มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 6

Episode [05] เด็กใจแตก

"พาเด็กขี้อ่อยมาตักเตือน"

คำตอบของภีรวัฒทำเอาหัวใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นตุบๆเธอได้แต่มองหน้าผู้เป็นอาอย่างสงสัยว่าตัวเองทำอะไรผิดแพรวานิ่งเงียบในสมองกำลังประมวลผลก่อนจะปรากฎร่างของคาวิลเดินคีบมวลบุหรี่มาที่โต๊ะ

"ทำไมพาน้องแพรมาที่นี้ว่ะ" คาวิลตวัดสายตามองหลานสาวอย่างสงสัยก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงข้างๆร่างของแพรวา

"ดูเองล่ะกัน" ภีรวัฒหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋ากางเกงสีดำสนิทแล้วกดเปิดคลิปบางอย่างให้คาวิลดูใบหน้าของชายหนุ่มกระตุกวาบกับคลิปในมือถือ

แพรวายืนหันหลังให้กล้องโดยมีนักศึกษาผู้ชายยืนประกบหลังคลอเคลียอยู่ร่างอรชรไม่แม้แต่จะปฏิเสธเธอยืนนิ่งปล่อยเนื้อปล่อยตัวบรรยากาศตรงนั้นมีเพียงคนอยู่สองคนในห้องนํ้าทำให้คาวิลคิดได้อยู่อย่างเดียวคือหลานสาวของเขากำลังใจแตก..

"ทำไมไปอยู่ด้วยกันสภาพแบบนั้น?"คาวิลพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้แต่เสียงที่พูดออกมาก็ยังดังกังวานจนเด็กสาวกลัวจนตัวสั่น

"อาวิลกำลังเข้าใจหนูผิดนะคะ"

"ภาพมันฟ้องขนาดนั้นยังจะมาแก้ตัว!?"

"ตักเตือนหลานมึงด้วย..ถ้าใจแตกแบบนี้กูคงรับเลี้ยงไม่ได้" ภีรวัฒเฉยชาไร้ความรู้สึกใดๆดวงตาชวนหลงใหลมองแพรวาที่มองเขาอยู่พอดีด้วยสายตาสั่นระริกปนผิดหวัง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจตวัดท่อนขาแข็งแกร่งขึ่นไขว้ห้างอย่างสบายใจนิ้วโป้งกลมกลึงจุดไฟแช็คต่อบุหรี่ในปากแล้วพ้นควันสีขาวคละคลุ้งด้วยท่าทางชิวๆ

"ไปเก็บของแล้วย้ายไปบ้านอาภามวันนี้!" มือหนาดั่งคีบเหล็กคว้าแขนเรียวเล็กของแพรวาอย่างแรงจนร่างเธอเซ สร้างความตกใจให้กับทุกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ

"ไอ้วิลมึงเบาๆหน่อยก็ได้หลานมึงกลัวตัวสั่นหมดแล้ว" 'เอเธนส์' ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ซ่อนไปด้วยความโหดเหี้ยมเอ่ยบอกเเพื่อนแววตาเสือร้ายจ้องมองแพรวาอย่างนึกเห็นใจ

"เรื่องของกู"

"ทำไมหนูต้องย้ายไปวันนี้ด้วย..ไหนคุณอาบอกจะให้หนูย้ายไปอาทิตย์หน้าละคะ" เสียงแผ่วเบาหลุดออกจากริมฝีปากเล็กเธอไม่กล้าขึ่นเสียงใส่ผู้เป็นอาเวลาโกรธดวงตาของเธอมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ค่อยชัดเพราะหยาดนํ้าตาที่รอเวลาไหลรินปกปิดม่านตาของแพรวาเอาไว้..

"ถ้าย้ายไปช้ากว่านี้คงพาผู้ชายมานอนด้วย!" คำพูดทำร้ายจิตใจของคาวิลทำให้หยดนํ้าตาเม็ดโตไหลรินกระทบแก้มขาวเนียนที่ประปรนกับความแดงระเรื่อเป็นธรรมชาติเธอยกมือปาดนํ้าตาข้างแก้มเนียนออกไม่ปริปากพูดอะไรตัวสั่นไปด้วยแรงสะอื้น..

"เห้ยไอวิล..พอเถอะ"

"เอากุญแจบ้านมึงมาดิ" คาวิลไม่สนใจคำพูดของใครทั้งนั้นชายหนุ่มยื่นมือไปขอกุญแจบ้านจากภีรวัฒ ด้านคนที่ไร้อารมณ์ก็เอื้อมมือไปหยิบกุญแจบ้านขึ่นมาอย่างเชื่องช้าแล้วโยนให้คาวิลที่รับได้อย่างแม่นยำพอดี..

"กูกลับล่ะ" คาวิลที่เริ่มคุมสติได้บ้างเริ่มพูดเสียงอ่อนลงกว่าเดิมก่อนจะลากหญิงสาวมาที่รถยนต์ของตัวเองแล้วออกตัวมุ้งไปบ้านของเพื่อนรักอย่างเร็วตลอดการเดินทางไม่มีแม้แต่เสียงพูดของใครทั้งนั้น แพรวานิ่งเงียบไม่พูดอะไรซักคำ

"ไม่ชอบหน้าไอ้เด็กนั้น" ภีรวัฒตอบอย่างสบายใจเขาแค่ใช้วิธีกำจัดเห็บเหาด้วยวิธีของเขาถือเป็นการตักเตือนเด็กในความดูแลของเขาด้วยว่าไม่ควรปล่อยให้เขารอจนต้องเดินไปตามหาเองยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งสองตัว

"มึงเลยจัดการด้วยวิธีแบบนี้" เอเธนส์มองเพื่อนชายที่ไม่เคยแคร์ความรู้สึกของใครที่จริงตัวเขาเองก็พอรู้ว่าทำไมเพื่อนของเขาคนนี้ถึงได้เย็นชาและไร้หัวใจได้ขนาดนี้

"กูกลับล่ะ" ภีรวัฒเหลือบมองนาฬิกาในโทรศัพท์เป็นเวลาหนึ่งทุ่มก่อนที่ชายหนุ่มจะยืนขึ่นแล้วสูดควันบุหรี่ตัวนับไม่ถ้วนเข้าปอดแล้วพ้นควันออกมาเป็นจำนวนมากใส่หน้าเพื่อนชายอีกสองคน.

"ไม่รอสังสรรค์กับไอ้วิลหรอว่ะ"

"ไม่ว่ะ..มีธุระด่วน" เจ้าของเรือนร่างกำยำหน้าอิจฉาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงสามเม็ดก่อนจะเดินหันหลังให้กลุ่มเพื่อนแล้วเดินออกจากสถานบันเทิงด้วยความเร่งรีบ..

ที่จริงเขาแค่อยากเห็นหน้าเด็กใจแตกตอนรู้ความจริงแค่นั้นเอง..

---------------------

ปูเสื่อรอคนโดนเอาคืนค่ะ 555 น้องรู้ความจริงแล้วค่ะอาภามม..→_→

ขอคอมเม้นท์ให้ไรท์หน่อยน้าา นิดๆหน่อยๆก็ยังดีเด้ออออ?