ลูกเขยมังกร นิยาย บท 83

บทที่ 83 กินไฟตามข้างถนน

"คนที่พวกเขาจะมารับ คือท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง" จวงเห่าหยินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

"ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง! " หลินต้ายงเอ่ยพูดด้วยสีหน้าที่ภูมิใจ "งั้นคงจะเป็นบุคคลสำหรับที่ติดอันดับฟอร์บส์แล้ว"

"ไร้สาระ คนที่มีเงินทุนเป็นหกหมื่นกว่าล้านหยวน แล้วนายคิดว่าจะไม่ได้ติดอันดับฟอร์บส์หรือไง" จวงเห่าหยินถลึงตามองหลินต้ายงเพียงแวบตาเดียว จากนั้นก็พูดขึ้น

"เหอะ” เวลานี้ เฉินเฟิงจึงหัวเราะขึ้นอย่างไม่เกรงใจ

"แกหัวเราะทำไม? ไอ้บ้านนอก? นี่แกใกล้จะตายแล้วยังกล้าหัวเราะอีกหรอ? " จวงเห่าหยินหันกลับมาจับจ้องเฉินเฟิงแล้วพูดขึ้น

เฉินเฟิงส่ายหัวแล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย "ฉันหัวเราะอะไรแกไม่รู้หรือไง? "

"คนที่พี่ชายแกมารับ ไม่ใช่ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง" เฉินเฟิงเอ่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย

"ไม่ใช่ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงหรอ? สมองของแกถูกรถไฟทับใช่ไหม คนเยอะขนาดนี้ปรากฏตัว ไม่รับท่านประธานแล้วจะให้มารับแกหรือไง? " จวงเห่าหยินทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ นอกจากท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงแล้ว แล้วใครจะมีรถโรลส์-รอยซ์ห้าคันขับมาแบบนี้

"แกยังถือว่าฉลาด" เฉินเฟิงยิ้มอ่อนๆ ขึ้น

จวงเห่าหยินทำเสียงอ้ำๆ อึ้มๆ ไอ้โง่นี้ มันบ้านแล้วหรือไง? เขาก็แกพูดไปเท่านั้น ไอ้โง่นี้มันยังคิดจะเอาจริงอีก

"ท่านประธานจวง ฉันว่าไอ้เด็กเปรตนี้มันคงทำถูกทำให้ตกใจจนกลายเป็นเอ๋อไปแล้ว แล้วยังเริ่มพูดจาเหลวไหลอีก" หลินต้ายงแสยะยิ้มขึ้น แล้วใช้สายตากวาดมองเสื้อผ้าของเฉินเฟิง แล้วใส่เสื้อผ้ายกขนอิฐอันเลอะเทอะ แล้วยังคิดว่าจะให้เหล่าคณะกรรมการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงมารับอีก

จวงเห่าหยินเบาะปากแล้วเอ่ยพูด "ที่แท้แกมีความกล้าแค่เท่านี้หรอ นี่มันยังไม่ถึงไหนเลย ทำไมแกรู้สึกกลัวจนต้องฉี่ราดเลยหรือไง"

เฉินเฟิงถอนหายใจแรงๆ "แกไม่เชื่อจริงๆ หรอว่าพวกเขามารับฉัน? "

"ถ้าพวกเขามารับแก ฉันคงกินไฟตามถนนแล้ว" จวงเห่าหยินชี้ไปยังไฟข้างถนน แล้วหัวเราะเยาะพลางพูดขึ้น

เฉินเฟิงทำเหมือนยิ้มและไม่ยิ้ม "งั้นฟันของแกคงไม่แข็งขนาดนั้น"

พูดจบ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินมา

คนที่อยู่ข้างหน้าสุดสวมใส่ชุดเดรสรัดรูป แล้วถุงน่องสีดำ เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างเซ็กซี่ ผู้หญิงที่มีผมดำสลวยแล้วท่าทางดูสง่า การแต่งดูมีเสน่ห์ ทำให้ทั้งเรือนร่างของเธอแผ่รังสีอันงดงามที่เมืองหลวงแห่งนี้

"เย็ดเข้! เฉียวเสี่ยวโย่ว! คณะกรรมการบริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์! "

"นี่เป็นหนึ่งในสิบลำดับสาวสวยในเมืองจินหลิงของเราเลยนะเนี่ย ปกตินางมักจะไม่ปรากฏตัวง่ายๆ ต่อหน้าใคร ทำไมวันนี้นี้ถึงมาได้"

"คนที่ทำให้สาวสวยเฉียวเสี่ยวโย่วมารับและยังทำตัวเหมือนมาเยือนทางที่ทางการ เป็นใครกันแน่?!

