บทที่ 150 สุดยอดฝีมือในรุ่นเดียวกัน
จินลิ่วอานครุ่นคิดครู่หนึ่ง เหมือนในจินหลิงจะไม่มีสำนักยุทธหรือจอมยุทธ์ที่มีแซ่เฉินนี่นา
ตามหลักแล้ว จอมยุทธ์หมิงจิ้งอนาคตไกลอย่างเฉินเฟิงนี่ ถ้าเป็นจอมยุทธ์จินหลิงจริง ต้องโดนสำรวจติดอันดับจอมยุทธ์ดาวรุ่งแล้วโด่งดังไปในหมู่สำนักต่างๆแล้วสิ
แต่ก่อนนี้จนถึงวันนี้จินลิ่วอานกลับไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย
แต่ถึงจะสงสัย จินลิ่วอานกลับไม่คิดอะไร ถ้าเฉินเฟิงท้าประลองแค่คนเดียว จินลิ่วอานคงกังวลใจแทนพวกต้วนหงกับฉางชิงไม่น้อยเลย
แต่นี่เฉินเฟิงกลับเหิมเกริม ท้าประลองหนึ่งต่อสี่ งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วล่ะ
พวกต้วนหงกับฉางชิงสี่คนนั้นจะพูดยังไงก็ตาม ก็เป็นจอมยุทธ์ระดับต้น-กลางหมิงจิ้ง สี่คนร่วมมือกัน ต่อให้อีกฝ่ายเป็นระดับปลายหมิงจิ้งก็สู้ไหว
ดังนั้นการประลองยุทธนี้ นับตั้งแต่วินาทีที่เฉินเฟิงเสนอให้สู้หนึ่งต่อสี่ ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว
บนเวทีประลอง ต้วนหงออกหมัดก่อน ฉางชิงกับอีกสองคนตามมาติดๆ
กะบวนท่าการต่อสู้ที่จินลิ่วอานสอนพวกเขาสามารถทำให้พวกเขาแสดงพลังได้เป็นสองเท่า ดังนั้นทั้งสี่คนมั่นใจมาก และล้อมเฉินเฟิงไว้ตรงกลางตั้งแต่เริ่มแรก
“ย่า”
หมัดเหล็กของต้วนหงพุ่งแหวกอากาศเข้าไป พริบตาเดียวอีกแค่สามนิ้วก็จะชกจมูกเฉินเฟิง ฉางชิงกับอีกสองคนก็เตรียมพุ่งชกจุดสำคัญอื่นๆของเฉินเฟิง
เผชิญศัตรูสี่ด้าน!
ต้วนหงยิ้มเย็น เหมือนเห็นภาพจมูกของเฉินเฟิงโดนหมัดตัวเองชกเลือดสาด
ตอนนี้เองเฉินเฟิงกระพริบตา ส่อแววยิ้มบางออกมา
ทันใดนั้นเฉินเฟิงขยับแล้ว
หมัดเดียว!
หมัดเดียวไวปานสายฟ้า!
ต้วนหงรู้สึกมืดไปชั่วขณะ หมัดนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าเขา
“ปึ้ก”
หมัดของเฉินเฟิงชกเข้าที่จมูกของต้วนหงอย่างจัง
“พลั่ก”!
เสียงกระดูกหักดังสนั่นทั่วสนาม!
ตัวต้วนหงลอยออกไปชนเสาขอบเวที
แรงกระแทกดังสั่น ทำเสาขอบเวทีแตกเป็นเสี่ยงๆ
จากนั้นต้วนหงล้มลงสลบไม่ได้สติที่พื้นน้ำนองนอกเวทีประลอง
เงียบ!
เงียบกริบราวคนตาย!
ไม่มีใครคิดเลยว่า ต้วนหง ที่แข็งแกร่งที่สุดในสี่คนจะโดนเฉินเฟิงชกหมัดเดียวลอยละลิ่วอีก!
ผลออกมาเหมือนกับจางซานเย่าไม่มีผิดเพี้ยน!
บนเวที พวกฉางชิงสามคนตกใจจนเหงื่อแตกซิก
พอสบตานิ่งสงบของเฉินเฟิงแล้ว ฉางชิงมีแค่ความคิดเดียวในหัว
ยอมแพ้!
