ลูกเขยมังกร นิยาย บท 688

บทที่ 688 เวทีโลก

"อื้ม เฉินเฟิงคนนี้ไม่เลวจริงๆ ความสามารถแข็งแกร่งมาก！”

วิลเลียมหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาได้ยินชื่อของเฉินเฟิงมานานมากแล้ว ตัวคนเดียว บุกไปที่ประเทศญี่ปุ่น ช่วยตัวประกัน ในตอนหลังได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งที่อยู่บนอันดับเทพ ไม่ธรรมดาจริงๆ

ตั้งแต่ตอนนั้นวิลเลียมก็สั่งให้ยีฟูคาคอยสืบเรื่องของเฉินเฟิง เขามองเฉินเฟิงเป็นคู่แข่งของเขาแล้ว

"ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกส่งข่าวมา จู่ๆการแข่งขันในครั้งนี้ก็เพิ่มจำนวนคนเป็นสองเท่า！”

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ก็แค่พวกตัวตลกเท่านั้น ต่อให้เป็นคนที่ก่อนหน้านี้ถูกคัดเลือก ก็ไม่เป็นไร การแข่งขันในครั้งนี้ คนพวกนั้นถูกกำหนดให้เป็นตัวประกอบ เพื่อช่วยประดับผู้แข็งแกร่งเท่านั้น！”

คำพูดของวิลเลียมเคล้าไปด้วยความทระนงของเขา จากนั้นพูดต่อ:“ยีฟูคาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เธอสืบเรื่องของเฉินเฟิงให้ละเอียด กองกำลังที่เป็นศัตรูของเขาก็สืบให้ละเอียด ว่ามีศัตรูกองกำลังไหนบ้าง และกองกำลังศัตรูเหล่านี้มีใครบ้างที่เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ รวมถึงประเมินความสามารถของพวกเขามาคร่าวๆ！”

"ค่ะ หัวหน้าใหญ่！”

ยีฟูคารีบตอบตกลง เพียงแต่เธอสงสัยเล็กน้อย ลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วถามขึ้น:“หัวหน้าใหญ่คะ จากความสามารถของหัวหน้าใหญ่ ต้องเป็นผู้ชนะในการแข่งขันครั้งนี้แน่นอน ทำไมต้องเปลืองแรงไปสืบเรื่องพวกนี้ด้วย?"

"ไม่มีอะไร ฉันแค่กลัวว่าเฉินเฟิงจะตายเร็วเกินไปก็เท่านั้น！”

จากคำพูดของวิลเลียมสามารถฟังออก ในสายตาของเขาเฉินเฟิงก็เหมือนคนที่ถูกลงโทษสังหาร เพียงแต่ใครจะเป็นคนฆ่าก็เท่านั้น ถ้าสุดท้ายเขาไม่ได้สู้กับเฉินเฟิงสักครั้ง เขาคงเสียใจ

"เข้าใจแล้วค่ะ！”

ยีฟูคาเข้าใจทุกอย่างทันที ด้วยแดนของวิลเลียมการฆ่าคนที่มีชื่อเสียงระดับเดียวกับเขา ถึงจะมีคุณค่า

อเมริกาใต้ ในป่าดึกดำบรรพ์

มีผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนคนยุคดึกดำบรรพ์ เดินอยู่ในป่าทึบ

เขาผูกกระโปรงหนัง ซึ่งทำมาจากเสือดาวตัวเต็มวัย ที่ถูกเขาฆ่าแล้วถลกหนังมาใส่

ในมือของเขาถือขวานหินเอาไว้ ทุกย่างก้าวที่เขาเดิน ทำให้กิ่งไม้และต้นไม้ด้านหน้าหัก กลายเป็นทางเท้าที่สามารถเดินได้

ป่าดึกดำบรรพ์ท่ามกลางสายไฟ มีสัตว์ป่ามากมาย แต่ไม่ว่าสัตว์ป่าตัวไหนที่ได้เจอเขาล้วนมีสีหน้าหวาดกลัว รีบหนีไปทันที

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตัวของชายหนุ่มมีรังสีสังหารแผ่ออกมา รังสีสังหารในตัวเขาแทบจะหลอมละลายกลายเป็นจริง ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างตัวสั่นด้วยความเหน็บหนาว

