ลูกเขยมังกร นิยาย บท 622

บทที่ 622 พรหมลิขิต

เนื่องจากสถานการณ์ไม่เหมาะสม เธอจึงไม่ได้ถามคำถามที่เธออยากรู้จากเฉินอิงไฉ

ทว่าตอนนี้เธอก็พึงพอใจมากแล้ว

อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าเฉินเฟิงอยู่ที่ยันเจียง

หลังจากนี้เพียงเธอใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือก็จะสามารถตามหาเฉินเฟิงได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อกลับมาถึงห้องพัก แอนนี่ก็รีบต่อสายหาแฮธาเวย์ในทันทีโดยไม่สนใจแม้แต่จะเปลี่ยนรองเท้าก่อน

เมื่ออีกฝ่ายรับสายแอนนี่ก็รีบเอ่ยปากอย่างร่าเริง “แฮธาเวย์ ฉันเจอเขาแล้ว!”

“เจอใคร?” แฮธาเวย์ที่อยู่อีกฟากของสายก็ชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด เธอใช้อำนาจของตระกูลไปมากกว่าครึ่งจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวของเฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย สุดท้ายแอนนี่กลับหาเจอโดยอาศัยงานเลี้ยงเพียงงานเดียว?

เธอหาเจอได้อย่างไร?

“แฮธาเวย์ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของหัวหน้าเขตเฉิน……”

แอนนี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในงานเลี้ยงให้แฮธาเวย์ฟังอย่างละเอียดโดยไม่ปิดบัง

เมื่อฟังจบแฮธาเวย์ก็ตกตะลึง

หากเธอไม่รู้จักเฉินอิงไฉ เธอคงคิดว่าเฉินอิงไฉกำลังหลอกแอนนี่อยู่

บนโลกนี้จะมีเรื่องที่บังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร?

“แฮธาเวย์ เธอคิดว่านี่เป็นพรหมลิขิตของฉันกับเขาหรือเปล่า?” แอนนี่หน้าแดง เธอนึกถึงคำพูดที่แฮธาเวย์เคยเอ่ย ทั้งสองคนขอเพียงมีวาสนาต่อกัน ถึงแม้จะไม่ตั้งใจตามหาสุดท้ายก็ได้พบเจอกันอยู่ดี

“ใช่ คงเป็นพรหมลิขิตของเธอกับเขาจริงๆ” แฮธาเวย์ยิ้มแหย คำพูดนี้ก่อนหน้านี้เธอเพียงต้องการปลอบใจแอนนี่เท่านั้น ทว่าตอนนี้แอนนี่กลับคิดเป็นจริงเป็นจังไปแล้ว

“ฮิๆ แฮธาเวย์เธอช่วยฉันสืบหน่อยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน หลังจากงานเจรจาการลงทุนในวันพรุ่งนี้จบลง ฉันจะไปหาเขา” แอนนี่เอ่ยขึ้น

“ได้”

แฮธาเวย์ตอบรับอย่างเอือมระอา แอนนี่ในตอนนี้บ้าไปแล้ว……

ขณะเดียวกัน บริเวณชั้นล่างของโรงแรม เฉินอิงไฉมาส่งข้าราชการผู้มีอำนาจหลายคนจนถึงโรงจอดรถ

“เสี่ยวเฉิน วันนี้คุณทำได้ดีมาก พรุ่งนี้ก็พยายามต่อไปล่ะ”

คนที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มผู้มีอำนาจของยันเจียงตบลงบนไหล่ของเฉินอิงไฉพลางเอ่ยชมการทำงานของเขาในค่ำคืนนี้ แม้แต่สรรพนามที่ใช้เรียกก็ดูสนิทสนมขึ้นไม่น้อย

“ใช่แล้ว หัวหน้าเขตเฉิน การดึงดูดการลงทุนคงต้องพึ่งคุณแล้วล่ะ”

เมื่อคนเป็นหัวหน้าเอ่ยปาก คนอื่นๆก็พากันเอ่ยชมเฉินอิงไฉ

“หัวหน้าวางใจได้ครับ รับรองภารกิจสำเร็จแน่นอน!”

