Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 234

"หุบปากแล้วไสหัวออกไป"

เย่เซิ่งเทียนหรี่ตาลง ดวงตาที่เฉียบคมทั้งคู่ของเขา เหมือนดาบคมสองเล่ม สบตากับนายหญิงใหญ่หวาง

ทั้งคู่สบตากัน นายหญิงใหญ่หวางถอยหลังไปสองสามก้าว ดวงตาของเธอรู้สึกเสียวซ่าเล็กน้อย

ดวงตาคู่นั้นดูเฉียบคมและเผด็จการมาก

ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ

นายหญิงใหญ่หวางรู้สึกใจเต้นระรัว แล้วความหวาดกลัวที่เย่เซิ่งเทียนเคยทำในช่วงเวลาที่ผ่านมา ปรากฏขึ้นในหัวใจของเธออีกครั้ง

เธอคิดว่ามีตระกูลของ รอว์ลส์สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ตนเองจะไม่กลัวอันธพาลอย่างเย่เซิ่งเทียนอีกต่อไป

แต่เธอนึกไม่ถึงว่าตอนนี้ดวงตาของเย่เซิ่งเทียนยังคงทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว

เธอรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก!

เธอเป็นถึงนายหญิงใหญ่ของตระกูลหวาง!

หลานเขยของเธอเป็นถึงคุณชายของตระกูลวิลเลียมซึ่งเป็นมหาเศรษฐีต่างชาติ!

ตอนนี้ เขยแต่งเข้าคนนี้กล้ามาข่มขู่ตนเอง? ยังกล้าบอกให้ตนเองไสหัวออกไป?

บ้าคลั่ง

บ้าคลั่งเกินไปแล้ว!

นายหญิงใหญ่หวางโกรธจนฟันปลอมสั่น จ้องเข็มไปที่เย่เซิ่งเทียน แต่ไม่กล้าพูดอะไร

ดวงตาที่เฉยเมยและเยือกเย็นของเย่เซิ่งเทียน ทำให้เธอรู้สึกตกใจ

อันธพาลคนนี้ อาจจะลงมือทำร้ายเธอจริง ๆ

อันธพาลคนนี้ ไม่เคารพเธอแม้แต่น้อย

อันธพาล คุณบ้าคลั่งต่อไปเถอะ ถ้า คุณตายแล้วก็จะไม่มีใครไปเก็บศพของ คุณล่วงเกินคนไว้มากมาย ฉันจะคอยดูว่าคุณจะจองหองได้ถึงเมื่อไหร่! !

ไม้ค้ำยันหัวมังกรกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง แล้วนายหญิงใหญ่หวางก็แสดงท่าทางน่าเกรงขาม และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เย่เซิ่งเทียน พวกเรามารอดูกันต่อไป โชคดีไม่อาจอยู่กับคุณได้ตลอดเวลาหรอก ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังอำนาจที่แท้จริง โชคและเส้นสายเล็กน้อยของคุณ มันไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย..... "

เย่เซิ่งเทียนมองเธอด้วยความเย็นชา

นายหญิงใหญ่หวางรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก หยุดกะทันหัน และหุบปากทันที

สายตานั้นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว

ปัง!

หลี่หลานปิดประตูทันที ตอนนี้แม้แต่มือของนายหญิงใหญ่หวางก็สั่น

เธอรู้สึกโกรธมาก

คราวนี้ รู้สึกกดดันอย่างมาก!

เมฆดำปกคลุมไปทั่วเมือง!

หลี่หลานกล่าวด้วยความโมโห "คราวนี้มีใครหนุนหลังอีกล่ะ ถึงได้มาพูดจาโอ้อวดที่นี่ ฉันทนพวกเขามามากพอแล้ว"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความไม่แยแสว่า "คุณแม่ ต่อไปถ้าเธอมาอีก คุณแม่ก็อย่าเปิดประตูให้เธอ คนประเภทนี้วัน ๆไม่มีอะไรทำ เลยมาหาเรื่องใส่ตนเอง"

"พูดแบบนี้ได้อย่างไร?"

หวางซีตบเย่เซิ่งเทียนด้วยความโมโหและกล่าวว่า "หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วฉันจะไปที่บริษัท ไม่ต้องรอฉันกินข้าวเย็น ฉันอาจจะทำงานล่วงเวลา"

ซือซือกล่าวด้วยความไม่พอใจ "คุณแม่ คุณแม่สัญญากับหนูและพ่อว่าจะไปเล่นสกีที่สวนสนุก"

"ให้คุณพ่อพาลูกไป"

หวางซีพูดอย่างไม่ใส่ใจ

ซือซือกล่าวด้วยความไม่พอใจ "ไม่ หนูต้องการไปพร้อมกับคุณแม่และคุณพ่อ หนูไม่......."

"อยากจะโดนตีเหรอ? ลูกเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่น่ะ"

หวางซีจ้องเขม็งไปที่ซือซือ จากนั้นซือซือก็ก้มหน้าลงและตักข้าวกินทันที