ลูกเขยมังกร นิยาย บท 820

เฉินเฟิงไม่รู้จะตอบยังไงดี ระวังที่กำลังลังเล ผู้หญิงก็ผลักเขาออก แล้วมุ่งเดินเข้าไปยังห้อง

พอเธอเห็นชิงจือที่นอนอยู่ตรงนั้น ก็รีบร้อนเดินเข้าไปตรวจสอบทันที

พอรู้ว่าชิงจือนอนไม่ได้สติ จึงหันไปซักถามเฉินเฟิงว่า

“นางเป็นอะไร เจ้าเป็นคนทำร้ายนางงั้นเหรอ?”

เฉินเฟิงนส่ายหัวปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อ

“ไม่ใช่เจ้า ที่นี่มีแค่เจ้าคนเดียว ตกลงเจ้าทำอะไรนางกันแน่?”

ผู้หญิงซักถามอีกครั้ง

ชายชราสองคนที่อยู่ข้างหลังเฉินเฟิงเองก็กำลังเตรียมที่จะจัดการกับเฉินเฟิง

ส่วนเฉินเฟิงไม่กล้าขยับอะไรมาก เขาไม่แน่ใจความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย แต่ทั้งสามคนน่าจะเป็นคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้

“ฉันเข้าใจเหตุผลที่คุณสงสัยในตัวฉัน แต่ฉันคงได้แต่บอกว่าฉันไม่รู้จริงๆ เธอถูกคนกลุ่มนึงลอบทำร้ายจนอมีสภาพอย่างตอนนี้ ถูกพวกเขาแทงที่หัวใจ แต่ยังไม่ตาย ฉันพยายามรักษาเธอ แต่ว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้สติ เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้”

หญิงงามในชุดพระราชวังจ้องมองเฉินเฟิงด้วยความจริงจัง เวลาเดียวกันก็สังเกตเห็นเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงมุมห้อง ชี้ไปยังเด็กผู้หญิงแล้วถามว่า

“แล้วยัยเด็กนี้เป็นใครกัน?”

เฉินเฟิงมองไปยังเด็กผู้หญิง เขาไม่รู้จะแนะนำยังไงดี

“ชิงจือรู้จักเธอ”

คิดไปคิดมา นี่อาจจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว

อย่างที่คิด พอได้ยินชื่อของชิงจือ ความระมัดระวังที่หญิงงามมีต่อเด็กผู้หญิงก็น้อยลงไปเล็กน้อย

แต่สำหรับเฉินเฟิง เธอก็ยังเหมือนเดิม

“อย่าให้ข้ารู้นะว่าเจ้ากำลังโกหกข้า ไม่งั้น ข้าจะให้เจ้าทรมานยิ่งกว่าตาย”

เหมือนกับชิงจือที่ข่มขู่เฉินเฟิง ทั้งสองต่างก็มีสายตาเดียวกัน

พอพูดจบ หญิงงามก็ไม่สนใจเฉินเฟิงอีก แต่กลับตรวจสอบบาดแผลของชิงจืออย่างจริงจัง

ความจริงพอได้รับการรักษามาหลายวัน ชิงจือก็ดีกว่าก่อนหน้านี้มาก อย่างน้อยๆชีพจรของเธอก็ดีกว่าก่อนหน้านี้มาก

แต่หญิงงามก็ยังไม่ไว้ใจ เธอเอาสมุนไพรที่อยู่บนบาดแผลของชิงจือทิ้งทั้งหมด จากนั้นก็เอายาผงที่ตัวเองพกติดตัวออกมาหนึ่งขวด

ค่อยๆเอายาผงโรยไปยังบาดแผลที่เริ่มมีเนื้องอกขึ้นมาใหม่ แล้วพันแผลใหม่ ถึงดูเหมือนวางใจลง

พอรอจนหญิงงามในชุดพระราชวังทำทุกอย่างเรียบร้อย เธอก็สั่งให้ชายชราทั้งสองไปหาเปลหามมา ให้ทั้งสองคนยกชิงจือเข้าไปวางบนเปลหาม หญิงงามถึงหันไปพูดกับเฉินเฟิงว่า

“ที่นี่ไม่ต้องการเจ้าแล้ว เจ้ามาจากไหนก็กลับไปที่นั่น”

เฉินเฟิงเงียบไม่รู้จะพูดยังไงดี ถึงแม้ยังไม่รู้ว่าหญิงงามกับชิงจือมีความสัมพันธ์ยังไง แต่คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา อย่างน้อยก็ไม่รู้สึกว่า พวกเขาจะทำอะไรกับชิงจือ

ส่วนชิงจือเองก็จะได้รับการดูแลที่ดีกว่าเกิม เขาเองก็ไม่รู้สึกติดขัดอะไร แต่เด็กผู้หญิงคนนั้น เขาหันไปมองเธอ

