Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 12

"พี่ ฉันให้บริษัทพี่ ให้เงินพี่ ให้พี่ทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง อย่าฆ่าลูกชายฉัน อย่าฆ่าลูกชายฉัน......"

"พ่อ พี่ ฉันขอร้องล่ะ ฆ่าฉัน ฆ่าฉันเลย อย่าฆ่าลูกชายฉัน ฉันคำนับให้ ฉันก้มหัวคำนับให้ อย่าฆ่าลูกชายฉัน อย่าฆ่าลูกชายฉัน......"

"หนีสิ เสี่ยวเทียน รีบหนีไป......อ๊าก......เสี่ยว......เสี่ยวเทียน แม่......แม่รักลูก......"

สี่ปีก่อน เรื่องน่าเวทนาที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ค่อยๆ ปรากฏชัดเจนขึ้นมา

หมิงยู่ แม่ของเย่เซิ่งเทียน คุกเข่าลงบนพื้นอย่างสิ้นหวัง เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด อ้อนวอนหมิงฮุย พี่ชายของเธอ อ้อนวอนหมิงชุนชิวพ่อของเธอ

เธอเอาหัวโขกพื้นจนเลือดเนื้อปนกัน แผดเสียงออกมาอย่างดุดัน อ้อนวอน ร้องไห้ตะโกนอย่างสิ้นหวัง!!

สิ่งที่ตอบเธอกลับมา มีเพียงสายตาเย็นชาร้ายกาจ

"พ่อกับพี่อยากได้บริษัท ฉันให้ทั้งหมดเลย ให้ทั้งหมดเลย พวกคุณฆ่าฉันเลย ฆ่าฉันเลย ฉันขอร้อง ปล่อยเสี่ยวเทียนไป ปล่อยเสี่ยวเทียนไป......"

คนที่ฆ่าแม่ คือพ่อแท้ๆ อย่างหมิงชุนชิว พี่ชายแท้ๆ อย่างหมิงฮุย!!

เพื่อเงิน พวกเขาทำลายคุณธรรม ไร้ความเป็นมนุษย์!!

ตอนนั้น แม่ใช้เวลาเพียงสิบปี สร้างตระกูลหมิงที่อยู่ในตระกูลระดับล่างสุด มาสู่ตระกูลอันดับต้นๆ ทรัพย์สินเป็นหมื่นล้าน

ส่วนสองพ่อลูกหมิงชุนชิวกับหมิงฮุย แอบวางแผนชิงอำนาจ เพียงเพราะกลัวว่าแม่จะยกบริษัทให้ตัวเอง

หมิงฮุยสร้างความลำบากใจก่อน โทษว่าแม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว ไม่มอบบริษัทให้พวกเขา ใช้โอกาสตอนแม่ป่วย ขังเธอไว้ ทรมานจนไม่ใช่คน ทวงขอสิทธิ์ในการควบคุมบริษัท

หมิงหวง ลุงรอง ทนไม่ไหว แอบปล่อยแม่ไป หมิงฮุยกับหมิงชุนชิว พาคนตามมาฆ่าริมแม่น้ำซ่อนมังกร

เนื้อตัวแม่เต็มไปด้วยเลือด ผลักตัวเองลงไปในแม่น้ำซ่อนมังกร เลือดสดสาดเต็มหน้าตัวเอง

แม่มีสีหน้าเด็ดเดี่ยว หันไปขวางหมิงฮุยและคนอื่น เธอกอดขาหมิงฮุยเอาไว้แน่น อ้อนวอนให้พวกเขาฆ่าเธอ และปล่อยตัวเองไป!

หมิงฮุยลากแม่ไปหลายสิบเมตร ไม่สามารถไล่ตามตัวเองได้ เอามีดฟันลงบนตัวแม่หลายครั้ง......

ส่วนตัวเองอยู่ในแม่น้ำซ่อนมังกรเหมือนสุนัขตาย ลอยไปหนึ่งกิโลเมตร!

