เมื่อเห็นว่าชุดที่เธอใส่นั้นสั้นเหนือเข่าขึ้นมามาก อีกทั้งรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอก่อนรถจะแล่นออกจากบ้าน ตลอดเวลาที่รถแล่นออกมาทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนิทสนมดูเป็นคู่รักที่ลงตัวและเหมาะสมกันมากเท่าที่นันทิชาเคยพบมา การกระทำอันอบอุ่นของแทนคุณอยู่ในสายตาของนันทิชาที่นั่งนิ่งเสมือนหุ่นยนต์อยู่ด้านหลัง ไม่มีบทบาทหน้าที่อันใด ก่อนเธอละจากความสวีทหวานของคนทั้งคู่หันไปดูทิวทัศน์ริมสองข้างทาง ซึมซับกับภาพธรรมชาติทำให้เธอผ่อนคลายจนเคลิ้มหลับ ไม่นานนักเสียงเบรกดังขึ้นจนเธอตกใจตื่น แรงเบรกทำให้ร่างบางกระแทกเข้ากับที่นั่งคนขับอย่างจัง

“ตึบ” เสียงแรงกระแทกของเธอดังขึ้นเมื่อรถเบรกแรงได้จอดสนิท ก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงความเจ็บที่ศีรษะของตัวเอง มันเจ็บจนเธอพูดไม่ออก ได้แต่เอามือกุมศีรษะตัวเองไว้แล้วพยายามขยับตัวมานั่งให้ตรงที่ดังเดิม

“ทิชาเป็นอะไรไหม” ชายหนุ่มหันมาถามพร้อมทั้งรีบเปิดประตูออกมาดูนันทิชา เขาจับมือเธอที่ปิดศีรษะออกดูอย่างช้าๆ ด้วยความระวังว่าเธอจะเจ็บเพิ่ม

“ทิชา เจ็บไหม” เมื่อเห็นว่าศีรษะของเธอเป็นรอยแดงช้ำขึ้นมาทันที มือหนาพยายามที่จะลูบปลอบโลม นาทีนั้นชายหนุ่มหนักแน่นอย่างเขากับทำอะไรไม่ถูก รู้สึกโทษตัวเองที่ขับรถไม่ระวังเป็นเหตุให้มีคนต้องได้รับบาดเจ็บ แทนคุณพยายามจับไปทั่วทั้งตัวของหญิงสาว เพื่อสำรวจว่ามีส่วนใดได้รับการกระทบกระเทือนร้ายแรงหรือไม่

“คุณแทนคะ คุณแทน ทิชาไม่เป็นอะไรค่ะ เลือดไม่ได้ออก เดี๋ยวทายาก็หาย เรารีบไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวพยายามจับมือเขาออกจากกายของเธอ ด้วยเพราะไม่คุ้นชินที่เขามีท่าทีกระวนกระวายเป็นห่วงเธอผิดไปจากที่เคย แทนคุณยังคงใช้กำลังที่มียื้อไว้ไม่ยอมปล่อย ก่อนจะหันไปรัดเข็มขัดนิรภัยให้อย่างทะนุถนอม โดยไม่แคร์สายตาที่จับจ้องจากคู่หมั้นสาว

“คราวหลังไม่ว่าจะขึ้นรถใคร ไม่ว่าจะนั่งอยู่ส่วนไหนของรถ ผมขอสั่งให้คุณคาดเข็มขัดทุกครั้ง ไม่เช่นนั้นคุณอาจจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้” แทนคุณชี้นิ้วสั่งก่อนจะผลักปิดประตูแล้วกลับมาขับรถ