LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 68

พิษสวาท | ตอนที่ 67 | ยกขาพาดไหล่

หลังจากนั้นเขาก็จับเอาแท่งรักมาสาวขึ้น ๆ ซึ่งพอมันแข็งตัวขยายใหญ่มากขึ้นเป็นเท่าตัว..

พอได้ลองมองดูดี ๆ แล้ว ขนาดของท่อนเอ็นนั้นมันใหญ่กว่าท่อนแขนเล็ก ๆ ของเธอเสียอีก

รันเวย์จับหัวบานถอกสีแดงเถือกจ่อเข้าที่กลีบเนื้อของคนตัวเล็กที่ยังคงแนบชิดสนิทกันอยู่ในตอนนี้ เขาเริ่มถูขึ้นลง ๆ ช้า ๆ ก่อนจะจับจ่อคาเอาไว้แบบนั้น

มืออีกข้างค่อย ๆ ลูบไล้หน้าท้องแบนราบของเธอไล่ยาวลงมาจนถึงเนินอวบอูม ปลายนิ้วจับกลีบรักถ่างออกจากกัน และค่อย ๆ โน้มลำตัวกดท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสวาทของเธออย่างเชื่องช้า ...

"อ๊ะ..อื้อ.." ตะวันแอ่นลำตัวขึ้นเล็กน้อยด้วยความรู้สึกแสบ ๆ ที่ร่องสวาท

ขณะที่เขาค่อย ๆ สอดใส่เข้ามาจนคับแน่นช่องทางรัก ก่อนจะดันเสียบเข้ามาจนมิดด้ามได้ในที่สุด..

ตั่บ! แท่งรักอวบหนายาวใหญ่ขนาด 59 ฝังลึกเข้าไปในร่องรักที่แสนจะคับแคบของเธอ และกลีบเนื้อก็บีบรัดแก่นกายของเขาเอาไว้แน่นมาก จนรันเวย์ไม่สามารถจะขยับเข้าออกได้เลย..

"อ๊ะ อื้อ..หนูเจ็บอะ.." ตะวันครางออกมาเบา ๆ ขณะที่ท่อนรักของเขาเสียบคาอยู่ในร่างกายของเธอ…

"..ก็ของเธอมันแน่นมาก..ฉันจะทำไงได้..เฮ้อๆ ๆ " รันเวย์หายใจอย่างหอบเหนื่อย เขาเองก็รู้สึกวาบหวามไม่แพ้กัน... แววตาคมคายก้มลงมองท่อนเอ็นของเขาที่เต้นตุบ ๆ ขณะที่ช่องรักของตะวันก็บีบเกร็งรัดมากขึ้นเรื่อย ๆ

ฟุ่บ! ฝ่ามือทั้งสองข้างจับขาเรียวเล็กยกพาดขึ้นบ่าแกร่งทันที เขาค่อย ๆ ดึงท่อนเนื้อออกมาเกือบครึ่งลำก่อนจะกระแทกซ้ำลงไปใหม่อีกครั้ง เมื่อช่องรักเริ่มปรับตัวขึ้นมาได้บ้างแล้วนั้น

เขาก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มกระทุ้งแก่นกายเข้าออกอย่างปลดปล่อยไปตามอารมณ์ในทันที

ตับ ตับ ตับ ตับ...

"อื้อ…อ่า..อื้อส์ ซี้ด.." สาวน้อยนอนกำหมัดแน่นด้วยความเสียวและเกร็งไปทั้งตัว เรียวขาพาดอยู่บนบ่าของเขา

ขณะที่ช่องรักก็คับแน่นไปหมดเลย

สวบ สวบ สวบ ๆ ๆ ตับ ตับ ๆ

รันเวย์กดแก่นกายเสียบเข้าไปจนมิดด้าม และซอยถี่ระรัวจนคนตัวเล็กจุกแน่นไปทั่วท้องน้อย มันจุกแต่ก็เสียวจนแทบอยากจะร้องตะโกนออกมาให้สุดเสียง เพียงแต่ว่า..สายตาของเธอยังมองไปทางรถเข็นเด็กที่หันหน้าออกไปอีกฝั่ง ทำให้ตะวันรีบยกมือขึ้นปิดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น

"..โคตร..เงี่_นเลยว่ะ.." ร่างสูงบีบเรียวขาของเธอขณะที่กระแทกเข้าออกด้วยความเสียว จนได้ยินเสียงครางเล็ดลอดออกมาเช่นกัน

ตับ ตับ ตับ ตับ! ร่างสูง

"..อ๊ะ..อ๊ะ… หื้อ.." ตะวันเม้มปากแน่น ส่งเสียงครางออกมาอย่างแผ่วเบา

กายสาวบิดเกร็งไปตามแรงกระแทกอย่างหนักหน่วงของเขา จากความจุกเจ็บเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านมากขึ้นในทันใด

ตับ ตับ ตับ รันเวย์เพิ่มแรงกระแทกหนักขึ้นและถี่ระรัว จนหลังของเธอเสียดสีจนแทบลุกเป็นไฟ

"อ๊ะ อะ ๆ " ตะวันร้องครางตามแรงกระแทกรัว ๆ ๆ ของเขา กายสาวเริ่มดิ้นเร่าราวใจจะขาดแล้ว

