ลูกเขยมังกร นิยาย บท 721

บทที่721 ต่อสู้กับรอน3

“ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!”

หมัดนี้ของรอนเรียกได้ว่ามีพลังมาก พลังหมัดแผดเสียงก้อง ระเบิดบนอากาศ

เผชิญหน้ากับท่าไม้ตายที่ทรงพลังที่สุด เฉินเฟิงไม่ได้มีการหลบแต่อย่างใด แต่รวบรวมการหายใจอย่างลับๆ ปรับร่างกาย จากนั้นระเบิดหมัดออกไป

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ส่องแสงมา มือข้างที่กำหมัดไว้ของเฉินเฟิง กล้ามแขนราวกับหอกยาวที่ออกรบ นี่คือการหักแม่น้ำที่เฉินเฟิงสร้างขึ้นเองอย่างน่าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าการท้าทายหลายครั้งของรอนทำให้เฉินเฟิงโกรธ ในเวลาเดียวกันก็ใช้ท่าไม้ตายที่ทรงพลังเหมือนกัน

ทั้งสองใช้ท่วงท่าที่ทรงพลังที่สุด เรียกได้ว่าขิงก็ราข่าก็แรง เสือขึ้นภูเขาปะทะกับเสือลงเขา ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน

“ตูม!”

ทันใดนั้น หมัดของคนสองคนก็ปะทะกัน และเกิดเสียงดังขึ้น และพลังงานภายในก็แผ่กระจายออกไป กลายเป็นพายุที่พัดออกไป

รอนและเฉินเฟิงที่อยู่ในพื้นที่ตรงกลาง ในขณะนี้เสื้อผ้าบนร่างกายปลิวสั่นสะเทือนกระทบกันมีเสียงพึ่บพับ

ขณะนี้แขนของรอนแข็งทื่อ กำปั้นมีเลือดออก จากนั้นแขนก็ตกลงอย่างผิดธรรมชาติ

เห็นได้ชัดว่าในหนึ่งท่าหักแม่น้ำของเฉินเฟิง เขาก็ต้านทานไม่ไหว สั่นคลอน ร่างกายก็ถอยหลังกลับมาอย่างโดยไม่รู้ตัว

“ตึก!”

“ตึก!”

“ตึก!”

รอนควบคุมร่างกายไม่ไหว ถอยหลังติดต่อกันสามก้าว จากนั้นก้าวที่แข็งกร้าว จึงหยุดร่างกายไว้ได้

แต่ในขณะนี้เฉินเฟิงหยุดนิ่งอยู่ที่เดิม ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนก็ถูกเปิดเผยออกมา

“รอนสู้เฉินเฟิงไม่ได้!”

นี่คือคำพูดในใจของทุกคนในเวลานี้

“ไม่......เป็นไปไม่ได้!”

ในขณะนี้รอนไม่มีรอยยิ้มที่อวดดีแล้ว แต่กลับแทนที่ด้วยความประหลาดใจ

เขาเรียนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็ก โซโลก็สอนศิลปะการต่อสู้และวิชายุทธ์ให้เขา และเขาได้รับการฉีดยายีน ซึ่งถึงขั้นกลางของการหลอมรวมภายในระยะเวลาสั้นๆ แต่อานุภาพภาพในการต่อสู้ก็ดีขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน ถ้ารู้ว่ายายีนสามารถทำให้เขาอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญ เพิ่มอานุภาพในการต่อสู้ของตัวเองเป็นสองเท่า แม้ว่าสิ่งนี้จะทำลายการทำงานของร่างกาย แต่ก็ยังเห็นถึงความน่ากลัวของมันได้

ทั้งหมดนี้เป็นไม้ตายของเขา ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล้าท้าทายเฉินเฟิง เพียงแต่คาดไม่ถึงเขาได้ออกแรงทั้งหมดอย่างเต็มที่แล้ว และยังใช้ท่าไม้ตายที่กำหมัดเทพเจ้าแห่งสงครามที่ทรงพลังที่สุดจากท่ากำหมัดเทพเจ้าแห่งสงคราม ไม่เพียงแต่ฆ่าเฉินเฟิงไม่ได้เท่านั้น ตัวเองกลับได้รับบาดเจ็บ

แม้ว่าอาการบาดเจ็บจะไม่ร้ายแรงเกินไป แต่ก็ต้านทานความประหลาดใจในใจของเขาไม่ได้

“ไม่มีทาง?”

