ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 154

บทที่ 154 เหลือทางรอด

บทสนทนาถูกดำเนินไปอย่างราบรื่น

ซูชิงหยิงเอ่ยอธิบายงานเกี่ยวกับการประมูลซื้อขายที่ดินในครั้งนี้ เดิมทีตระกูลซูมีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่เห็นว่าหลานซื่อกรุ๊ปจะใช้ที่ดินผืนนี้สร้างอุทยานวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตระกูลซูจึงคิดว่าโครงการนี้น่าจะมีศักยภาพที่จะถูกพัฒนาไปได้อีกไกล และตัดสินใจจะให้โอกาสกับหลานซื่อกรุ๊ป

หลานซือเฉินเอ่ยเสียงหนักแน่นว่า:"หลานซื่อกรุ๊ปของเราจะทำให้ดีที่สุดและเต็มกำลังความสามารถอย่างแน่นอนครับ"

"อืม ฉันเชื่อในความสามารถของท่านประธานหลานอยู่แล้วค่ะ" ซูชิงหยิงเอ่ยตอบ

"คุณซู หวังว่าการได้ร่วมงานในครั้งนี้จะผ่านไปด้วยดีนะครับ"

ซูชิงหยิงเผยยิ้ม:"เช่นกันค่ะ ทางเราก็จะรีบเตรียมเอกสารสัญญาให้เร็วที่สุด แล้วจะส่งไปให้ที่บริษัทนะคะ"

"งั้นก็รบกวนแล้วนะครับ"

หลังจากคุยเรื่องงานและทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซูชิงหยิงก็หยิบเอาการ์ดใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะยื่นให้เจียงนวลนวลแล้วเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า:"คุณเจียง นี่เป็นบัตรวีไอพีของชมรมสุขภาพความงามSK ถ้าคุณไปแล้วก็แจ้งชื่อฉันขอส่วนลดกับทางร้านได้เลยค่ะ คนท้องก็ไปทำทรีตเมนต์บำรุงผิวเป็นครั้งคราวได้นะคะ"

เจียงนวลนวลเผยท่าทางดีใจ ก่อนจะยื่นมือรับบัตรมาแล้วเอ่ยยิ้มๆว่า:"ขอบคุณนะคะคุณซู ไว้คราวหลังไปด้วยกันไหมคะ?"

"ได้สิคะ ดีเลย!"

ซูชิงหยิงตอบตกลง เป้าหมายของเธอก็คือพยายามตีสนิทกับตระกูลเจียงหรือตระกูลหลานเข้าไว้ เพื่อจะได้รู้เรื่องของเจียงสื้อสื้อมากกว่านี้ เมื่อทำตามแผนที่วางไว้ได้แล้ว ซูชิงหยิงก็ขอตัวกลับ

หลังออกมาจากร้าน หญิงสาวก็โทรถามผู้ช่วยว่าสืบค้นเรื่องที่เจียงสื้อสื้อหายตัวไปเมื่อหกปีก่อนได้ถึงไหนแล้ว

ปลายสายตอบกลับมาว่า:"ขออภัยนะคะคุณหนู เรื่องเมื่อหกปีก่อนที่คุณเจียงหายตัวไปเหมือนเป็นปริศนาลับเลย ฉันเองก็ยังไม่เจอเบาะแสที่สำคัญอะไรเลยค่ะ"

ซูชิงหยิงฟังแล้วขมวดคิ้ว เรื่องอะไรกันทำไมถึงได้สืบยากสืบเย็นขนาดนี้ พลันหันไปมองร้านอาหารครูหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าตระกูลเจียงจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า ดูเหมือนว่าเธอต้องหาเวลาไปเยี่ยมเยือนเองซะแล้ว

........