อีกทั้งสัตว์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไวต่อกลิ่นมาก พวกเขาสามารถได้กลิ่นเลือดของสัตว์ประเภทเดียวกันจากตัวของชายหนุ่ม อีกทั้งสัตว์พวกนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีไหวพริบแม้แต่น้อย พวกมันเคยเห็นชายหนุ่มฆ่าสัตว์ชนิดเดียวกันจนเลือดนอง

ในมือของชายหนุ่มถือขวานหินเอาไว้ราวกับเป็นเทพสงคราม ทุกที่ที่เขาเดินผ่านไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าขวางหน้า ใช้เวลาไม่นานเขาก็ผ่านป่าดึกดำบรรพ์ เดินออกมา

สิ่งที่เห็นในสายตาคือทุ่งหญ้ากว้างไม่สิ้นสุด ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้าวเดินไป

บนทุ่งหญ้ามีบ้านไม้มากมาย มองจากที่ไกลสามารถเห็นคนมากมายเดินไปมา บางคนแต่งตัวไม่ต่างจากชายหนุ่ม

ชายหนุ่มเดินไปยังบ้านไม้บนทุ่งหญ้า มีคนเดินผ่านเป็นครั้งคราว เขายิ้มแล้วกล่าวทักทาย บุคลิกของเขาในตอนนี้แตกต่างจากเมื่อกี้มาก

"ปาข่า เมื่อกี้หัวหน้าใหญ่บอกว่า ถ้านายกลับมาเมื่อไหร่ให้รีบไปหาเขา！”

ที่ไกลๆมีผู้ชายคนหนึ่ง มองเห็นปาข่า จึงร้องตะโกนขึ้น

ชายหนุ่มที่ชื่อปาข่าตอบรับ เดินไปยังตรงกลางของบ้านไม้

ตรงกลางมีบ้านไม้สร้างเอาไว้ บ้านหลังใหญ่มาก รอบๆมีกำแพงหินล้อมเอาไว้ แตกต่างจากบ้านที่อยู่รอบๆ ที่นี่คือบ้านของหัวหน้าเผ่า

เป็นจริงตามนั้นเขาเป็นฟาโรห์แห่งอียิปต์ มีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งยังเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของอียิปต์โบราณ ความสามารถของเขาแข็งแกร่งจนไม่อาจเทียบได้ ในประเทศนี้เขาคือเทพ ประชาชนในประเทศล้วนต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา

ด้านล่างของวิหารมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เวลานี้หลังจากได้ฟังคำพูดของฟาโรห์ รีบคุกเข่าแล้วไหว้

"น้อมรับคำสั่ง ฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่！”

ฟาโรห์ยืนขึ้น แววตาของเขามองไปไกล พูด:“พวกเราไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันนี้มาหลายปีแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับอดีตที่ผ่านมา หลังจากจบการแข่งขันอาจจะกระทบเรื่องบางอย่าง ดังนั้นจำเป็นต้องเข้าร่วม สิ่งที่ฉันต้องการจากนายก็คือ ห้ามทำให้ชื่อเสียงของประเทศนี้ต้องป่นปี้！”

"ฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่วางใจได้ครับ ถ้าหากFedidoไม่สามารถติดอันดับ ยินดีที่จะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้！”

ชายหนุ่มคุกเข่าอยู่บนพื้น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและความกตัญญู

"ฮ่าๆๆ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ขอแค่นายทำสุดความสามารถก็พอแล้ว กลับไปเถอะ เก็บของให้เรียบร้อย แล้วออกเดินทาง！”

เชื่อฟังคำพูดของฟาโรห์ Fedidoรีบลุกขึ้น พยักหน้า จากนั้นเดินออกไปจากวิหาร

ประเทศญี่ปุ่นที่มีทะเลขั้นกลางกับประเทศหวา

พระราชวังแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ชายหนุ่มสวมชุดซามูไรประเทศญี่ปุ่นกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ไม่ขยับเขยื้อนร่างกายแม้แต่น้อย ถ้าไม่มองใกล้ๆ นึกว่าเขานั่งจนกลายเป็นหินไปแล้ว

ข้างตัวชายหนุ่มมีของโบราณแปลกตาวางเอาไว้ มีดที่เปลี่ยนสภาพ มีดเล่มนี้มองดูไม่สะดุดตา แต่กลับเป็นนักดาบอันดับกลางที่มีชื่อเสียงของประเทศญี่ปุ่น

"ครืด！”

ประตูห้องที่ชายหนุ่มอยู่ถูกเปิดออก ชายชราสวมเครื่องแบบทหารคนหนึ่งเดินเข้ามา