Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 149

"ได้ค่ะ ฉันจะให้คนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้"

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เซิ่งเทียน หลันรั่วรั่วก็ไม่กังวลมากขนาดนั้นแล้ว

พี่เขยและเลขาเวินมีความสัมพันธ์ที่ดี จะต้องจัดการเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน ตอนนี้ก็กลัวตระกูลหมิงไม่สนใจไยดี โวยวายเรื่องไปถึงทางเจ้าเทพนั้น

ถ้าเกิดเจ้าเทพคิดว่าบริษัทหัวหยวนทำ ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวก็ยุ่งยากอย่างแท้จริง

"ซีเอ๋อร์ เธอก็ไม่ต้องกังวลเกินไป เรื่องราวนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ฉันให้ไอ้เกาไปตรวจสอบว่าช่วงนี้เซวียหมินติดต่อกับใคร บัญชีของเซวียหมินไม่อาจจะตรวจสอบออกมาได้ ในเมื่อเขากล้าทำแบบนี้ คงจะพิจารณาถึงสิ่งเหล่านี้อย่างแน่นอน"

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างใจเย็น

"อือ"

หวางซีพยักหน้า เช็ดน้ำตา และพูดอย่างโกรธเคืองว่า: "ไม่รู้จริงๆว่าใครจะขาดคุณธรรมขนาดนี้ ตั้งใจต่อต้านบริษัทหัวหยวนของพวกเรา ฉันคิดไม่ออกจริงๆ บริษัทหัวหยวนของพวกเรากำลังพัฒนาได้ดี ขัดผลประโยชน์ของใครกันแน่ พวกเขาตั้งใจอยากให้พวกเราตาย"

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้พูดอะไร หมิงฮุยจะต้องจัดการเรื่องนี้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์

เขามุ่งเน้นมาที่ตัวเอง อยากใช้วิธีแบบนี้ บีบคั้นตัวเองจนตาย

แต่ว่า หมิงฮุย แกยังไม่มีสิทธิ์พอ!

ก็ดี ในเมื่อแกร้อนอกร้อนใจลงมือขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำให้แกรู้ว่า อะไรคือโกรธมากอย่างแท้จริง!!

ตระกูลหมิงของพวกแก ยังเหลือเวลาอีกสามวัน!

สามวันต่อมา ต่อให้ตระกูลหมิงของพวกแกคุกเข่าสำนึกผิดต่อหน้าหลุมศพของแม่ ฉันก็ไม่มีทางปล่อยพวกแกไป!!

หมิงหวงพูดอ้อนวอนอย่างจริงจังว่า: "เซิ่งเทียน ฉันขอร้องนายล่ะ พวกเราคุยกันดีๆ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หลายปีมานี้ ฉันทรมานมาโดยตลอด ฉันรู้ว่าสิ่งที่พวกเราทำมันผิด แต่ฉันอ่อนแอเกิน ไม่กล้าโต้แย้งกับพวกเขา ไม่กล้าชี้ให้เห็นความผิดพลาดของพวกเขา แต่ว่าตอนนี้ ฉันไม่สามารถมองดูตระกูลหมิงถูกพวกเขาทำลายไปได้!! เซิ่งเทียน เห็นแก่แม่ของนาย ให้โอกาสฉันสักครั้ง ได้ไหม?"

"แกไม่คู่ควรพูดถึงแม่ของฉัน!!"

หน้าของเย่เซิ่งเทียนขึ้นลงอย่างรุนแรง และกัดฟันพูดว่า: "ปีนั้น พวกแกทำยังไงกับแม่ของฉัน เวลานั้นทำไมพวกแกไม่คิดที่จะให้โอกาสแม่ของฉันสักครั้ง หา?!! ทำไมพวกแกไม่คิดที่จะปล่อยแม่ของฉันไป!!! ตอนนี้รู้ว่ากลัวแล้ว มันสายไปแล้ว!! หมิงหวง กลับไปบอกกับไอ้แก่นั้น ตระกูลหมิงไม่พังทลาย ฉันสาบานว่าไม่เป็นคน!! ตระกูลหมิงของพวกแก ยังมีชีวิตรอดอีกสามวัน!!!"

"ขอโทษ ขอโทษด้วย ฉันสมควรตาย ฉันสมควรตาย ปีนั้นฉันไม่ได้ปกป้องน้องสาว ฉันน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว"

พรึ่บพรั่บ!

หมิงหวงคุกเข่าลง!

ตบหน้าตัวเองแรงๆ: "หลายปีมานี้ ฉันทุกข์ทรมานทุกวัน ฝันถึงน้องสาวทุกวัน เธอเต็มไปด้วยเลือดทั้งตัว ร้องไห้ถามฉัน พี่รอง ทำไมพี่ไม่ช่วยฉัน พี่รอง ฉันเจ็บมาก พี่รอง พี่เป็นคนขี้ขลาด พี่บอกว่าพี่จะปกป้องฉัน ไอ้คนขี้ขลาด! ใช่ ฉันเป็นคนขี้ขลาด ฉันเป็นเศษสวะไร้ค่า ขนาดน้องสาวของตัวเองก็ไม่สามารถปกป้องได้ เซิ่งเทียน นายตีฉันเถอะ ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นลุงของนาย ฉันไม่คู่ควรเป็นพี่ชายของแม่นาย"