Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 10

เริ่มแรกธุรกิจของตระกูลหวาง เป็นเพียงบริษัทเล็กๆ ที่พ่อตาก่อตั้งขึ้น

ต่อมาเย่เซิ่งเทียนแอบให้คนสนับสนุน จึงมีตระกูลหวางในวันนี้

แต่หลังจากพ่อตาตายไป นายหญิงใหญ่ก็แย่งชิงธุรกิจ ไปให้หวางหง ลูกชายคนโต สองแม่ลูกหลี่หลาน ไม่ได้ส่วนแบ่งอะไรเลย

ขนาดหวางซีจะเปลี่ยนงานให้ดีหน่อย นายหญิงใหญ่ก็ไม่ยอม

"คุณเป็นใคร กล้ามาสั่งสอนตระกูลหวาง"

นายหญิงใหญ่หวางโมโหทันที เหมือนซูสีไทเฮา พลังอำนาจไม่สิ้นสุด "หวางซีไม่ได้การ์ดเชิญงานแต่งของเจ้าเทพ ไล่ออกจากบริษัท เอาบ้านคืนมา เอาไอ้เดรัจฉานนี่เฉือนเป็นท่อน มัดแล้วจุดไฟเผามัน!"

หลี่หลานรีบเอาการ์ดเชิญสีม่วงออกมา "แม่ ได้การ์ดเชิญมาแล้ว"

หวางเปียวและคนอื่น ถึงกับอึ้ง

พวกเขาได้ข่าวว่า หวางซีล่วงเกินตระกูลจ้าว คุณชายรองโดนทำร้ายจนตาย คุณชายใหญ่โดนหักขาทั้งสองข้าง แล้วเอาการ์ดเชิญมาได้ยังไง

ดังนั้น การ์ดเชิญนี้ต้องเป็นของปลอมแน่นอน!

หวางเปียวแย่งการ์ดมามอง แสยะยิ้มร้ายกาจ แล้วพูดว่า "กล้ามาก กล้าเอาการ์ดเชิญปลอมมาหลอกคุณย่า!"

"หวางซี อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คุณชายรองตายไปแล้ว คุณชายใหญ่ขาหักทั้งสองข้าง ตระกูลจ้าวจะให้การ์ดเชิญเธอเหรอ"

อะไรนะ

จ้าวเจิ้งตายแล้วเหรอ

หวางซีมองเย่เซิ่งเทียนอย่างอึ้งๆ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ตัวเองสลบไป

อย่าบอกนะว่าเย่เซิ่งเทียนฆ่าจ้าวเจิ้ง

เพื่อตัวเอง เขาฆ่ากากเดนคนนั้นโดยไม่คำนึง!

ในดวงตาของหวางซีพร่ามัว เธอกัดฟันพูดว่า "ไอ้กากเดนนั่นสมควรตาย!"

"ไม่รู้ที่เป็นที่ตาย ครอบครัวเธอรอความตายซะเถอะ!"

หวางเอี๋ยนพูดใส่ไฟอยู่ข้างๆ "ใช่ คุณย่า การ์ดเชิญนี่เป็นของปลอม การ์ดเชิญงานแต่งไหนเป็นสีม่วงบ้างล่ะ"

นายหญิงใหญ่หวางสีหน้าเย็นชา "เอาการ์ดเชิญปลอมมาหลอกฉัน เพิ่มโทษอีกขั้นหนึ่ง เย่เซิ่งเทียนล่วงเกินฉัน เปียวเอ๋อร์ต่อยมันให้ฟันหัก แล้วหักแขนขามัน แล่เนื้อเถือหนังมัน ชำระความอับอายของตระกูลหวาง"

"ได้เลยคุณย่า"

หวางเปียวฉีกการ์ดเชิญทิ้ง คว้าค้อนขึ้นมา จะกระแทกไปยังปากเย่เซิ่งเทียน แล้วพูดว่า "ไอ้คนไม่รู้ที่เป็นที่ตาย ฆ่าแกให้ตาย เพื่อเป็นการไถ่โทษให้ตระกูลจ้าว!"

"รนหาที่ตาย!"

