ลูกเขยมังกร นิยาย บท 498

บทที่ 498 หางานให้ทำหน่อย

“ขอบคุณครับคุณเฉิน ขอบคุณครับคุณเฉิน...”

หลังจากขอบคุณอย่างนอบน้อม หลี่อี้ก็ให้ลูกน้องหามหลี่หงออกจากห้องพักคนไข้

พอออกจากห้อง สายตาหลี่อี้ส่อประกายเคียดแค้นอย่างหนักและความอาฆาตมาดร้ายที่ไม่เคยมีก่อนเลย

“พี่...”

หลี่หงที่นอนอยู่ที่หามคนไข้เปิดปากอย่างทนไม่ไหว แต่โดนสายตาเย็นชาหลี่อี้ตัดบทว่า: “ออกไปก่อนค่อยพูด”

หลายนาทีผ่านไป คนทั้งหมดก็พากันออกมานอกโรงพยาบาล

“พี่ ไอ้ขยะนั่นมันใครกัน?” พอออกจากโรงพยาบาล หลี่หงทนไม่ไหวถามออกมาทันที ในสายตาเธอ หลี่อี้เป็นยอดมนุษย์ที่ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ แม้แต่จางจื้อเหวสามีเธอที่เป็นคนกระจอก หลี่อี้ยังพยุงขึ้นมาได้ แต่วันนี้ พออยู่ต่อหน้าเฉินเฟิง หลี่อี้กลับดูต้องต่ำเหมือนหมาตัวหนึ่ง

“เขาเป็นคนตระกูลเฉิน” หลี่อี้กัดฟันยอก สีหน้าเคร่งขรึมขมวดมุ่นแทบจะบีบน้ำออกมาได้

“ตระกูลเฉิน?” หลี่หงมองหลี่อี้อย่างสงสัย: “อำนาจตระกูลเฉินใหญ่มากเลยหรอ? ใหญ่เท่าตระกูลคุณชายซงเต่าหรอ?”

“ตระกูลคุณชายซงเต่า....” หลี่อี้สายตาหวั่นไหว: “ตระกูลคุณชายซงเต่าไม่ได้ด้อยกว่าตระกูลเฉินเท่าไหร่ แต่ฐานตระกูลคุณชายซงเต่าอยู่ที่ญี่ปุ่น ที่นี่คือหวาเซี่ย...”

ไกลเกินไป

นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่วันนี้หลี่อี้ไม่ได้ไปขอร้องให้ซงเต่าเฟิงจัดการ

แน่นอน นอกจากไกลเกินไปแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือ ซงเต่าเฟิงไม่แน่ว่าจะยอมเป็นศัตรูกับเฉินเฟิงเพื่อเขา

เขาเป็นแค่หมาตัวหนึ่งของซงเต่าเฟิง ซงเต่าเฟิงไม่มีทางยอมเป็นศัตรูกับตระกูลเฉินเพื่อหมาตัวหนึ่งแน่

หลังสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกหนึ่ง หลี่อี้หยิบมือถือออกมาโทรหาซงเต่าเฟิง

“คุณชายซงเต่า ฐานะของเฉินเฟิงตรวจสอบได้แล้วครับ”

“เฉินเฟิงคุง? เขาเป็นใคร?” ซงเต่าเฟิงเริ่มสนใจ

“เขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งยันเจียง”

“ตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!” ซงเต่าเฟิงน้ำเสียงดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปสักพักถึงได้ยินเขาถามอย่างไม่แน่ใจว่า “นายบอกว่าเขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!”

“ใช่ครับ”

“นายแน่ใจ?” ซงเต่าเฟิงยังไม่กล้าจะเชื่อ

“แน่ใจครับ เมื่อกี้ผมเจอเขาที่โรงพยาบาล...” หลี่อี้เล่าเรื่องราวออกมาโดยละเอียด และไม่ได้ปิดบังอะไร

“นายบอกว่า เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบวินาทีก็จัดการลูกน้องยี่สิบกว่าคนได้?”

