Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 443

เย่จิงหงก็ได้คุกเข่าลงแล้ว!

หยวนเวินจินและคนอื่นๆ ไม่ถือความหวังในใจอีกต่อไป และก็มองเห็นจุดจบที่น่าสังเวชของตัวเองแล้ว!

ในคราวนี้ มันได้จบสิ้นอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว

ตระกูลเย่ยกอดีตจอมพลออกมา แต่ไม่นึกเลยว่า การตบหน้าอย่างโหดเหี้ยมที่สุด มาจากอดีตจอมพล!

เย่จิงหงเป็นบุตรของอดีตเทพสงครามเย่ ใครจะกล้าทำอะไรเขาได้? ใครมีคุณสมบัติที่จะลงมือกับเขา?

ไม่เห็นหรือว่าในท้ายที่สุดเขาไม่ได้แม้แต่จะไว้หน้าขุนหลวงหยางทาวเลย?

แต่ตอนนี้อดีตจอมพลลงมือเอง การตบครั้งนี้ทำให้เย่จิงหงตกจากสวรรค์สู่นรกโดยตรง

และมีเพียงเย่จิงหงเท่านั้น ถึงจะสามารถทำให้ตระกูลเย่ไม่กล้าแม้แต่จะออกเสียงเลย!

เย่จิงหงมองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยท่าทางที่ซับซ้อน และตอนนี้ในสายตาของเขาก็มีเพียงความเสียใจ

ถ้าในปีนั้นตัวเองไม่ได้ตัดสินใจโง่ๆ แบบนั้น ถ้าหากว่าตัวเองไม่ได้ขับไล่แม่ลูกพวกเขาออกไป และถ้าหลังจากนั้นเขาได้ตามตัวเย่เซิ่งเทียนกลับมาทันเวลา งั้นเกียรติยศของเย่เซิ่งเทียน ก็จะเป็นของตระกูลเย่ทั้งหมด!

มีเทพสงครามสามคนในตระกูลเย่ หนึ่งคนคือเทพสงครามรุ่นแรกในประเทศต้าเซี่ย อีกหนึ่งคนคือเทพสงครามอันดับหนึ่งในรุ่นที่สองของประเทศต้าเซี่ย และอีกคนเป็นผู้นำเทพสงคราม!

ตระกูลไหนจะสามารถเปรียบได้ กับตระกูลเย่ที่เป็นแบบนี้?

แต่ตอนนี้ล่ะ?

ผู้นำเทพสงครามที่น่าตื่นตาที่สุด กลับถูกบังคับให้กลายเป็นศัตรูกับตระกูลเย่!

ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังทำเหมือนกลัวว่าจะรุกรานไม่สุด ทำให้เขาขุ่นเคืองอย่างสุดขีดครั้งแล้วครั้งเล่า ทำลายจิตใจของเย่เซิ่งเทียนครั้งแล้วครั้งเล่า

เย่จิงหงตบหน้าตัวเองอย่างแรงสองครั้ง และกล่าวด้วยเสียงเศร้าว่า “ศิษย์พี่ ผมผิดไปแล้ว!”

“เจ้าเทพ เรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้น เป็นความผิดของฉัน และความผิดของตระกูลเย่! ฉันยินดีที่จะรับความผิดทั้งหมด ฉันขอต้อนรับย้ายโลงศพของคุณแม่ท่านเข้ามาฝังในสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ และตระกูลเย่ยินดีที่จะสร้างอนุสาวรีย์ให้แม่ของท่าน ทุกคนในตระกูลเย่ ยินดีที่จะใส่ผ้าขาวไว้ทุกข์ เพื่อชดใช้โทษบาปของพวกเรา”

หยวนเวินจินและคนอื่นๆ รสชาติในหัวใจของพวกเขานั้นยากที่จะเข้าใจ และมันช่างขมขื่นอย่างยิ่ง

พวกเขาพยายามที่อยากจะประจบประแจงตระกูลเย่ที่สูงส่ง ซึ่งในตอนนี้ถูกเย่เซิ่งเทียนไอ้ลูกทรพีคนนี้ของตระกูลเย่เหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าไปแล้ว!

ตระกูลเย่ที่หยิ่งผยองอย่างยิ่ง ในตอนนี้ได้ก้มศีรษะอันสูงส่ง และคุกเข่าลงขอความกรุณาจากเย่เซิ่งเทียน!

เขาเย่ห้าว รู้สึกเสียใจแล้ว!

แต่จะเสียใจในตอนนี้ ดูเหมือนว่า มันจะไม่สายไปหน่อยเหรอ

คนของตระกูลเย่ไม่มีใครกล้าที่จะพูดเลย คุณท่านเย่ก็คุกเข่าลงบนพื้น รอคำตอบของเย่เซิ่งเทยน

อดีตจอมพลมองเย่เซิ่งเทียนอย่างกระตือรือร้น หากเขาไม่เคยสั่งให้ลงมือกับเย่เซิ่งเทียนมาก่อน งั้นเขาก็ยังสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้บ้าง

แต่เย่เซิ่งเทียนเคยช่วยชีวิตเขาไว้ แต่เขาเกือบจะแก้แค้นแทนบุญคุณ ซึ่งมันทำให้เขาละอายใจอย่างยิ่ง และไม่สามารถเอ่ยปากพูดอะไรได้

สำหรับหร่วนซื่อสงและกัวปิงสองคน ถ้าหยางทาวไม่เอ่ยปากพูดก่อน พวกเขาก็จะไม่เอ่ยปากพูดเช่นกัน

ตอนนี้คนเดียวที่มีคุณสมบัติที่จะชักชวนเย่เซิ่งเทียน ก็เหลือเพียงแค่ขุนหลวงหยางทาวแล้วเท่านั้น

แต่หยางทาวไม่เอ่ยปากพูดก่อน ใครก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

เย่เซิ่งเทียนมองดูคนของตระกูลเย่ที่คุกเข่าเต็มทั่วพื้นอย่างเย็นชา ความเกลียดชัง และอารมณ์ทั้งหมด ความโกรธและความไม่เต็มใจทั้งหมด และในที่สุดก็ได้กลายเป็นคำพูดประโยคเดียว “ตระกูลเย่ของพวกมึง ไม่คู่ควรที่จะคุกเข่าให้แม่ของฉัน!”