เย่เซิ่งเทียนแสยะยิ้มเย็นชา ตบด้วยหลังมือ จนหวางเปียวกระเด็นออกไป พ่นฟันและเลือดออกมา

กระแทกลงตรงหน้านายหญิงใหญ่หวางอย่างแรง

"แกกล้าทำร้ายน้องชายฉัน ฉันจะฆ่าแก"

หวางเอี๋ยนแยกเขี้ยวกระโจนเข้ามา แต่โดนเย่เซิ่งเทียนบีบคอเอาไว้

"แกให้หวางฟางทำร้ายลูกสาวฉันใช่ไหม"

หวางเอี๋ยนดิ้นและก่นด่าออกมา "นังเด็กต่ำตม อยู่ไปก็เป็นบาป ฉันกำลังให้มันชดใช้ความผิด โดนทารุณแล้วยังไง มีปัญญาก็ฆ่าฉันสิ"

"ฉันสนองให้แกเอง!"

ความอาฆาตของเย่เซิ่งเทียนพลุ่งพล่าน ตบลงไปบนหน้าเธอ

ปากหวางเอี๋ยนโดนตบจนเละ เลือดไหลอาบ เธอก่นด่าว่า "ฉันจะให้คนทำให้ลูกสาวแกตาย ทำให้......"

เพียะ!

เย่เซิ่งเทียนตบปากเธออีก

ตบจนมีเสียงวิ้งอยู่ในหูหวางเอี๋ยน

"ถ้าวันนี้แกไม่ทำฉันตาย ฉันจะ......"

เพียะ!

ตบครั้งที่สาม หวางเอี๋ยนเลือดกบปาก เลือดที่พ่นออกมา ปะปนไปด้วยฟันหลายสิบซี่

"อย่าทำ ฉันไม่กล้าแล้ว คุณย่าช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย"

ความอาฆาตบนตัวเย่เซิ่งเทียน ทำให้หวางเอี๋ยนกลัว เธอรู้สึกว่าเย่เซิ่งเทียนจะฆ่าตัวเองจริงๆ

โดนตบจนหน้าเปลี่ยนรูป ปวดบวมเหมือนไส้กรอก

หลี่หลานกับหวางซีรีบเข้าไปห้ามเย่เซิ่งเทียน "คุณบ้าไปแล้วเหรอ!"

หวางเปียวตวาดว่า "ปล่อยพี่สาวฉันนะ ไม่งั้นพวกแกตายทั้งบ้านแน่"

ทุกคนในตระกูลหวางพูดว่า "กล้ามาก ปล่อยหวางเอี๋ยนนะ"

นายหญิงใหญ่หวางโมโหมาก "เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้ว ใครก็ได้ มาฆ่ามันหน่อย"

เย่เซิ่งเทียน กล้ายั่วยุอำนาจตระกูลหวางต่อหน้าเธอ!

ไม่มีขื่อมีแปเกินไปแล้ว

หลี่หลานกับหวางซีร้อนใจมาก

ทำยังไงดี ทำยังไงดี

คุณยิ่งใหญ่ต้องพาลโมโหใส่ครอบครัวตัวเองแน่ๆ

ขณะนั้น จู่ๆ ก็มีคนพูดเสียงดัง "เจ้าบ้านจ้าวมาแล้ว"

เจ้าบ้านจ้าวงั้นเหรอ คนตระกูลหวางอึ้งไป จากนั้นจึงตั้งสติได้ จ้าวเจิ้งโดนเย่เซิ่งเทียนฆ่าตาย จ้าวห้าวโดนหักขาสองข้าง

มาไต่สวนความผิดแน่ๆ!

"ซวยแล้วๆ เจ้าบ้านจ้าวมาถามหาคนผิดแน่ๆ"

"ดูสามคนนี้ไว้ ให้เจ้าบ้านจ้าวจัดการ"

นายหญิงใหญ่หวางไม่สนความผูกพัน พูดอย่างไร้เยื่อใย

"เจ้าบ้านจ้าวจะมาเอาชีวิตพวกเธอ"

หวางเปียวสายตาร้ายกาจ สีหน้าสะใจ

"ยินดีต้อนรับเจ้าบ้านจ้าว"

ทันใดนั้น เขาลุกขึ้นมานั่งบนเปล พูดตัวสั่นงันงกว่า "ฉันมารับโทษ"

