ลูกเขยมังกร นิยาย บท 52
บทที่ 51 มันส์มากแล้ว
เสิ่นจุนเหวินขมวดคิ้ว และมีความโกรธอยู่มาก คนโง่อย่างจางตงเฉิน กล้ามาต่อล้อต่อเถียงกับตัวเองอีก
“เจ็ดสิบล้าน！” พูดพลางเสิ่นจุนเหวินกัดฟันกรอด
ในที่แห่งนั้นคนอื่นๆ หยุดหายใจโดยพลัน โดยไม่กล้าหายใจเสียงดังด้วยซ้ำ พวกเขาเข้าใจกันหมด ว่าการประมูลมันจะเดินมาถึงจุดนี้ มันไม่ใช่การขายสิ่งๆนั้นแล้ว มันเป็นการขายเลือดเนื้อ และภาพลักษณ์ต่างหาก！
คนร่ำรวยทั้งสองคน ไม่มีใครยอมใคร！ในตอนนี้เอง ต้องตัดสินแพ้ชนะให้ได้ ต้องมีสักฝ่ายที่ต้องหัวแตกเลือดซิบแน่นอน！
“แปดสิบล้าน！เสิ่นจุนเหวิน ถ้าเกิดคุณกล้าเพิ่มอีก อย่ามาโทษนะว่าฉันไม่เกรงใจ！” จางตงเฉินพูดเสียงดัง ด้วยแววตาลึกเกินบรรยาย
“ไอห่า！กล้ามาขู่ฉันเหรอ？”
เสิ่นจุนเหวินโกรธมากเหลือเกิน การที่เขามาวันนี้ ถึงแม้ว่าจะเอามาหลายร้อยล้าน แต่กลับไม่ได้คิดจะจ่ายหมดหน้าตัก สิ่งที่เขาคาดการไว้ อย่างมากก็จ่ายออกไปสักสิบยี่สิบล้านก็น่าจะประมูลสำเร็จแล้ว แต่ใครจะไปคิด ว่าจะได้เจอไอโง่อย่างจางตงเฉิน เขายอมจ่ายเจ็ดแปดสิบกว่าล้านมาสู้กับเขา เพื่อผู้หญิงคนเดียว
เสิ่นจุนเหวินเองขี่หลังเสือแล้วลงยาก
“ใช่สิ กำลังขู่อยู่นี่ไง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร？ฮ่าๆ คุณทำเป็นเก่งต่อไปเถอะ！” จางตงเฉินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง โดยที่ลูกตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดเข้ม
“คุณชายจาง คุณชายเสิ่น คุณทั้งสองคนใจเย็นๆ ก่อนนะ อย่าเพิ่งโมโห……” ในตอนนี้ ซุนกุ้ยฟางพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พลางพยายามจะโน้มน้าว แต่เห็นได้ชัดเลยว่าจางตงเฉินกับเสิ่นจุนเหวินนั้นความโกรธขึ้นหัวไปแล้ว พวกเขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้ก็ต้องโกรธอย่างแน่นอน ตระกูลจางกับตระกูลเสิ่น ไม่ใช่คนที่เธอจะมาหาเรื่องได้
ซุนกุ้ยฟางรู้แล้ว ว่านี่มันเล่นใหญ่เกินเบอร์กันมากเกินไปแล้ว ถึงจะซื้อได้ในราคาสูงลิ่ว แต่เธอจะเอาหรือไม่เอา นั่นมันก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง
“หุบปาก！”
ซุนกุ้ยฟางยังไม่ได้โน้มน้าวอะไรก็ยังพอว่า แต่เมื่อเขาพยายามโน้มน้าวมันยิ่งทำให้เสิ่นจุนเหวินคิดว่าตัวเองถูกหยาม คิดว่าไม่มีเงินพอที่จะจ่าย？！
“ฉันจ่ายเก้าสิบเก้าล้านเก้าแสนเก้าหมื่น！จางตงเฉิน คุณมาสิ” เสิ่นจุนเหวินกัดฟันกรอด พลางตาแดงก่ำ
บ้าไปแล้ว！
บ้าไปแล้วจริงๆ ！
แต่ว่า ครั้งนี้ คนที่บ้ากลับกลายเป็นเสิ่นจุนเหวิน
ไม่มีใครคิดเลย ว่าเสิ่นจุนเหวินจะตะโกนออกมาว่าเก้าสิบเก้าล้านเก้าแสนเก้าหมื่น！
แต่นี่มันเกือบร้อยล้านเลยนะ！
เขายอมจ่ายเกือบร้อยล้าน เพื่อผู้หญิงคนเดียวงั้นเหรอ！
ทุกคนคิดว่าหัวเริ่มมึนๆ เพราะมีเงินก็ไม่อาจทำแบบนี้ได้
แววตาของจางตงเฉินนั้นสงบลงในทันใด： “เสิ่นจุนเหวิน คุณเก่งจริงๆ ！”
‘เสิ่นจุนเหวิน คุณเก่งจริงๆ ！’
แค่นี้เหรอ？คุณไม่เพิ่มเติมอะไรต่อไปเหรอ？！
ทุกคนตัวแข็งเป็นหิน
เสิ่นจุนเหวินเองก็ตะลึงอึ้งไป พลางมองแววตาของจางตงเฉินที่ดูสงบแต่ก็มีการยักคิ้วหลิ่วตาอยู่ไม่น้อย เขาเลยรู้สึกสั่นเกรงอยู่บ้าง