หญิงงามมองความคิดของเฉินเฟิงออก เธอจึงพูดว่า

“ในเมื่อชิงจือรู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้ งั้นข้าจะพานางไปด้วย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า”

เฉินเฟิงก้มหน้าแล้วใช้ความคิด ระหว่างเด็กผู้หญิงกับชิงจือจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งแน่ และพอชิงจือตื่นขึ้นมา ก็คงอยากจะเจอเด็กผู้หญิงเหมือนกัน เพราะงั้นการตัดสินใจนี้เขาเองก็ไม่รู้สึกติดขัดอะไร

“งั้นก็ได้ พวกคุณดูแลเธอดีๆล่ะ บางทีความทรงจำของเธออาจจะดูสับสนเล็กน้อย เพราะงั้น......”

“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”

น้ำเสียงของหญิงงามยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชา เป็นความเย็นชาที่ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

เฉินเฟิงมองเด็กผู้หญิงเป็นครั้งสุดท้าย คงถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว

แต่พอเขาหันหลัง เด็กผู้หญิงก็รู้ความหมายที่ทั้งสองคนคุยกัน เขาลุกขึ้นมาจากมุมห้อง แล้ววิ่งไปหาเฉินเฟิง

“เฉินเฟิงแข็งแกร่งมาก พวกเราเองก็ต้องยอมรับ ดูเหมือนว่าการตกลงระหว่างแกกับคุณชายตระกูลเฉินพวกเราจะทำไม่สำเร็จสักแล้ว”

แต่เจี่ยตงก็ยังไม่ยอมแพ้

“ไม่ได้ ผมปล่อยให้มันจบแบบนี้ไม่ได้ ฉันได้ให้คำสัญญากับเฉินอิงไฉแล้วว่าจะต้องสั่งสอนเฉินเฟิงแทนเขา ให้เขาหน้าแตกต่อหน้าทุกคน”

“แต่ตอนนี้แม้แต่พี่น้องตระกูลเน่ก็ยังพ่ายแพ้ แกยังทำอะไรได้อีก ไร้พ่ายของตะวันออกเฉียงเหนือแพ้แล้ว พี่น้องตระกูลเน่แพ้แล้ว ไม่มีทางหาคนในตะวันออกเฉียงเหนือที่สามารถชนะเขาได้แล้ว”

“ไม่ ยังมีอีก ขอแค่พวกเขายอมลงมือ เฉินเฟิงไม่สามารถเอาชนะได้แน่”

เจี่ยตงดูด้วยความดุร้าย

เจี่ยว่างเล่มองเจี่ยตงด้วยความตกใจ เขาพอจะเดาได้แล้วว่าคนที่เจี่ยตงพูดหมายถึงใคร

“นี่มันเป็นไปไม่ได้ มหาปรมาจารย์ทั้งสองของสำนักเทียนซานไม่ได้ลงเขามานับสิบปีแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะช่วยแกจัดการกับความแค้นส่วนตัวของแก”

แต่เขาก็พูดตัดความคิดอย่างไว

เจี่ยตงรู้อยู่แล้ว เขายิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า

“ฉันทำไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าทุกคนจะไม่สามารถทำได้ ถ้าเกิดพี่น้องตระกูลเน่เป็นอะไรขึ้นมา งั้นคุณลุงว่าพวกเขาจะยังไม่ยอมลงมืออีกงั้นเหรอ”

“แก......”

ราวกับว่าเจี่ยว่างเล่เพิ่งรู้จักหลานของตัวเอง สายตาของเจี่ยตงเต็มไปด้วยความดุร้าย และโหดเหี้ยม ราวกับเขาเห็นพ่อของตัวเอง ชายที่ได้ฉายาว่า‘กษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ’

เจี่ยว่างเล่ตัวสั่นเล็กน้อย แต่ต่อมาเขาก็ยิ้ม นี่มันเป็นแผนที่ดีมาก

แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ลุงกับหลานคู่นี้กำลังวางแผนอะไร ส่วนพี่น้องตระกูลเน่เองก็ไม่รู้ว่าตัวเองถูกคนอื่นหมายหัวไว้แล้ว หลังจากที่พวกเขาพ่ายแพ้ให้กับเฉินเฟิง ก็ไม่อยากกลับมาที่ตะวันออกเฉียงเหนือด้วยซ้ำ เหตุผลหลักๆก็คือไม่กล้ากลับไปเผชิญหน้า

แต่พอก้าวเท้าลงมาจากสถานี พวกเขาก็ถูกคนรอบล้อมเอาไว้

ส่วนคนที่รั้งพวกเขาเอาไว้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเจี่ยตง แต่เพราะยิ่งเป็นเจี่ยตง ก็ยิ่งทำให้พี่น้องตระกูลเน่ไม่กล้าเผชิญหน้าเข้าไปใหญ่