ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 88

ม่านฟ้าและพริมใช้เวลาในการซื้ออาหารไปพอสมควร พวกเธอกลับมาพร้อมอาหารทะเลเต็มกล่อง พริมนำกล่องไปวางไว้ที่โต๊ะหน้าบ้านพัก เป็นโต๊ะไม้ขนาดยาวแข็งแรงหันไปยังทะเลสีคราม ใกล้ๆ กันมีดวงไฟขนาดเล็กติดไว้รอบๆ ระหว่างที่สมาชิกทั้งหมดหายไป ทีภพได้เตรียมอุปกรณ์ไว้ครบทุกอย่าง ทั้งเตาย่าง เครื่องดื่ม เหลืองเพียงแค่ลงอาหารสดบนเตาย่างเท่านั้น นันทิชาและแทนคุณเดินลงมาช่วยทุกคนจัดเตรียมมื้อเย็น

“ทิชา” พริมสะกิดที่แขนของเพื่อนสาว ในขณะที่เธอกำลังทำความสะอาดกุ้งตัวใหญ่

“อะ...อะไร” คนใจลอยสะดุ้งตัวเล็กน้อยแล้วหันมาขานรับ

“เธอเหม่ออะไร เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันเห็นยืนนิ่งตั้งแต่ลงมา” พริมกระซิบถามเบาๆ

“ปะ เปล่า” นันทิชาตอบตะกุกตะกัก เพราะภาพเหตุการณ์ตรงระเบียงยังค้างอยู่

“แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรปิดบังฉัน” ร่างอวบเดินอ้อมมาช่วยนันทิชา

“แน่ใจสิ”

อาหารทะเลหลายชนิดถูกย่างจนหอมฟุ้งกระจาย ตะวันริมขอบฟ้าทอแสงอ่อนลง ไฟประดับตามมุมต่างๆ เริ่มติดสว่างไสวไปทั่วบริเวณ ลมพัดอ่อนๆ พัดมากระทบด้านข้างของชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนย่างอาหาร ในมือข้างหนึ่งมือถือขวดแอลกอฮอล์ยี่ห้อแพง พลางฮัมเพลงด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย

“กุ้งพวกนี้เป็นกุ้งทะเล ยังดีนะคะที่คุณแพ้แต่กุ้งน้ำจืด” ม่านฟ้าย่างเท้าเข้ามาช่วยแทนคุณย่างอาหาร พลางปรายตามองคู่หมั้น รอยยิ้มของหญิงสาวแสนสวยที่มีให้กับแทนคุณ บ่งบอกว่าวันนี้เธอมีความสุขมากเพียงใด

“กุ้งพวกนี้ผมทานได้ พวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอก” แทนคุณหันยิ้มอันอบอุ่นมาให้เธอ มันหลายปีมาแล้วที่เธอไม่เคยเห็นใบหน้าอันอิ่มเอมของแทนคุณเช่นวันนี้ หญิงสาวเหลือบตาดูมือข้างซ้ายที่ถือขวดแอลกอฮอล์ เขายังคงสวมแหวนหมั้นที่ซื้อในวันนั้นไม่ยอมถอด แม้จะยังไม่ถึงวันหมั่นก็ตาม ก่อนจะปรายตามองนิ้วนางข้างซ้ายตัวเองที่กำลังย่างอาหาร เพียงแค่มองแหวนที่เป็นสัญลักษณ์แทนคู่ชีวิตที่เขาหมายปอง เธอรู้สึกอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่สายตาเลื่อนขึ้นมองหน้าชายหนุ่มอย่างภูมิใจ

“มองผมแบบนี้ มีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าม่าน”

“พริมคิดว่า พริมลดได้แน่นอนค่ะ แต่ว่า..”

“แต่ว่าอะไร”

“อืม..วันนี้พริมขอวันหนึ่งนะคะ อาหารมากมายขนาดนี้ คุณทีจะทรมานพริมเล่นหรือไงคะ” ไม่ผิดจากที่ทีภพคิดเอาไว้ เธอไม่ยอมปล่อยมื้อนี้ไปง่ายๆ

“ถ้าอย่างนั้น กลับจากที่นี่ไป ผมจะพาคุณลดน้ำหนักอย่างจริงจัง คุณต้องรับปากมาเดี๋ยวนี้ ว่าคุณจะยอมทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง ไม่ดื้อ ไม่งอแง”

“สัญญาสิคะ” หญิงร่างอวบรีบคว้านิ้วก้อยชายหนุ่มมาเกี่ยวก้อยสัญญาไว้ ทำเสมือนตอนเด็กที่เธอเคยเล่น ในเวลานี้ขอให้เธอมีความสุขกับอาหารตรงหน้าอย่างเต็มที่ สัญญาอะไรเธอตอบรับหมดโดยไม่รีรอ จะมีอะไรสำคัญเท่ากุ้งตัวใหญ่ กับปูตัวโตในเตาย่างกันเล่า