มีแต่ยอมแพ้! เขาถึงจะรอด!
ผู้ชายคนนี้เขาสู้ไม่ไหว!
หมัดเดียวชกจางซานเย่ากระเด็น ตามมาด้วยหนึ่งคนต่อกรกับพวกต้วนหงฉางชิงสี่คน แถมยังทำฉางชิงสามคนตกใจขวัญหนีดีฝ่อจนคิดหนีการประลอง
เรียกได้ว่าไม่ไว้หน้าสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังเลย แถมยังเหยียบมันจมดินอีกด้วย
เห็นจินลิ่วอานโกรธเลือดพล่าน ซูเห้าหรันก็รู้แล้วว่าต่อไปสถานที่ฝึกวิทยายุทธของเขาต้องลำบากแน่
เฉินเฟิงเดินลงเวที ศิษย์สถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันโดยมีจ้าวตงเป็นแกนนำต่างแหวกช่องให้เฉินเฟิงเดิน สายตาที่มองมาที่เขาทั้งเคารพและฮึกเหิม!
โดยเฉพาะพวกจ้าวตง ยิ่งเลื่อมใสเฉินเฟิงหมดหัวใจ
จางซานเย่าคนเดียวเอาชนะพวกเขาไปหลายคน ต่อมาเฉินเฟิงช่วยแก้แค้นให้พวกเขา ชกจางซานเย่ากระเด็นไม่พอ ยังสู้แบบหนึ่งต่อสี่ เอาชนะพวกสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังราบคาบเลย
แกร่งมาก!
แกร่งมากจริงๆ!
“คุณอา อาเก่งมากเลย” ซูหลิงยู่ตื่นเต้นมากวิ่งโผเข้ามา เขย่งเท้าหอมแก้มเฉินเฟิงดังฟ้อด พริบตาเดียวแก้มเฉินเฟิงปรากฏรอยลิปสติกสีแดงขึ้น
เฉินเฟิงตะลึงตัวแข็ง แม่สาวน้อยนี่ใจกล้าไปไหม?
พอเห็นทุกคนมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ซูหลิงยู่แก้มแดงเรื่อฉับพลัน รู้สึกตัวเองรุกมากไป ยังไงก็เป็นผู้หญิง ไปหอมคุณอาต่อหน้าคนเยอะแยะอย่างนี้ได้ยังไง
จะหอมก็ต้องหาที่ลับตาคนหอมสิ
ต้องโทษคุณอาน่ะแหละ เก่งเกินไปแล้ว ถ้าเขาไม่เก่งขนาดนั้น เธอคงไม่ลืมตัวแบบนี้หรอก ใช่ โทษคุณอาน่ะแหละ ไม่เกี่ยวกับเธอ! ซูหลิงยู่คิดอย่างมั่นใจ
แต่พอสบตาเหนื่อยใจของเฉินเฟิงเข้า ซูหลิงยู่ก็กัดฟันกรอด ทำไมดูคุณอาเหมือนไม่ค่อยพอใจเลยล่ะ นี่มันจูบแรกของเธอนะ คุณอาบ้า คุณอาโง่ ยังมีหน้ามาไม่พอใจอีก!
ซูหลิงยู่เบ้ปาก รู้สึกอยากชกเฉินเฟิงสักหมัด
ตอนนี้ซูเห้าหรันกับจินลิ่วอานเดินเข้ามา สีหน้าจินลิ่วอานไม่ดีเลย แต่ซูเห้าหรันกลับยิ้มแย้ม ยื่นมือไปจับมือเฉินเฟิงพลางว่า: “ความสามารถของพ่อหนุ่มเป็นสุดยอดในรุ่นเดียวกันจริงๆ นับหาได้ยากยิ่ง”
ซูเห้าหรันพูดเหมือนยกยอเฉินเฟิง แต่ก็เป็นความจริงที่ว่า ดูจากความสามารถเฉินเฟิงในตอนนี้ ในโลกจอมยุทธ์จินหลิงรุ่นเดียวกัน มีไม่กี่คนที่สามารถต่อกรกับเฉินเฟิงได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...