ขณะที่ใจของเธอมันจดจ่ออยู่กับส่วนที่ถูกท่อนเอ็นกระแทกผลุบเข้าผลุบออกนั้น สาวน้อยใต้ร่างหนาก็แอ่นท่อนล่างขึ้นรับแรงกระแทกเสียวของเขาเข้าแบบเต็ม ๆ

ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อแนบเนื้อ เสียงแก่นกายกระแทกอัดเข้ากลีบเนื้อดังสนั่น...พร้อม ๆ กับเสียงครวญครางที่ไม่ได้ศัพท์ของทั้งคู่

"อ่า..ซี้ด...อ่าส์.. (ตะวัน) / ซี้ด...อืม...โอ๊ยฉันจะแตกแล้ว (รันเวย์) "สองเสียงครางกระหึ่มในลำคอของทั้งคู่ เลือดลมสูบฉีดอัดแน่นจนปวดหนับไปทั้งแก่นกาย เขาเร่งระบายความปวดร้าวนี้ลงกับร่องรักของเธอแบบไร้ความปรานีใด ๆ

ตับ ตับ ตับ ๆ ๆ ๆ

"อ๊ะ...อื้อ…โอ๊ย...อ๊ะ...จุกค่ะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ" ตะวันครางออกมายิ่งเจ็บก็ยิ่งเสียวมากขึ้นทุกที ๆ

ตับ ตับ ๆ และยิ่งเธอครางดังเท่าไร รันเวย์ก็ยิ่งกระแทกอัดลงไปแรงขึ้นเท่านั้น

"คะ...คุณรัน...คุณรันขาเบา ๆ " ตะวันครางออกมาเสียงแหบพร่าและบางเบา แต่ในวินาทีที่เธอเรียกหาเขา มันยิ่งทำให้ร่างหนารู้สึกราวกับหลุดลอยไปในห้วงสวาทอันร้อนฉ่า

แววตาคมคายสบสายตากับดวงตากลมโตที่ยั่วยวน

ตับ ตับ ตับ ๆ ..

"อื้อ...เสียวมาก...โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหว (กรี๊ด) " ตะวันครางออกมาดังลั่นอย่างลืมตัว

เด็กสาวจัดเตรียมอาหารไปสักพัก จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเข่าอ่อนขาสั่นขึ้นมาง่าย ๆ จนต้องยืนพิงกับโต๊ะเอาไว้ก่อน ตะวันพยายามหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ หัวใจของเธอมันเต้นแรงเหมือนคนที่เพิ่งไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมาก็ไม่ต่างเลย

บนโต๊ะทานอาหารมื้อค่ำ

เสียงฝีเท้าหนักของเจ้าของบ้านเดินลงมาจากบันไดชั้นสอง ในชุดคลุมยาวสีดำทองแบรนด์หรู

"เปิดไวน์ขวดใหม่มาด้วย" เขาสะบัดเส้นผมที่เปียกหมาด ๆ ของตัวเองพร้อมกับเดินตรงมาหยุดที่โต๊ะรับประทานอาหารทันที

ตะวันเดินไปหยิบไวน์จากตู้แช่ ก่อนจะเดินเข้ามาจัดตั้งเตรียมรินไวน์ใส่แก้วให้รันเวย์ทันที

"ไวน์ค่ะ คุณรัน" ตะวันรินไวน์วางเสิร์ฟให้กับเขาทันที แต่แทนที่เขาจะรับแค่แก้วไวน์ คนเจ้าเล่ห์กลับคว้าจับมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้แทน

"ฉันสั่งอาหารมาตั้งเยอะ กินคนเดียวไม่หมดหรอก" ร่างสูงเหลือบมองไปที่อาหารสไตล์ อิตาเลียนบนโต๊ะ ที่มีทั้งพิซซา พาสตาและขนมปังกระเทียม เครื่องเคียงอื่น ๆ มากมายเต็มโต๊ะ

"นั่งสิ" รันเวย์พูดพร้อมกับเหลือบมองเก้าอี้ข้าง ๆ

"หนูว่า…คุณกินก่อนดีกว่านะคะ...แล้วถ้าเหลือหนูค่อยกินทีหลังก็ได้" ตะวันไม่กล้าจะนั่งรวมโต๊ะอาหารเสมอกับรันเวย์สักเท่าไร

เพราะตั้งแต่เธอจำความได้จวบจนถึงตอนนี้ แทบไม่มีแม่บ้านคนไหนเลยที่จะกล้านั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับเจ้านายตัวเองแบบนี้

"นั่ง!" เขากระชากแขนของตะวันให้นั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ ตัวเองทันที

"ถ้าอยู่กันสองคน ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกน่า" รันเวย์พูดพร้อมกับหยิบพิซซาวางใส่จานของเขา และเลื่อนไปวางตรงหน้าของตะวันทันที

(ถ้าอยู่กันสองคน?) ตะวันทวนคำพูดของรันเวย์ภายในใจของเธออย่างแผ่วเบา

ปัก! แก้วไวน์ที่เธอรินให้กับเขา ถูกเลื่อนมาวางตรงหน้าของเธอแทน

"เออ...คะคือ..หนูไม่ดื่มค่ะ" ตะวันตั้งท่าจะเลื่อนแก้วกลับไป แต่รันเวย์ก็ใช้ปลายนิ้วดันเอาไว้ทันที

"มันก็แค่น้ำองุ่นนะ...จะกลัวอะไรนักหนา?" เขาพูดอย่างหน้าตาเฉย