พลังกำปั้นที่แผ่ก้องในระยะไกล เฉินเฟิงก็จู่โจมอีกครั้ง

ท่าไม้ตายเมื่อกี้ก็ทำให้คู่ต่อสู้ประหลาดใจไปแล้ว แล้วในเวลานี้เขาใช้ประโยชน์จากจิตใจที่ไม่มั่นคงของคู่ต่อสู้ พรากชีวิตของเขา สำหรับศัตรูแล้วเฉินเฟิงไม่เคยออมมือให้มาก่อน

ในตอนนี้เตรียมพร้อมที่จะเอาชีวิตรอนทันที

เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงพุ่งมาอีกครั้ง รอนก็ตื่นตระหนกตกใจ เมื่อกี้เขาประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง ในตอนนี้เมื่อเห็นคี่ต่อสู้ฟาดหมัดมาอีกครั้ง ก็หลบอย่างไม่รู้ตัว แต่การหลบครั้งนี้ของเขา แรงของคนทั้งคนถูกกดไว้

ตรงกันข้ามแรงของเฉินเฟิงในตอนนี้พุ่งขึ้นถึงจุดสุดยอดแล้ว ท่ามีดสับเมื่อกี้ยังไม่สำเร็จ จับฝ่ามือเข้าเป็นกรงเล็บ และมุ่งตรงไปที่ลำคอของรอน

การโจมตีของเฉินเฟิงคือสิ่งที่คู่ต่อสู้ต้องการเห็น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเฉินเฟิงต้องการฆ่าเขามากแค่ไหน

เมื่อขยำได้ ดูค่อนข้างจะตามอารมณ์ อันที่จริงแล้วนี่คือกรงเล็บมังกร ทุกนิ้วประกอบด้วยกำลังภายใน เล็บก็คมมากเช่นกันในตอนนี้ กรงเล็บนี้อย่าว่าแต่เลือดเนื้อเลย แม้แต่หินก็สามารถขยำจนเละได้

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีนี้ของเฉินเฟิง รอนไม่ได้หลบเลี่ยง ที่สำคัญยังจู่โจมเพื่อป้องกัน และโจมตีไปทางเฉินเฟิง

เมื่อเปรียบเทียบกันเฉินเฟิงเปลี่ยนท่าอีกครั้ง กางฝ่ามือออกและพุ่งไปข้างหน้าเตรียมรับมือกับท่วงท่าของรอน

“ผัวะ!”

“พลังของเฉินเฟิงนี้แข็งแกร่งมาก แทบจะโจมตีรอนอย่างต่อเนื่อง!”

ในขณะนี้จอมยุทธ์ทุกคนในสนาม ผู้ที่แข็งแกร่งกว่า และผู้ที่เข้าแข่งขันที่ร่วมแข่งขัน ต่างมองไปที่ทั้งสองคนในสนาม และก็ได้ข้อสรุปอยู่ในใจ

รอนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิงเลย

“ดูเหมือนว่าพี่ของฉันจะโกรธจริงๆ ในเวลานี้ถึงได้แสดงพลังของเขาออกมาแล้ว!”

ศีลสามจ้องตรงไปที่เวทีประลองนั้น อดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ

“ใช่แล้ว ทำอย่างกับรอนเป็นกระสอบทรายคน!”

ไม่รู้ว่าทำไม พอพูดถึงกระสอบทรายคน จียุ่นก็นึกถึงผู้สืบทอดของศาสนาพุทธในอินเดียอย่างไม่รู้ตัว

“ถ้าเฉินเฟิงจะลงมือฆ่า รอนไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน!”

ในเวลานี้เทียนอิงก็พูดอยู่อีกด้านหนึ่ง รอนที่อยู่ในสมานตอนนี้ไม่มีแรงเหมือนเมื่อกี้แล้ว ในเวลานี้กำลังดิ้นรนอย่างหนัก นี่เป็นเพราะเฉินเฟิงยังไม่ได้ใช้ท่วงท่าสุดท้าย ไม่งั้นเขาคงสามารถทนได้

“ผัวะ!”

เสียงอู้อี้ที่เฉินเฟิงปะทะกับฝ่ามือของรอน รอนร้องโอดโอย ร่างก็ถอยหลังไป ท่วงท่าเมื่อกี้ของเฉินเฟิงคือหนามมังกรที่หักแม่น้ำ

“อ๊ากกกก!”

ฝ่ามือของรอนแตกเป็นเสี่ยงๆ เลือดเนื้อกระเด็นไปทั่ว และฝ่ามือก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ถึงกระนั้น แต่เฉินเฟิงก็ไม่ยอมปล่อยมือ และก็ไล่ตามแล้วลงมือกับรอนอีกครั้ง

หัวใจของรอนสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกถึงอันตราย ในช่วงเวลาวิกฤตที่เป็นอันตรายถึงชีวิตนี้ สัญชาตญาณของการต่อสู้ เขาหลบการโจมตีที่รุนแรงของเฉินเฟิงไปได้ และต้องการที่จะออกห่างจากเฉินเฟิง

ตั้งแต่เริ่มแรกหลังจากที่ทั้งสองคนปะทะกันด้วยความแรงที่สุด รอนก็ถูกทำให้สงบราบคาบ เผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรงของเฉินเฟิง รอนทำได้เพียงแค่หลบ เลือดของเขาไม่คงที่ไม่มีเวลาแสดงพลังทั้งหมดออกมา

สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือฝ่ามือของเขาถูกเฉินเฟิงฟาดหัก อานุภาพภาพในการต่อสู้ก็ลดลงอย่างมาก ในตอนนี้ถ้าไม่ออกห่างจากเฉินเฟิง งั้นเขาก็คงจะต้องตายเท่านั้น