ลูกเขยมังกร นิยาย บท 126

บทที่126 โจวเซ่าฟึง

"ตาข้างไหนของเธอที่เห็นว่า ฉันไม่มีบัตรสมาชิกของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง?" เฉินเฟิงพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย บัตรสมาชิกของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง เขาเองก็มี อีกทั้งยังเป็นบัตรสมาชิกกิตติมศักดิ์ที่มีแค่สามใบในคฤหาสน์ เป็นหลักฐานยืนยันว่าเขาคือหุ้นส่วนใหญ่ที่สุดของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง！

"แกบอกว่าแกก็มีบัตรสมาชิกของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง?" เหมือนกับว่าหลี่เสว่ได้ฟังเรื่องตลก สีหน้าของเธอดูโอ้อวดมาก

"ไม่เชื่อ?" เฉินเฟิงหัวเราะในลำคอ

"ฮ่าๆๆๆ！เชื่อ！ฉันเชื่อ！”หลี่เสว่กุมท้องแล้วหัวเราะเสียงดัง จากนั้นพูดขึ้น ：“แกเป็นสมาชิกระดับไหนของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง? เหล็กดำ หรือทองแดง?"

แน่นอนว่าคำพูดของหลี่เสว่เป็นการดูถูก คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงไม่มีสมาชิกระดับเหล็กดำหรือทองแดงทั้งนั้น

เฉินเฟิงเองก็คร้านที่จะสนใจ เดี๋ยวเข้าไปถึงคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง คนโง่ๆอย่างหลี่เสว่ ก็จะรู้เองว่าเขาคือสมาชิกระดับไหน มีแค่สมาชิกระดับเพชรเท่านั้น ถึงจะคู่ควรกับคนอย่างเฉินเฟิง" สวีตงเหลียงเองก็พูดเย้ยหยันด้วยอีกคน

"คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงมีสมาชิกระดับเพชรด้วย?" หวังเจียเมิงสนใจสิ่งนี้มากกว่า แค่สมาชิกระดับทองคำขาว ก็ต้องจ่ายค่าสมาชิกต่อปีหนึ่งล้านหยวนแล้ว แล้วถ้าเป็นสมาชิกระดับเพชร ก็คงจะสูงลิ่วอย่างแน่นอน

"มี" สวีตงเหลียงพยักหน้า พูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงมีสมาชิกระดับเพชร แต่สมาชิกระดับเพชรนั้นไม่ใช่สมาชิกที่แค่มีเงินก็สามารถเป็นได้ อยากจะสมัครสมาชิกระดับเพชร ต้องได้รับการเชื้อเชิญจากหุ้นส่วนของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง อีกทั้งหลังจากที่เป็นสมาชิกระดับเพชรแล้วนั้น ในทุกปีต้องจ่ายค่าสมาชิกสูงถึงสิบล้านหยวน"

"สิบล้านหยวน！”หวังเจียเมิงปิดปากเล็กๆของตนเองด้วยความตกใจ ค่าสมาชิกสิบล้านหยวน ต้องเป็นคนที่รวยระดับไหนกัน?

"อืม แต่คนที่สามารถเป็นสมาชิกระดับเพชรของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงได้นั้น ก็ไม่ได้ขาดเหลือเงินสิบล้านหยวนนี้" สวีตงเหลียงพูดเสียงเรียบ แผนกภายในคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง ในทุกปีจะมีการจัดประชุมแลกเปลี่ยนสมาชิกระดับเพชรอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งที่มีการจัดประชุมแลกเปลี่ยนกันนั้น กำไรที่มอบให้กับสมาชิกระดับเพชรเหล่านี้ มีไม่น้อยกว่าสิบล้านหยวนแน่นอน

หวังเจียเมิงไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรแล้ว เธอรู้สึกว่าเมื่อก่อนตนเองไม่มองการณ์ไกลเลยสักนิด ถึงได้รู้สึกว่าคนที่มีสินทรัพย์ไม่กี่สิบล้านหยวน ก็คือคนที่รวยสุดๆแล้ว

"พี่เหลียง พี่เยว่เป็นสมาชิกระดับไหนคะ?" จู่ๆหลี่เสว่ก็ถามขึ้น

"พี่เยว่？พี่ชายของเธอเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง แล้วเธอคิดว่าเธอจะเป็นสมาชิกระดับไหน?"สวีตงเหลียงส่ายหน้าไปมา แล้วพูด แน่นอนว่าตู้จื่อเยว่ต้องเป็นสมาชิกระดับเพชรของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง เพราะมีพี่ชายที่เป็นหุ้นส่วนของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง

ภายในใจของหลี่เสว่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ตู้จื่อเยว่เป็นถึงสมาชิกระดับเพชร ครั้งนี้ตนเองจะต้องประจบตู้จื่อเยว่ให้ดี ถ้าได้เป็นหมารับใช้ของตู้จื่อเยว่ใหม่อีกครั้ง เธอก็สามารถพลิกชะตาชีวิตได้แล้ว

เห็นหลี่เสว่และหวังเจียเมิง แค่ได้ยินว่าเป็นสมาชิกระดับเพชรก็ตื่นเต้นดีใจแบบนั้น สีหน้าของเฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะสงสัย ถ้าหากว่าคนโง่สองคนนี้รู้ว่า ตนเองที่นั่งอยู่ในรถคันเดียวกับพวกเธอ เป็นหุ้นส่วนใหญ่ที่สุดของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง พวกเธอจะมีทีท่ายังไง

อย่างรวดเร็ว รถก็ขับเข้าไปยังคฤหาสน์คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง

คนที่ออกมาต้อนรับสวีตงเหลียง คือพนักงานชายที่เป็นหัวหน้า เขาสวมชุดสูทสไตล์ยุโรป

"คุณสวี เชิญทางนี้ครับ" เมื่อเห็นว่าข้างหลังของสวีตงเหลียงมีคนตามมาหลายสิบคน สีหน้าของหัวหน้าพนักงานก็แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาพาทุกคนไปยังคฤหาสน์หลังเล็กหลังหนึ่ง

"พามาแล้วครับ พี่ฟึง”ท่าทีของสวีตงเหลียงยังเต็มไปด้วยความเคารพ ไม่กล้าที่จะไม่พอใจแม้แต่น้อย

"อยู่ไหน?"

"ทางนั้นครับ" สวีตงเหลียงชี้ไปยังเสี้ยเมิ่งเหยาซึ่งอยู่ไม่ไกล เวลานี้เสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ในอ้อมกอดของเฉินเฟิง ไม่ได้มองมาทางนี้

"อืม" โจวเซ่าฟึงพยักหน้าเล็กน้อย สายตาที่มองไปทางเสี้ยเมิ่งเหยานั้นมีความซับซ้อน สายตาที่มองไปทางเฉินเฟิง มีความเย็นยะเยือกเล็กน้อย

"จื่อเยว่ไปต้อนรับหุ้นส่วนไม่กี่คน เดี๋ยวต้อนรับเสร็จ เธอก็จะมาที่นี่ ฉันพาพวกนายไปเดินรอบสวนล่าสัตว์ก่อน" โจวเซ่าฟึงพูดเสียงเรียบ

"สวนล่าสัตว์? พี่ฟึง ที่ตรงนั้นเหมือนว่าพวกผมจะเข้าไปไม่ได้ครับ" สวีตงเหลียงนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้น สวนล่าสัตว์คือโซนระดับสูงของคฤหาสน์คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง เปิดให้เฉพาะคนที่มีบัตรสมาชิกระดับทองคำขาวเท่านั้น แต่เขาเป็นแค่สมาชิกระดับทอง

นัยน์ตาของโจวเซ่าฟึงเผยความดูถูก แล้วพูดขึ้น：“ตอนนี้ฉันเป็นผู้จัดการของสวนส่วนนอกของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง พวกนายเข้าไปได้หรือไม่นั้น ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง"

"พี่ฟึง พี่เลื่อนตำแหน่งแล้ว?" สีหน้าของสวีตงเหลียงเต็มไปด้วยความดีใจ เขาถามขึ้น ครั้งที่แล้วตอนที่เขามาคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง โจวเซ่าฟึงยังเป็นแค่หนึ่งในคนดูแลของคฤหาสน์ ชั่วพริบตาเดียว โจวเซ่าฟึงเป็นถึงผู้จัดการสวนส่วนนอกแล้ว นี่เป็นตำแหน่งที่สุดยอดมาก ผู้จัดการสวนส่วนนอก หมายความว่าโจวเซ่าฟึงสามารถได้เจอคนใหญ่คนโตมากมาย คนใหญ่คนโตพวกนี้ เลือกมาสักคนหนึ่งอย่างไม่ต้องสนใจ ก็สามารถนำพาสิ่งที่โจวเซ่าฟึงยากจะจินตนาการถึงมาให้

โจวเซ่าฟึงพยักหน้าเล็กน้อย เขาสามารถเป็นผู้จัดการสวนส่วนนอกของคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง ล้วนเป็นฝีมือของตู้จื่อเยว่ เขาที่เกิดเป็นคนตระกูลโจว เป็นเพียงครอบครัวเล็กๆที่มีสินทรัพย์ไม่ถึงสามสิบล้านหยวนเท่านั้น ถ้าไม่มีตู้จื่อเยว่ เขาไม่มีวันมาถึงจุดนี้ได้