ลูกเขยมังกร นิยาย บท 449

บทที่ 449 ตบจนกว่านายจะยอม

“งั้นฉันก็จะตบจนกว่านายจะขอโทษ!”

เฉินเฟิงยิ้มเย็น พูดจบปุ๊บ ดวงตาชายหนุ่มหดตัวอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นโลกเบื้องหน้าก็เริ่มหมุนอย่างควบคุมไม่ได้

“เพี๊ยะ”

เฉินเฟิงตบหน้าเข้าให้หนึ่งฉาด ทำเอาชายหนุ่มหมุนอยู่กับที่สองรอบ ยังไม่ทันตั้งหลักดี ผันมนปากก็หลุดกระเด็นออกไปเจ็ดแปดซี่

ฉากนี้ทำให้สาวสวยเน็ตไอดอลที่ยืนข้างชายหนุ่มตกใจไม่น้อย

“อ๊า! ทำร้ายร่างกาย!” หลังจากเสียงแหลมกรี๊ดขึ้น สาวสวยเน็ตไอดอลรีบเข้าไปพยุงหนุ่มผมทอง

“พี่โป๋ พี่....ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” สาวสวยเน็ตไอดอลใบหน้าซีดเผือด เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชายหนุ่มหน้าบวมเขียวเต็มไปด้วยเลือดข้างหน้านี้จะเป็นคนเดียวกับหวู่เหวินโป๋ที่พึ่งกดทับเธอไว้ใต้ร่างเมื่อกี้

หวู่เหวินโป๋ในตอนนี้แทบไม่เหลือสภาพคนไว้ นี่มันหัวหมูชัดๆ ตบฉาดนั้นของเฉินเฟิงใช้แรงไปเท่าไหร่เนี่ย?

“ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะฆ่าแกย๊าก!” หลังจากล้มลุกคลุกคลานอยู่สักพัก หวู่เหวินโป๋กำหมัดจะชกเฉินเฟิงอย่างบ้าคลั่ง

“ไม่เจียมตัวเองเลย” เฉินเฟิงยิ้มหยัน ก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ตบหน้าหวู่เหวินโป๋อีกฉาด

และคบฉาดนี้ใช้แรงมากกว่าตบเมื่อกี้สามส่วน!

หลังจากเสียง”เพี๊ยะ”ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้หวู่เหวินโป๋กระเด็นลอยออกไปเจ็ดแปดเมตรเลยทีเดียว!

“อ๊า! ช่วยด้วย!”

สาวสวยเน็ตไอดอลเสียงกรี๊ดร้องขอความช่วยเหลือ เสียงร้องนี้ดึงดูดความสนใจจากคนในที่จอดรถใต้ดินได้ในที่สุด

ไม่นานก็มีชายหนุ่มในชุดดูดีสามคนรีบเข้ามา

“หลิวเถียน?” ชายหนุ่มร่างสูงตัวหัวหน้าเหมือนจะรู้จักสาวสวยเน็ตไอดอล เขาตกใจจนอดอุทานชื่อเธอออกมา

“พี่ทาว ช่วยด้วยค่ะ”

พอเห็นชายหนุ่มร่างสูง หลิวเถียนเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้าย เธอรีบโผเข้าหาเขาทันที

มีร่างอ่อนนุ่มในอ้อมแขน ชายหนุ่มร่างสูงรู้สึกฮึกเหิมขึ้นทันที แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้

“ไม่ต้องกลัวนะ เถียนเถียน เกิดอะไรขึ้นค่อยๆเล่ามาสิ มีพี่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครทำร้ายเธอได้นะ” ชายหนุ่มร่างสูงตบไหล่หลิวเถียนแผ่วเบา ปลอบประโลมเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“เจ้าบ้านั่น เขา...เขาพึ่งตบพี่โป๋!” หลิวเถียนชี้นิ้วใส่เฉินเฟิงด้วยสีหน้าโกรธแค้น หวู่เหวินโป๋พอโดนเฉินเฟิงตบกระเด็นไปเจ็ดแปดเมตรก็ไม่ขยับตัวอะไรเลย ไม่รู้ตายหรือเปล่า

“พี่โป๋?” หวังทาวตากระตุก รีบถามต่อ: “พี่โป๋ไหน? หวู่เหวินโป๋?”

