Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 358

คำพูดนี้ของเย่เซิ่งเทียน ทำให้ประธานหยูขนพองสยองเกล้า ไม่รู้ว่าเขานึกถึงเรื่องราวน่ากลัวอะไร สีหน้าซีดเซียวในทันที และมีเหงื่อเย็นผุดออกมา

ใบหน้าของผกก.สน.เฝิงซีดเผือด พูดอะไรไม่ออกสักคำ ก็ทรุดตัวลงกับพื้นราวกับสุนัขที่ตายแล้ว

เย่เซิ่งเทียนไม่อยากที่จะมองดูเขาด้วยซ้ำ

ประธานหยูพูดอย่างสั่นเทาด้วยความกลัว: "ท่าน ท่านหมอเทวดา ผมผิดไปแล้ว คุณเป็นคนใหญ่คนโตมีความเมตตา ผมจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ คุณได้โปรดช่วยพ่อของผมและ......"

เย่เซิ่งเทียนนั่งบนเก้าอี้สอบปากคำ มองดูเขา และไม่พูดอะไร

ประธานหยูมองเห็นผกก.สน.เฝิงคุกเข่าอยู่บนพื้น คำพูดที่เหลือ ก็หยุดกะทันหัน และนึกถึงสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดในโรงพยาบาลอย่างกะทันหัน

"พาตัวฉันไปง่าย แต่ถึงเวลา แกต้องคุกเข่าลงมาขอร้องให้ฉันออกไป"

ประธานหยูสั่นเทาไปทั้งตัว ใบหน้าแดงก่ำ

การตบหน้านี้ มาเร็วเกินไปแล้ว!

เหงื่อเย็น ไหลอาบตามแก้มของประธานหยู เสื้อเชิ้ตด้านในของเขา เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเฉียบ

ทันใดนั้นเขาก็พบว่า ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า ท่าทางสบายๆ แต่ว่าตัวเองมองไม่ออก

เขารู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองเผชิญหน้าในเวลานี้ ราวกับภูเขาลูกหนึ่ง รัศมีที่เปล่งออกมาจากที่ที่เขานั่งอยู่ตรงนั้น ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจแท้จริงเหล่านั้นในเมืองหลวง

ไม่สิ รัศมีแข็งแกร่งกว่าผู้มีอำนาจเหล่านั้น!

ประธานหยูงอเข่าลงช้าๆ มองออกมาว่า เขากำลังขัดขืน!

คนฐานะอย่างเขา ต้องคุกเข่าให้กับชายหนุ่มอายุยี่สิบคนหนึ่ง นี่ทรมานกว่าการฆ่าเขา

พรั่บพรึ่บ!

ประธานหยูคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียน มือทั้งสองข้างวางลงพื้น และพูดอย่างกะทันหันว่า: "ท่านหมอเทวดา ขอโทษด้วย ผมมีตาหามีแววไม่ไม่รู้จักผู้เที่ยงแท้ หวังว่าคุณจะเมตตา อย่าได้ถือสาผม......"

เย่เซิ่งเทียนกลับไม่ได้สนใจเขาเลย ลุกขึ้นออกไปในทันที

"ท่านหมอเทวดา ท่านหมอเทวดา ถ้าคุณไม่ให้อภัยผม ผมก็จะคุกเข่าอยู่อย่างนี้......"

ประธานหยูกังวล รีบกอดขาของเย่เซิ่งเทียนไว้

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเยือกเย็นว่า: "งั้นแกก็คุกเข่าเถอะ"

หลังจากที่พูดจบ เย่เซิ่งเทียนสะบัดเล็กน้อย ประธานหยูทั้งคนก็ถูกสะบัดออกไป และจากไปอย่างสง่าผ่าเผย

ควรทำยังไงดี! ควรทำยังไงดี!

ถ้าพ่อและลูกสาวเป็นอะไรไป เขาก็เป็นฆาตกรที่ทำให้พ่อและลูกสาวของตัวเองเสียชีวิต เขาไม่มีวันยกโทษให้กับตัวเองตลอดชีวิต!

ประธานหยูกลับมาที่โรงพยาบาลด้วยท่าทีหดหู่ใจอย่างยิ่ง ภรรยาพุ่งเข้ามากำลังจะพูดอะไร ประธานหยูคุกเข่าลงกับพื้นในทันที กอดขาทั้งสองข้างของภรรยาแล้วร้องไห้จวนจะขาดใจตาย: "ท่านหมอเทวดาไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันไร้ประโยชน์ เป็นความผิดของฉันทั้งนั้น ฉันเป็นคนทำให้พ่อและลูกสาวต้องตาย......"

คุณนายหยูพูดด้วยความประหลาดใจ: "พ่อและลูกสาวไม่เป็นอะไรแล้ว ท่านหมอเทวดายกโทษให้คุณแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาเพิ่งออกไปได้ไม่นานนี่เอง พ่อและลูกสาวพ้นขีดอันตรายแล้ว"

"อะไรน่ะ!"

ประธานหยูทั้งคนก็นิ่งอึ้ง

ท่านหมอเทวดามาแล้วเหรอ?

เขาช่วยพ่อและลูกสาวของตัวเองเหรอ?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

คุณนายหยูไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น และพูดต่อว่า: "ก่อนหน้าที่ท่านหมอเทวดาจะไปบอกว่า ผู้เป็นหมอย่อมมีจิตใจเมตตา"

ประธานหยูยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง แม้ว่าจะพุ่งออกไปตามหาคนอย่างคนบ้า แต่กลับไม่เห็นร่างของคนคนนั้น