ถ้าไม่ใช่เพราะหวางซี มาวิ่งออกกำลังตอนกลางคืน ตอนที่เขากำลังไร้ที่พึ่ง สิ้นหวัง คิดว่าตัวเองจะตายไปแล้ว เธอดึงเขาขึ้นมา ไม่งั้นเขาคงตายไปแล้ว และคงไม่มีโอกาสแก้แค้นให้แม่!

คืนนั้น ตัวเองทุกข์ระทมเป็นอย่างมาก

เสียงร้องอันน่าเวทนาของแม่ ทำให้เย่เซิ่งเทียนเจ็บใจจนบ้า แผดเสียงอันเจ็บปวดออกมาจากลำคอ เหมือนอสูรกาย!

เย่เซิ่งเทียนเอามือกุมหน้าอก เจ็บปวดใจเหมือนจะฉีกออก!

ทันใดนั้น เขากระอักเลือดออกมา! หัวใจดวงนี้ทั้งเจ็บและหนักอึ้ง!

"แม่ ลูกกลับมาแก้แค้นให้แม่แล้ว!!"

ดวงตาทั้งสองข้างของเย่เซิ่งเทียนแดงก่ำ เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง

แววตาโกรธเคือง เต็มไปด้วยไฟแค้นลุกโชน!

เย่เซิ่งเทียนโยนหน้ากากลิงลงไปในแม่น้ำ!

ตอนแปดขวบ เขาเป็นไข้สูง แม่ซื้อหน้ากากมหาเทพมาอันหนึ่ง บอกให้เขาเข้มแข็ง เหมือนมหาเทพเอาชนะอุปสรรคทั้งปวง

หน้ากากนี้ ถึงจะเหมือนกับที่แม่ซื้อมาก แต่ก็ไม่ใช่หน้ากากอันนั้นที่แม่ซื้อมา!!

ตอนนี้เขาไม่ต้องการหน้ากากนี้ เพื่อปลอบใจตัวเองอีกแล้ว

ให้หน้ากากอันนี้ ไปปลอบใจวิญญาณแม่บนสวรรค์ ลูกชายของเธอ กลับมาอย่างมีเกียรติ!!

แต่ถึงมีเกียรติมากแค่ไหน ไม่ว่าจะโดดเด่น มีอำนาจ ร่ำรวย ไร้เทียมทานขนาดไหน จะมีประโยชน์อะไร!!

มีประโยชน์อะไร!!

ไม่สามารถแลกให้แม่กลับมามีชีวิตอีกครั้ง ไม่สามารถแลกเสียงเรียก "ไอ้หนู" ของแม่กลับมาได้ ไม่สามารถแลกบะหมี่ไข่ฝีมือแม่กลับมาได้!!

ไม่มีแม่แล้ว

ไม่มีแม่อีกแล้ว!

เย่เซิ่งเทียน ไม่มีแม่ไปตลอดกาล!!

หิมะโปรยปราย ร่วงหล่นเต็มศีรษะชายหนุ่ม รวมไปกับผมขาวไม่กี่กระจุกข้างจอนทั้งสองข้าง

ลมอันหนาวเหน็บราวกับมีด

เย่เซิ่งเทียนอยู่ในชุดขาวทั้งชุด กอดป้ายวิญญาณในอก

บนนั้นมีตัวอักษรเขียนว่า ตำแหน่งของหมิงยู่ แม่ผู้ล่วงลับ

"แม่ ลูกกลับมาแล้ว แม่วางใจเถอะ ลูกจะทวงคืนความยุติธรรมให้แม่......"

"ตระกูลหมิง เลือดต้องล้างด้วยเลือด!"

หมิงฮุย!!!

หมิงชุนชิว!!!

เย่เซิ่งเทียนกอดป้ายวิญญาณ เดินเข้าไปในตระกูลหมิง

วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของแม่!