เฉินอิงไฉให้คำมั่นสัญญาอย่างมั่นใจด้วยใจที่เบิกบาน

เพราะเขารู้ดีว่าหากภารกิจดึงดูดการลงทุนเป็นไปอย่างราบรื่น เขาไม่เพียงแต่ได้ผลงานเพิ่มในประวัติเท่านั้น เขายังสร้างความสนิทสนมกับผู้มีอำนาจของยันเจียงได้อีกด้วย

หากเป็นเช่นนั้นการทำงานของเขาในอนาคตก็จะได้รับการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ การงานก็จะก้าวหน้าได้โดยง่าย

หลังจากได้รับคำเอ่ยชมแล้ว เฉินอิงไฉก็ส่งข้าราชการผู้มีอำนาจทั้งหลายขึ้นรถพลางโบกมือลา

เมื่อเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้เขาจึงกลับไปยังรถของตัวเอง

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

แอนนี่เอ่ยปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเริ่มทำความสะอาดร่างกาย

ตอนเจ็ดโมงเช้า ชายวัยกลางคนคนหนึ่งมาถึงห้องสูทชั้นพิเศษ

เขาเป็นสมาชิกของราชวงศ์อังกฤษทว่าไม่ใช่โดยตรง ตอนนี้เขาทำงานอยู่ในตำแหน่งสำคัญฝ่ายการคลัง มีอำนาจใหญ่โตอยู่ในมือ

ครั้งนี้เขาติดตามแอนนี่มาถึงยันเจียงในฐานะตัวแทนของราชวงศ์และตัวแทนของรัฐบาล

“สีหน้าเจ้าหญิงดูไม่ค่อยดีนักเป็นเพราะเจ็ทแลคเลยนอนไม่หลับหรือครับ?”

เมื่อเห็นแอนนี่ชายวัยกลางคนก็พบว่าแอนนี่ขอบตาคล้ำบวม ถึงแม้จะแต่งหน้าก็ยังกลบไม่มิด

“เหรอคะ?”

แอนนี่จับหน้าตัวเองอย่างตระหนก เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับจริงๆเพราะเมื่อคิดถึงเรื่องที่จะได้เจอเฉินเฟิง เธอก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ

ชายวัยกลางคนส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนเอ่ย “เจ้าหญิงตามกำหนดการของวันนี้ ตอนเก้าโมงเราต้องไปเข้าร่วมการประชุมกับฝ่ายรัฐบาลที่เมืองยันเจียง ข้าราชการคนสำคัญของทางหวาเซี่ยจะมาพบเรา จากนั้นข้าราชการของทางยันเจียงจะอธิบายสภาพการณ์ลงทุนและสิทธิพิเศษแก่เราโดยใช้ppt”

“ตอนบ่ายเราจะตามข้าราชการของยันเจียงและนักธุรกิจไปประเมินและตรวจสอบพื้นที่จริง หากเจ้าหญิงพักผ่อนไม่เพียงพอ กระผมแนะนำให้เจ้าหญิงเข้าร่วมเฉพาะการประชุมในช่วงเช้า ไม่ต้องลงพื้นที่จริงในช่วงบ่ายแล้ว” ชายวัยกลางคนรายงานกำหนดการและเสนอความคิดเห็น

“เดี๋ยวช่วงเที่ยงค่อยว่ากันใหม่”

แอนนี่ตอบกลับก่อนเอ่ยถาม “อ้อใช่แล้ว อามู่เล่อมาหาฉันถึงที่นี่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

“เรียนเจ้าหญิงที่เคารพ ข้าราชการของยันเจียงที่ชื่อเฉินอิงไฉมาถึงโรงแรมพร้อมกับขอร่วมรับประทานอาหารเช้าพร้อมเจ้าหญิง กระผมให้เขารอคำตอบจากเจ้าหญิงอยู่ที่ห้องโถง” ชายวัยกลางคนนามว่ามู่เล่อบอกจุดประสงค์ของการมาเยือน

“บอกเขาว่าฉันจะรีบลงไป”

เมื่อได้ยินคำตอบจากมู่เล่อ แววตาหม่นหมองของแอนนี่ก็เป็นประกายทันที ใบหน้าสมบูรณ์แบบราวตุ๊กตากระเบื้องเคลือบก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นไม่น้อย