ซงเต่าเฟิงถาม

“อืม เป็นไปได้มากว่าเขาจะเป็นจอมยุทธ์” หลี่อี้พูดเสียงขรึม วันนี้คนที่เขายืมจากซงเต่าเฟิงมาก เป็นนักดาบญี่ปุ่น แต่เพราะฐานะของเฉินเฟิง นักดาบคนนั้นเลยไม่มีโอกาสลงมือเลย

“โอเค ฉันรู้ละ” ซงเต่าเฟิงพยักหน้า สายตาดูครุ่นคิด สามารถจัดการคนยี่สิบกว่าคนได้ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที นี่ไม่เพียงเป็นแค่จอมยุทธ์ และยังเป็นจอมยุทธ์ที่ไม่ใช่ธรรมดาอีกด้วย!

ฝีมืออย่างน้อยคงระดับต้นอ้านจิ้งแน่!

ก่อนตัดขาดความสัมพันธ์กับเฉินเฟิง เธอต้องหาผลประโยชน์เข้าตัวให้ได้มากพอ เพื่อชดเชยสิ่งที่เธอเสียไปตลอดสามปีมานี้

“เป็นยังไง เฉินเฟิง?”

“ไม่ยังไงครับ” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ หลินหลันคิดอะไรเขารู้ดี แต่บริษัทของตระกูลเฉินไม่ใช่อะไรที่หลินหลันอยากเข้าก็จะเข้าได้ แน่นอน ต่อให้เขาจัดการได้ เขาก็ไม่ยอมให้คนอย่างหลินหลันเข้าไปทำงานในบริษัทตระกูลเฉินหรอก

“งก” หลินหลันเบ้ปาก เฉินเฟิงปฏิเสธออกมาตรงๆแบบนี้ค่อนข้างเกินความคาดหมายของเธอ แต่จะให้เธอยอมแพ้เลยตอนนี้ ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ตกเย็นเฉินเฟิงออกจากโรงพยาบาล เดิมคิดจะกลับไปที่วิลล่าของTianshan Living Area แต่กลับได้รับสายจากสือโพ่จุน

“เสี่ยวเฟิง ตอนนี้อยู่ไหน?” ปลายสายได้ยินเสียงสือโพ่จุนลอยมา

“อยู่ที่โรงพยาบาลหยินหมินครับ”

“โรงพยาบาลหยินหมิน? นายไปทำอะไรนี่นั่น?” สือโพ่จุนถามอย่างแปลกใจ

“พ่อตาแม่ยายผมเกิดเรื่อง...” เฉินเฟิงยิ้มขืนอธิบาย

“หลี่อี้? หมารับใช้เจ้าซงเต่าเฟิงหรอ?” สือโพ่จุนขมวดคิ้วถาม เขาเหมือนเคยได้ยินชื่อหลี่อี้จากฝ่ายสืบสวนของสหพันธ์สงคราม

“ใช่” เฉินเฟิงพยักหน้า สือโพ่จุนรู้เรื่องหลี่อี้มันธรรมดามาก จอมยุทธ์ต่างชาติอย่างซงเต่าเฟิง สหพันธ์สงครามน่าจะทำการตรวจสอบมานานแล้ว ตอนตรวจสอบซงเต่าเฟิงเลยตรวจสอบหลี่อี้ไปด้วย มันเป็นเรื่องปกติ

“เหอะ คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หลังจากการประลองครั้งนี้ ฉันจะจัดการมันให้หนักเลย!” สายตาสือโพ่จุนฉายแววหมายมาด คนที่เขาเกลียดที่สุดคือพวกหมารับใช้คลั่งไคล้คนต่างชาติอย่างหลี่อี้นี่แหละ ซงเต่าเฟิงครั้งนี้มาหวาเซี่ย หลี่อี้คอยแอบช่วยซงเต่าเฟิงลับๆหลายเรื่อง

หลังการประลอง สหพันธ์สงครามต้องไปจัดการหลี่อี้แน่!

คลั่งไคล้ต่างชาติได้ แต่ทำเรื่องขายผลประโยชน์ของหวาเซี่ยน่ะไม่ได้เด็ดขาด!