"คิดว่าคงจะเป็นท่านประธานตัวจริงของบริษัทอสังหาริมทรัพย์มั้ง"

มีคนไม่น้อยที่คิดเหมือนจวงเห่าหยิน แต่ว่ามีส่วนมากกลับไม่รู้ว่าเฉียวเสี่ยวโย่วเป็นใครกันแน่ ผู้คนที่เดินผ่าน จึงทำได้เพียงเอามือถือขึ้นมาแล้วถ่ายอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็โพสต์หนึ่งหน้าฟิตของตัวเอง

พอมองหน้าตาอันสะสวยของเฉียวเสี่ยวโย่ว เอวที่เหมือนงูน้ำ ทำให้จวงเห่าหยินถึงกับกลืนน้ำลาย แค่รู้สึกว่าท้องน้อยของเขาเต็มไปด้วยความรุ่มร้อน เธอที่เหมือนดั่งแรไอเทม ชีวิตเขาคงไม่มีทางได้แตะต้อง แต่แค่จินตนาการเล่นๆ ในหัวสมองก็ยังดี

“แก......แกว่ามาสิ” น้ำเสียงของโจวจิ่งเหวินสั่นเทาเล็กน้อย ในใจจึงเต็มไปด้วยความคาดเดา ทว่าเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้คนไม่มองตามม้าตาเรือที่เขาพูดถึง เป็นบุคคลสำคัญของบริษัทที่เป็นคนที่พวกเขามารอต้อนรับ

จวงเห่าหยินกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้น “พี่ชาย คนของบริษัทพวกพี่คงจะเข้าใจผิดไปแล้วหรือเปล่า ไอ้คน ที่ไม่มีตาม้าตาเรือ เขาคือแรงงานที่กำลังมาหางานทำที่จินหลิงนะ”

“เพี๊ยะ!”

จู่ๆ ก็มีฝ่ามือหนึ่งตบลงบนใบหน้าที่อวบอ้วนของจวงเห่าหยิน ทำให้หน้าที่เป็นไขมันของเขาสั่นสะเทือน

“แรงงานงั้นหรอ! จวงเห่าหยิน ไอ้โง่เอ้ย ล้วนหาเรื่องห่าอะไร!” โจวจิ่งเหวินทำนัยน์ตาที่แดงระเรื่อ แรงงานห่าอะไรของมีง เฉียวเสี่ยวโย่วที่เป็นคณะกรรมการของบริษัทก็เดินมาข้างหน้าแล้วงอลำตัวทำความเคารพทันที

ตรงที่ไม่ไกล ใบหน้าเรียวเล็กของหลิ่วอีอีขาวซีดขึ้นมาทันที เธอรู้จักเฉียวเสี่ยวโย่ว ต่อให้เป็นปู่ของเธอ ก็ยังเอ่ยชมเฉียวเสี่ยวโย่วไม่หยุด รู้สึกว่าเฉียวเสี่ยวโย่วสามารถเป็นราชินีแห่งโลกธุรกิจได้ แล้วให้เธอต้องยึดแบบอย่างเฉียวเสี่ยวโย่วไว้ปฏิบัติกับตัวเอง และเรียนรู้กับเฉียวเสี่ยวโย่วให้มากๆ

แต่ตอนนี้ คนที่เธอต้องยึดถือให้เป็นแบบอย่าง กลับเป็นไอ้บ้านนอกที่เธอดูถูก ทุกคนกลับงอลำตัวให้เขา!

อารมณ์ของหลิ่วอีอีได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก บนโลกใบนี้ มันเป็นอะไรไปแล้ว?

“คุณชายเฉินต้องขอโทษด้วยนะคะที่ดิฉันสาย” เฉียวเสี่ยวโย่วพูดขึ้นด้วยความเคารพ เธอคือผู้จัดการมืออาชีพที่ตระกูลเฉินฝึกฝนออกมา ฐานะของเธอไม่ต่างจากการเป็นคนใช้ของตระกูลเฉินเลย กิจการในพื้นที่จินหลิงของตระกูลเฉิน มีเธอเป็นคนดูแล และออกหน้าจัดการทุกอย่าง

“ไม่เป็นไร ฉันก็พึ่งถึงเหมือนกัน” เฉินเฟิงยิ้มอ่อนแล้วพูดขึ้น

พอเห็นฉากนี้ หลินต้ายงและชายร่างกำยำคนอื่นๆ ตอนนี้หน้าผากเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แม้กระทั่งน่องและขาก็สั่นเทาขึ้นมา

“คุณชายเฉิน คนพวกนี้......” ดวงตาคู่สวยของเฉียวเสี่ยวโย่วจับจ้องไปพวกหลินต้ายง คนที่สามารถดำเนินกิจการบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ตาของเธอแน่นอนว่าต้องไม่แย่ขนาดนั้น ดังนั้นมันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกหลินต้ายงกำลังจะจู่โจมเฉินเฟิง