อะไรนะ

นายหญิงใหญ่หวางตกใจจนเกือบจะวูบลงไป

ตระกูลจ้าวมารับโทษอย่างนั้นเหรอ

ไม่ใช่สิ เจ้าบ้านจ้าวคงโมโหจนพูดผิด

เจ้าบ้านจ้าวต้องมาถามหาคนผิดสิ

คนระดับเขา ทั้งตระกูลหวางไม่มีสิทธิ์ให้เขารับโทษ

เธอรีบเดินเข้าไปอย่างนอบน้อม ยิ้มสอพลอแล้วพูดว่า "เจ้าบ้านจ้าว ฉันเข้าใจความหมายของคุณ คุณนอนลงไปเถอะ หวางซีกับเย่เซิ่งเทียนอยู่ที่นี่ คุณจะฆ่าจะแกงยังไง สั่งมาได้เลย แค่คุณหายโกรธ จะแล่เนื้อเถือหนัง หรือเผาทั้งเป็น ฉันจะทำให้คุณพอใจแน่นอน"

จ้าวปิงร้อนใจ

ยัยแก่นี่ไม่ให้ตัวเองขอโทษคุณหวางซี นี่จงใจให้เจ้าเทพทำลายตระกูลจ้าวหรือเปล่า

เป็นความคิดที่ชั่วร้ายจริงๆ

แต่อีกฝ่ายเป็นผู้อาวุโสของภรรยาเจ้าเทพ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก

จ้าวปิงดันนายหญิงใหญ่หวาง กัดฟันพูดว่า "เลขาเกาให้ฉันมารับโทษ! ไอ้ลูกไม่รักดีจ้าวเจิ้ง สมควรได้รับโทษ ตายก็ดี จ้าวห้าวลูกชายคนโตฉัน ให้ท้ายจ้าวเจิ้ง สมควรได้รับโทษ ฉันต้องการรับโทษและขอโทษ เธอหลีกไป"

นายหญิงใหญ่หวางหรี่ตาลงทั้งสองข้าง

เลขาเกาบอกให้มาเหรอ

งั้นต้องใช่แน่ พรุ่งนี้เป็นพิธีรับตำแหน่งกับงานแต่งของเจ้าเทพ เลขาเกาก็สร้างปัญหาใหม่เข้ามาอีก ให้เจ้าบ้านจ้าวมารับโทษ

ภายนอกดูเหมือนมารับโทษ แต่ความเป็นจริง มาเพื่อถามหาคนผิด

เจ้าบ้านจ้าวโกรธจนกัดฟันกรอด ในคำพูดของเขา มีความหมายลึกล้ำแฝงอยู่

ต้องการให้ตระกูลหวางลงมือ ฆ่าสามคนนี้!

ตระกูลจ้าวต้องรักษาหน้าเลขาเกา ถ้าลงมือด้วยตัวเอง คงหนีไม่พ้นเป็นขี้ปากคนอื่น ขึ้นชื่อว่ากดขี่ข่มเหง

นายหญิงใหญ่หวางปรายตามองเย่เซิ่งเทียน หวางซีทั้งสามคน อย่างเย็นชา พูดประจบว่า "เจ้าบ้านจ้าว ฉันเข้าใจความหมายของคุณ หวางซีดูแลคุณชายรองไม่ดี ทำให้คุณชายรองจากไปก่อนวัยอันควร ครอบครัวหวางซีต้องได้รับโทษตาย ฉันจะให้คนจับพวกมันเดี๋ยวนี้......"

จ้าวปิงร้อนใจ ตบหน้านายหญิงใหญ่หวางแล้วพูดอย่างโมโหว่า "เธอเข้าใจอะไร!"

"เธอกำลังสอนฉันเหรอ"

นายหญิงใหญ่หวางโดนตบจนเซถอยหลัง สีหน้าตกตะลึง เจ้าบ้านจ้าวหมายความว่ายังไง

หรือรังเกียจที่ฉันยังไม่ฆ่าครอบครัวหวางซี

ดังนั้น เธอจึงส่งสายตาให้หวางเปียว

หวางเปียวรีบเข้าไป ชี้เย่เซิ่งเทียนเหมือนสุนัข แล้วพูดว่า "เจ้าบ้านจ้าว เย่เซิ่งเทียนฆ่าคุณชายรอง แถมยังหักขาทั้งสองข้างของคุณชายใหญ่ หักแขนมันก่อนดีกว่า แล้วค่อยๆ ทรมานมันจนตาย ถือว่าตระกูลหวางไถ่โทษให้คุณ"

จ้าวปิงจ้องหวางเปียว "คุณขำที่แขนฉันหักใช่ไหม"

หวางเปียวตกใจ "เปล่า......เปล่านะครับ เจ้าบ้านจ้าว......"

จ้าวปิงพูดอย่างเฉยเมย "หักแขนมัน"