จู่ๆ เขาก็คิดถึงความเป็นไปได้ หรือว่าตัวเองโดนเล่นงานเข้าให้แล้ว？！
“คุณชายเสิ่น ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น ฉันเปล่า！ฉันจะไปกล้าดูถูกคุณได้อย่างไร” ซุนกุ้ยฟางรีบส่ายหัว พลางพูดเสียงดัง เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าคนที่เห็นว่าเงินเป็นดั่งชีวิตแบบเธอ อยู่มาวันหนึ่งเมื่อได้เห็นเงินจำนวนหนึ่งร้อนล้านมาอยู่ตรงหน้า กลับไม่กล้าหยิบ
“คุณนายซุน คุณรับเอาไว้เถอะ คุณชายเสิ่นไม่สนใจเงินจำนวนน้อยขนาดนั้นหรอก” จางตงเฉินยิ้มพลางพูด เขารู้ว่าในหัวของซุนกุ้ยฟางนั้นคิดอะไรอยู่ เพราะกลัวว่าถ้ารับเงินล้านบาท แล้วเสิ่นจุนเหวินจะมาแก้แค้นเธอ ก็ไม่พูดไม่ได้ว่าซุนกุ้ยฟางนั้นฉลาดมาก ว่ากันตามนิสัยของเสิ่นจุนเหวินที่ได้รับอะไรมาต้องตอบคืนอย่างนั้น จะต้องมาแก้แค้นเอแน่นอน
“เพี๊ยะ”
เสิ่นจุนเหวินตบเข้าไปที่บ้องหูของซุนกุ้ยฟางอีกครั้ง
“ยัยโสเภณี ถ้าเกิดว่าคุณไม่รับบัตรนี้ไป วันนี้ฉันจะฆ่าคุณให้ตายเลย！”
เสิ่นจุนเหวินข่มขู่อย่างโหดร้าย จางตงเฉินทำให้เขาเสียหน้ามามากพอแล้ว ตอนนี้ซุนกุ้ยฟางกลับไม่อยากจะรักษาหน้าเขาอีก นี่มันยากตายหรือไง
“ฉันจะรับเอาไว้ ฉันรับเอาไว้ก็ได้ค่ะ คุณชายเสิ่น คุณอย่ามาทำร้ายฉันอีกเลย” เสิ่นจุนเหวินพูดมาขนาดนี้แล้ว ซุนกุ้ยฟางก็ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ ความโกรธแค้นของเสิ่นจุนเหวินนั้น ทำได้เพียงทำอะไรอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นซุนกุ้ยฟางรับบัตรไป สีหน้าทุกคนก็ยิ่งแปลกใจขึ้นไปอีก เพราะไม่มีใครคาดคิด ว่ามันจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา เงินจำนวนหนึ่งร้อยล้าน คนหนึ่งก็พยายามจะให้ ส่วนอีกคนก็ไม่กล้ารับเอาไว้
พูดได้เพียงว่า ครั้งนี้จางตงเฉินร้ายมาก หลอกลวงเสิ่นจุนเหวินให้ตายใจได้ขนาดนี้ จนกระทั่งเสิ่นจุนเหวินพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
“คุณเก็บเงินเอาไว้ คืนพรุ่งนี้พาเสี้ยเมิ่งเหยามาหาฉันที่อาคารหวงเห้า ถ้าเกิดถึงตอนนั้นแล้วฉันไม่เจอใคร พวกคุณสามคน ต้องโดดลงจากยอดตึกอาคารหวงเห้าซะ！”
เสิ่นจุนเหวินมองซุนกุ้ยฟางกับหลินหลันด้วยแววตาคมลึก ก่อนจะพูด ถึงแม้ว่างานประมูลวันนี้เขาจะได้ตามเป้าหมายของเขา แต่เขากลับดีใจไม่ออกเลย
ในทางกลับกันเขากลับเจ็บปวด เพราะว่าเราต้องจ่ายเงินไปมาก การจ่ายไปร้อยล้านนี้ไป เพื่อหลอกลวงเฉินเฟิง เมื่อคิดๆ ไปก็รู้สึกเจ็บใจจนแทบจะมีเลือดไหลออกมา
“อีกอย่าง จางตงเฉิน กล้ามาหาเรื่องฉัน ก็รีบเตรียมเงินในการตอบแทนไว้ให้ดีเถอะ！” ก่อนจะไป เสิ่นจุนเหวินก็ขู่เอาไว้อีกประโยคหนึ่ง มันไม่ได้เหมือนกับคนที่ไม่มีเงินและไม่มีคนสนับสนุนอะไรอย่างซุนกุ้ยฟาง เพราะคนสนับสนุนจางตงเฉิน ยังมีตระกูลจางอยู่ ดังนั้นเขาเองก็ไม่สามารถทำอะไรจางตงเฉินได้ แต่ว่าหลังจากออกไปแล้ว จะทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เพื่อทำกับจางตงเฉินนั้นก็ยังพอจะเป็นไปได้
“เอาสิ ฉันรออยู่” จางตงเฉินยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดขึ้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...