มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 60

@เช้าวันต่อมา

"จะไปมหาลัยแล้วเหรอ" คาเรนในสภาพผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่เอ่ยถามคนรักที่นั่งประทินโฉมอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ อิงดาวที่เห็นว่าคาเรนเพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆปรายตามองเรือนร่างกึ่งเปลือยเปล่าของเขาด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ยอย่างไม่ปิดบัง โดยไม่สนใจว่าลูกสาวตัวน้อยอาจจะกำลังมองอยู่รึเปล่า

"เป็นพ่อคนแล้วต้องเซ็กซี่ขนาดนี้เลยเหรอ" มาเฟียหนุ่มยิ้มมุมปากกับถ้อยคำเย้าหยอกของคนตัวเล็ก ก่อนจะเดินเข้ามาฉกจูบช่วงชิงลมหายใจจากเธออย่างอุกอาจ แต่ใช่ว่าอิงดาวจะตกใจกับการกระทำของเขา เพราะทันทีที่เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาในโพรงปาก เธอก็ดูดดุนมันอย่างหนักหน่วงระคนหื่นกระหาย

"อืม~" มือบางลูบไล้แผงอกแกร่งไปมา กระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของชายหนุ่มให้ลุกฮือ เขาตอบรับท่าทางยั่วยวนของเธอด้วยการตะโบมดูดดุนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างไร้ความปรานี ความรุนแรงของเขาส่งผลให้เกิดเสียงลามกดังก้อง

จ๊วบ~ จ๊วบ~

ทั้งเขาและเธอต่างหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อช่วงชิงลมหายใจของกันและกันนานเกินไป ทว่าอิงดาวกลับไม่ยอมถอนจูบออกในตอนที่คาเรนกำลังจะผละใบหน้าออกห่าง เธอดูดดึงเรียวลิ้นสากแรงขึ้นจนคนโดนกระทำเบ้หน้าเพราะรู้สึกเจ็บ

"แอ๊ะ~" สติที่ถูกฉุดรั้งไปด้วยอารมณ์ปรารถนาถูกกระชากกลับมาอีกครั้งด้วยเสียงอ้อแอ้ของลูกสาวตัวน้อย อิงดาวยอมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่ยังไม่วายยื่นใบหน้าตามไปขบเม้มกลีบปากหนาเบาๆ เรียกรอยยิ้มมุมปากจากคาเรน

"ปากนายยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ"

"ปากเธอเหมือนกัน" แม้จะมีลูกด้วยกันแล้ว แต่ความรู้สึกที่เขามีต่ออิงดาวมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย เขายังตื่นเต้นกับสัมผัสของเธอ ยังอยากจูบเธอทุกวันเหมือนวันแรกๆที่อยู่ด้วยกัน

"นายไปแต่งตัวเถอะ เฟรย่ารอเล่นกับพ่ออยู่นะ"

"วันนี้เธอพาเฟรย่าไปมหาลัยด้วยได้ไหม พอดีวันนี้ฉันมีนัดคุยธุระสำคัญกับลูกค้า"

"ฉันอยากช่วยนายเลี้ยงลูกมากกว่านี้นะ" อิงดาวตีสีหน้าสำนึกผิด "แต่วันนี้ฉันมีสอบอะ นายช่วยอุ้มลูกไปทำงานด้วยสักวันเถอะนะ ลูกไม่ดื้อหรอก"

เฟรย่าเนี่ยนะไม่ดื้อ? คาเรนถอนหายใจพรืดใหญ่เป็นการไว้อาลัยให้ความสงบสุขของตัวเอง พร้อมหันมองลูกสาวตัวน้อยที่นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนเตียง ให้ตายเถอะ! นั่นมันรอยยิ้มปีศาจชัดๆ

"ฉันปั๊มนมไว้ให้ลูกแล้วนะ" เธอหยัดกายลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปหอมหน้าผากมนของลูกสาวฟอดใหญ่ ซึ่งเฟรย่าก็ยื่นฝ่ามือน้อยๆขึ้นมาสัมผัสพวงแก้มนวลของแม่เบาๆ "แม่รักหนูนะ ไปทำงานกับคุณพ่อต้องเป็นเด็กดีนะคะคนเก่ง"

"แอ๊ะ~" เด็กน้อยยิ้มหวานราวกับรับคำ

"รักนายนะ" เธอเดินกลับมาหอมแก้มคาเรนฟอดใหญ่หลังจากหยอกล้อกับลูกสาวจนพอใจ

"รักเธอเหมือนกัน" ใบหน้าคมคายโน้มลงไปจูบหนักๆบนริมฝีปากอวบอิ่ม จากนั้นจึงเดินเลี่ยงออกไปสวมใส่เสื้อผ้า ส่วนอิงดาวเองก็เดินเลี่ยงออกจากห้องนอนไปเหมือนกัน

"เฟรย่าปล่อย" คาเรนกดเสียงต่ำปรามลูกสาว แต่ใช่ว่าเด็กหัวรั้นอย่างเฟรย่าจะยอมปล่อยง่ายๆ

"ขอมือคืนได้ไหมครับ" เฟมัสส่งยิ้มเป็นมิตรให้เด็กน้อย ขณะที่เธอเองก็กำลังมองเขาตาแป๋ว เฟรย่าส่ายหน้าไปมา พร้อมดึงมือของชายหนุ่มมากอดไว้แน่น ทำให้เฟมัสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้องเป็นฝ่ายขยับตัวเข้าหา

"เฟรย่าอย่าดื้อกับพ่อนะ" เด็กน้อยเบ้หน้าเมื่อโดนพ่อปรามเสียงเข้ม เธอยอมปล่อยมือของเฟมัสให้เป็นอิสระ แล้วเอนตัวพิงกับแผงอกแกร่งของผู้เป็นพ่อ

"เรามาเริ่มคุยธุระของเราเลยดีไหมครับ" เมื่อเห็นเฟรย่ายอมนั่งนิ่งๆ คาเรนจึงหันหน้ากลับไปหาเฟมัสอีกครั้ง

"แอ๊ะ~" ทว่ายังไม่ทันที่เฟมัสจะได้พยักหน้าตกลง เด็กน้อยก็ส่งเสียงอ้อแอ้อีกครั้งพร้อมกับทำไม้ทำมือบีบขยำไปมา ทำให้คาเรนรีบหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท

"กินนมแล้วห้ามดื้อนะ" ทันทีที่คาเรนยื่นขวดนมให้เด็กน้อยก็ยิ้มหวานอย่างพอใจ รีบใช้สองมือน้อยๆประคองไว้มั่น ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของเธอพลอยทำให้มาเฟียหนุ่มอย่างเฟมัสยิ้มตามไปด้วย

"เราจะคุยธุระของเราได้รึยังครับ" เพราะเห็นสายตาของเฟมัสเอาแต่จ้องมองลูกสาวตัวน้อย คาเรนจึงถามขึ้นเสียงเข้ม

"ครับ มาคุยธุระของเรากันเลย" เฟมัสละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มของเฟรย่า แล้วหันกลับมาคุยธุระสำคัญกับคาเรน ในขณะที่เด็กน้อยนั่งดูดนมอยู่บนหน้าตักของผู้เป็นพ่อ