“อือ!” หลิวเถียนพยักหน้าหนักแน่น ที่หวังทาวมีปฏิกิริยาแบบนี้เธอรู้อยู่ก่อนแล้ว

ในแวดวงคนรวยของจงไห่ หวู่เหวินโป๋ถือเป็นรองแค่สี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น ในฐานะลูกชายโทนของหวู่เหวินเฉิงอิงเจ้าพ่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหวินยิง หวู่เหวินโป๋อยากได้อะไรก็ได้ในตระกูลหวู่เหวินเสมอ

หวังทาวตรงหน้านี้ถึงจะมีชื่อเสียงในวงการ แต่ถ้าเทียบกับหวู่เหวินโป๋ หวังทาวทาบไม่ติดเลย

“พี่โป๋ล่ะ?” ไม่ต่างจากที่หลิวเถียนคาดไว้ พอรู้ว่าเป็นหวู่เหวินโป๋ หวังทาวก็มีสีหน้าเคียดแค้น อยากจะแก้แค้นให้หวู่เหวินโป๋ทันที

“พี่โป๋อยู่ตรงนั้น” หลิวเถียนชี้ไปที่ที่ห่างไปราวเจ็ดแปดเมตร เมื่อกี้หวู่เหวินโป๋โดนเฉินเฟิงตบเข้าให้หนึ่งฉาดซะกระเด็นไปเจ็ดแปดเมตร ดังนั้นตอนแรกพวกหวังทาวถึงไม่เห็นหวู่เหวินโป๋

“อยู่ตรงนั้น?!” หวังทาวตะลึงก่อน และรีบวิ่งไปที่ตัวหวู่เหวินโป๋ พยุงเขาขึ้นมา

พอเห็นสภาพน่าอนาจของหวู่เหวินโป๋ ทุกคนตะลึงจนดวงตาแทบหลุดจากเบ้า คนตรงหน้านี้เป็นหวู่เหวินโป๋จริงหรอ?!

“อ๊า! ฆ่ามันซะ! ฆ่ามันเลย!”

หวังทาวได้ยิน แววตาส่อแววชั่วร้ายขึ้นมา

“ขอโทษด้วยนะน้องชาย พี่โป๋อยากให้แกตาย...งั้นแกช่วยตายหน่อยละกันนะ!”

พูดจบ หวังทาวก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว กำหมัดจะชกเข้าหน้าเฉินเฟิง

หมัดนี้เห็นชัดว่ามีพื้นฐานมา ท่าทางออกหมัดเล่นๆของหวู่เหวินโป๋ก่อนหน้านี้เทียบกับหมัดนี้แล้ว เหมือนอนุบาลไปเลย

หมัดของหวังทาวยังไม่ทันโดนหน้าเฉินเฟิง หวู่เหวินโป๋ที่อยู่ด้านหลังมีสีหน้าแสยะยิ้ม

หลิวเถียนเองก็ตื่นเต้น ฝีมือของหวังทาวเธอเคยได้ยินมาบ้าง ได้ยินว่าได้แชมป์มวยสมัครเล่นของเมืองจงไห่สามปีซ้อน รับมือไอ้กระจอกอย่างเฉินเฟิงคงจะสบาย...

หลิวเถียนคิดยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนประหนึ่งหมูโดนเชือดขึ้น

วินาทีต่อมา หลิวเถียนเบิกตากว้าง ความตื่นเต้นบนใบหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว

สีหน้าแสยะยิ้มของหวู่เหวินโป๋ชะงักค้าง เขาไม่กล้าจะเชื่อสายตาตัวเองตอนนี้เลย!

หวังทาวที่ดูฮึกเหิมน่าเกรงขามกลับคุกเข่ากึ่งนั่งต่อหน้าเฉินเฟิง!

ส่วนแขนของเขากลับงออย่างองศาที่แปลกในมือของเฉินเฟิง!

ตอนนี้หวังทาวที่กึ่งคุกเข่าบนพื้น ความตกใจในใจเขาไม่น้อยไปกว่าหวู่เหวินโป๋และหลิวเถียนเลย

เขาเป็นแชมป์มวยสมัครเล่นสามสมัยของจงไห่นะ ทำไมพอมาอยู่ต่อหน้าเฉินเฟิงกลับเป็นเหมือนเศษกระดาษเลยล่ะ?

มือเดียว!

เฉินเฟิงใช้แค่มือเดียวก็ซัดเขาหมอบเลย!