Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 394

เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าลงกับพื้น กรีดร้องราวกับคนบ้า เส้นเลือดฝอยในดวงตาแตกด้วยความโกรธและความเศร้า

หยาดน้ำตาเลือดไหลลงมาอาบทั่วใบหน้า !

เลือดที่เพิ่งถูกดูดออกมา ถูกถ่ายกลับเข้าไปในร่างของซือซือ แต่สภาพของซือซือเองก็ไม่สู้ดีนัก

"ซือซือ พ่อขอร้องล่ะ อย่าตายนะ !"

"หนูเป็นลูกสาวของพ่อ พ่อจะไม่ยอมให้หนูตายเด็ดขาด !"

"ซือซือ ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นขึ้นมา !"

"พ่อมาหาหนูแล้ว ลืมตามาดูพ่อสิ !"

"ซือซือ พ่อคุกเข่าขอร้อง อย่าเพิ่งตายเลยนะ ขอร้องล่ะ อ้ากกก !!"

เย่เซิ่งเทียนกรีดร้องออกมา ถุงเลือดที่อยู่ข้าง ๆ ตอนนี้ถูกถ่ายกลับเข้าไปใหม่แล้ว แต่ซือซือก็ไม่มีสีหน้าที่ดีขึ้น ลมหายใจเริ่มจะรวยริน

ร่างกายที่ซูบผอม กระตุกราวกับกระต่ายน้อยที่ใกล้จะตาย

"อ้ากกกกกกก"

.....

เย่เซิ่งเทียนร้องไห้ออกมา หยาดน้ำเลือดไหลปะปนมากับน้ำมูกไม่ต่างกับคนบ้า เขาต่อปลายสายเข้ากับแขนของเขาโดยตรง

กำลังภายในถูกใช้ออกไม่หยุด ส่งเลือดเข้าไปยังร่างของซือซือ

เขาบ้าไปแล้ว !

เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว !

ครั้งแรกที่เขาได้พบกับลูกสาว ซึ่งกำลังถูกหวางเอี๋ยนทำร้ายอย่างทารุณ !

ไม่กี่เดือนหลังจากนั้นไม่ง่ายเลยที่ซือซือถึงจะเริ่มทำใจยอมรับได้ ที่เธอจะยอมเรียกเขาว่าพ่อ ที่จะเผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น

แต่ทว่า ตอนนี้เธอกลับถูกคนทำร้ายเหมือนเดิมอีกแล้ว !

เลือดทั่วทั้งร่าง ถูกดูดออกมาจนหมดตัว !!

ลูกสาวของเขาอีกเพียงแค่สี่เดือนเท่านั้นก็จะสี่ขวบแล้ว ไอ้พวกบ้าพวกนี้แม้แต่ลูกของเขาที่อายุไม่ถึงสี่ขวบยังทำได้ลงคอ !

แต่ตอนนี้ เย่เซิ่งเทียนไม่มีความคิดที่จะไปแก้แค้น เขายอมเสียชีวิตนี้ไปก็เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้ !

ตอนนี้เย่เสียงกลัวจนหัวหดไปแล้ว !

เขาจ้องมองไปยังเย่เซิ่งเทียนอย่างว่างเปล่า !

เมื่อสักครู่เย่เซิ่งเทียนได้ต่อยเข้าไปที่คุณหมอซุนจนหัวระเบิด !

การใช้วิชาจุดย้อนโลหิตต้องแลกมาด้วยหลายสิ่ง ตอนนี้ซือซือได้เข้าไปในประตูนรกแล้ว แต่ถูกดึงกลับมาโดยเย่เซิ่งเทียน

เพื่อการนี้เขาต้องจ่ายมาด้วยอายุขัยถึงยี่สิบปี !!!

แต่ถ้าหากทำให้ลูกสาวกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง แค่นี้ก็คุ้มค่า !

ชีวิตแลกชีวิต ยังไงก็คุ้มค่า !

เมื่อดึงเข็มออกมา เย่เซิ่งเทียนก็ยิ้มออก

เพราะตอนนี้สีหน้าของซือซือค่อย ๆ กลับมามีสีเลือดอีกครั้ง ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาจะเปิดออก หยดน้ำตากองโตไหลออกมา

"พวกคุณเป็นคนเลว พ่อของหนูต้องจัดการพวกคุณแน่" .......

ซือซือลืมตาขึ้นมาอย่างหวาดกลัว แต่ก็ยังคงพูดออกมาด้วยความหนักแน่น

"ซือซือ พ่อมาแล้ว พ่อมาหาหนูแล้ว"

ได้เห็นลูกสาวลืมตาขึ้นมา ชีพจรของเย่เซิ่งเทียนก็กระชับแน่นขึ้น เย่เซิ่งเทียนในเวลานี้ราวกับทุกสิ่งกำลังพังทลายลง ซือซือกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเย่เซิ่งเทียน ปากน้อย ๆ ร้องไห้ออกมา "คุณพ่อ ฮือ ฮือ พวกนั้นมันทำร้ายหนู มันดูดเลือดของหนูออกไป ฮือ ฮือ ฮือ"

"คุณพ่อ ข้ากลัวคนเลวพวกนี้เหลือเกิน"

ใจของเย่เซิ่งเทียนแหลกสลาย น้ำตาไหลรินเต็มใบหน้า "ไม่ต้องกลัวนะ พ่ออยู่ที่นี่แล้ว พ่อจัดการคนเลวพวกนั้นหนีไปหมดแล้ว"