เขาสวมชุดขาวมาที่นี่!

ขณะนั้น เสียงอันราบเรียบดังขึ้น

"ฉันมาแล้ว"

หน้าประตู

ลมหนาวอันเย็นยะเยือกพัดเกล็ดหิมะ

ชายหนุ่มในชุดขาว กอดป้ายวิญญาณ เหยียบพรมแดงเข้ามา

เดินอย่างโอ่อ่า พลานุภาพไร้เทียมทาน แผ่ซ่านออกมาทันที

เหมือนเขาเป็นศูนย์กลางของโลกนี้

เหมือนหิมะโปรยปรายลงมาเพื่อเขา

"เย่เซิ่งเทียน"

หมิงฮุยลุกขึ้นยืน แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

ถึงผ่านไปหลายปี แต่ยังคงจำได้

ตอนนั้นน้องสาวอย่างหมิงยู่ สู้สุดตัว ผลักลูกชายเธอลงไปในแม่น้ำซ่อนมังกร

หาศพไม่เจอ ที่แท้ยังไม่ตาย!

ทุกคนเห็นป้ายวิญญาณที่อยู่ในอกเย่เซิ่งเทียน

เย่เซิ่งเทียนมองพวกเขาอย่างสงบ "หมิงชุนชิว หมิงฮุย ฉันยังไม่ตาย พวกคุณคิดไม่ถึงสินะ"

หมิงชุนชิวตบโต๊ะลุกขึ้นยืน ก่นด่าอย่างโมโหว่า "สวะชั่วร้ายไร้การศึกษา ฆ่าลูกสาวฉันตาย ยังกล้ากลับมา แกมีชีวิตอยู่ คือความอัปยศของตระกูลหมิง สี่ปีก่อนให้แกหนีไปได้ ครั้งนี้แกต้องตายอย่างแน่นอน"

"ไอ้เด็กสารเลว จงใจแต่งตัวแบบนี้ กลับมาขอเงินสินะ"

หมิงเจ๋อหัวส่งเสียงหึอย่างดูหมิ่น ยกขาขึ้นมาวางบนโต๊ะน้ำชา กวักมือเหมือนเรียกสุนัข "สุนัขสวะ มาเลียรองเท้าฉันให้สะอาดสิ ฉันจะเมตตาให้รางวัลแกสักหยวนสองหยวน"

เย่เซิ่งเทียนก้มหน้า ลูบป้ายวิญญาณในอก พึมพำกับตัวเองว่า "แม่ ตระกูลหมิงเป็นของแม่ ไม่มีใครเอาไปได้ แม่ไม่อยู่แล้ว ผมจะให้ตระกูลหมิงตายตามแม่ไป"

"ไอ้เด็กสารเลว คิดจะแก้แค้นแทนผู้หญิงต่ำตมคนนั้นเหรอ แกเนี่ยนะ"

หมิงเจ๋อหัวพูดเย้ยหยัน "เดรัจฉาน ให้ค่าแต่ผู้เป็นแม่ ตระกูลหมิงเลี้ยงแกจนโต แต่แกจะทำคุณบูชาโทษ เดรัจฉานก็คือเดรัจฉาน ไม่รู้จักจริยธรรมสักนิด"

หมิงชุนชิวด่าอย่างดุดัน "หมิงยู่ทำลายชื่อเสียงตระกูล ทำให้ตระกูลอับอาย ไม่มีสิทธิ์วางป้ายวิญญาณ แกมีชีวิตอยู่ ต้องมีความผิดเพิ่มขึ้นอีก! หมิงฮุย ไปทำลายป้ายวิญญาณซะ! "

"หมิงชุนชิว"

เย่เซิ่งเทียนช้อนตาขึ้นมอง ความอาฆาตไหลวน พูดอย่างเยือกเย็นว่า "ฉันมาส่งคุณหลงหลุม"