อีกด้านภายในร้านอาหาร เจียงนวลนวลมองบัตรวีไอพีในมือพลางเอ่ยเสียงลิงโลดว่า:"ดีจัง ถ้าในอนาคตเราตีสนิทกับตระกูลซูได้สำเร็จแล้วล่ะก็ งั้นโอกาสทองของสองตระกูลเราก็จะมาถึงแล้ว"

เจียงนวลนวลรู้สึกว่าซูชิงหยิงไม่ใช่แค่อยากจะร่วมงานกับพวกเขา แต่ที่อีกฝ่ายให้บัตรวีไอพีใบนี้กับเธอก็เพราะอยากจะกระชับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาด้วย

ฐานะของตระกูลซูในเมืองจิ่นและอำนาจที่พวกเขามีอยู่ในมือก็ไม่ใช่น้อยๆเลย ถ้าได้ร่วมงานกับพวกเขา ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหลานซื่ออีกต่อไปที่จะฟื้นฟูตัวเองกลับไปเหมือนอย่างเก่า

แน่นอนว่าฐานะและอำนาจของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

"พี่ซือเฉิน พี่ว่าฉันนัดคุณซูให้ออกมาอีกทีตอนไหนดี? เขาคงไม่ปฏิเสธฉันหรอกใช่ไหม"

เจียงนวลนวลลอบแค่นยิ้มเย้ยหยันในใจ ทีตอนนั้นไม่เคยคิด มาตอนนี้กลับแสดงท่าทีเห็นใจซะงั้น เหอะ จนถึงตอนนี้หลานซือเฉินก็ยังคิดถึงยัยเจียงสื้อสื้อนั่น ทั้งที่เธอเองก็ท้องแล้วแท้ๆ ยัยเจียงสื้อสื้อ ยัยแพศยา

เจียงนวลนวลเก็บความคุกรุ่นไว้ในใจ พลางตอบยิ้มๆว่า:"วางใจเถอะน่า พี่พูดถูก ยังไงซะเจียงสื้อสื้อก็ยังเป็นพี่สาวฉัน ฉะนั้นฉันจะไม่ปากพล่อยพูดอะไรที่ไม่ควรพูดกับซูชิงหยิงหรอก"

แม้ปากจะบอกแบบนั้น แต่ในใจเจียงนวลนวลจะปล่อยยัยนั่นไปได้ยังไง เธอเกลียดนังแพศยานั่นเข้ากระดูกดำ ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากจะฉีกยัยนั่นให้เป็นชิ้นๆเลยด้วยซ้ำ

หลานซือเฉินพยักหน้า ก่อนจะโอบไหล่เจียงนวลนวลแล้วเอ่ยเตือนอีกครั้งว่า:"อืม เวลาอยู่กับคุณซูก็สำรวมหน่อยนะ อย่าเผลอไปทำให้เขาโกรธเข้าล่ะ"

"รู้แล้วล่ะค่ะพี่ซือเฉิน วางใจเถอะ!"

ทั้งคู่กินไปพลางพูดคุยไปพลาง หลังจากกินอาหารเสร็จพวกเขาก็ไปเดินช้อปปิ้งซื้อของต่อ

เจียงนวลนวลแวะกลับไปที่บ้านตระกูลเจียง เมื่อได้ข่าวว่าตระกูลหลานได้ร่วมงานกับตระกูลซูแล้วเจียงเจิ้นกับเสิ่นซูหลันก็ดีใจจนแทบจะกระโดดโลดเต้น

สองสามีภรรยายังคงแค้นเรื่องที่เจียงสื้อสื้อทำให้พวกเขาต้องขายหน้าในงานเลี้ยงเมื่อคราวก่อนจนฝังใจไม่เคยลืม พลันเริ่มวางแผนกันเป็นตุเป็นตะว่าหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นถูกจิ้นเฟิงเฉินทิ้งแล้วพวกเขาจะสั่งสอนมันยังไงดี

ณ อีกด้านหนึ่ง เจียงสื้อสื้อยังไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าตัวเองกำลังถูกตระกูลเจียงและซูชิงหยิงวางแผนทำร้ายอีกแล้ว หลังจากตื่นนอน เธอกับเสี่ยวเป่าก็กินอาหารเช้าด้วยกัน วันนี้พ่อบ้านติดธุระมารับพวกเขาไม่ได้ เจียงสื้อสื้อจึงต้องส่งเสี่ยวเป่าไปโรงเรียนแทน

เมื่อมาถึงโรงเรียน เจียงสื้อสื้อก็จูงมือเสี่ยวเป่าไปที่หน้าประตูทางเข้า ที่นั่นมีเพื่อนตัวน้อยๆอีกหลายคน และมีทั้งที่รู้จักกับเสี่ยวเป่าด้วย หนึ่งในนั้นมีคนเอ่ยขึ้นว่า:"เสี่ยวเป่า นี่หม่ามี๊นายเหรอ? หม่ามี๊นายสวยจังเลย หน้าเหมือนนายมากด้วย!"