Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 463

“มันเป็นไปไม่ได้มั้ง? เจ้าเทพสนับสนุนหวางซี? เธอเป็นแค่ผู้หญิงจากตระกูลเล็ก ๆ เท่านั้น เมื่อก่อนบริษัทหัวหยวนนั้นเป็นบริษัทเล็ก ๆ”

“ผมแค่เดาเท่านั้น ​​และไม่รู้รายละเอียด แต่เมื่อก่อนเย่เซิ่งเทียนเคยเป็นทหาร บางทีอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์นี้ก็ได้”

“ทางที่ดีอย่าเผยแพร่คำพูดเหล่านี้ออกไป เพราะเมื่อเกิดปัญหา พวกเราจะไม่สามารถรับผิดชอบได้”

บางคนกระซิบกันเบา ๆ

หากกล่าวว่าเจ้าเทพสนับสนุนหวางซี พวกเขาไม่เชื่อแน่นอน

แต่ถ้าเย่เซิ่งเทียนใช้สัมพันธ์จากสหายร่วมรบ มันก็ไม่แน่

และขณะนี้ คนกลุ่มหนึ่งของตระกูลหลี่ล้อมหลี่กั๋วหรงท่านเฒ่าหลี่และคุณหญิงใหญ่หลี่ที่เดินออกมา

“คุณพ่อ หลี่หลานกลับมา ก็มาสร้างความวุ่นวายในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณพ่อ แล้วยังทำร้ายหนูกับซิ่วหลินอีกด้วย”

หลี่เซียงหลันพยุงท่านเฒ่าหลี่แล้วพูดใส่สีตีไข่ สามารถมองเห็นรอยตบบนใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน

มู่ซิ่วหลินที่ยืนอยู่ด้านข้างเสแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและกล่าวว่า “คุณพ่อ อย่าไปฟัง เซียงหลัน พี่ใหญ่เพิ่งกลับมา และเธอได้รับความอัดอั้นตันใจมาหลายปี การที่เธอมาระบายอารมณ์กับพวกเรามันก็เป็นเรื่องปกติ”

คุณหญิงใหญ่หลี่ส่งเสียงอย่างเย็นชา “คุณหนูใหญ่ดูถูกฉันที่เป็นเมียน้อยมาโดยตลอด เมื่อกลับมาถึงก็อารมณ์เสียทันทีเลย ดูเหมือนว่าพวกเราแม่ลูกจะอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”

หลี่เซียงหลันเช็ดน้ำตาแล้วกล่าวว่า “คุณแม่ อย่าโมโหเลย หนูเป็นคนที่ทำให้พี่ใหญ่โกรธ ต้องโทษที่หนูเป็นคนเป็นตรงไปตรงมา และกล่าวถึงเรื่องในอดีต การที่พี่ใหญ่สั่งสอนหนูมันก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว”

พวกเขาต่างคนต่างพูดขึ้นมา แล้วโยนความผิดทุกอย่างไปให้หลี่หลาน

สีหนาของท่านเฒ่าหลี่เคร่งขรึม เขามองหลี่เย็นหรานซึ่งตอนนี้ใบหน้าบวมเป็นหัวหมู

สีหน้าของท่านเฒ่าหลี่แดงก่ำ จากนั้นเขามองไปที่หลี่เฟิง

หลี่เฟิงขมวดคิ้วและเล่าเรื่องราวทั้งหมดอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาโยนความผิดทั้งหมดไปให้ครอบครัวของหลี่หลาน

“คุณพ่อ ผมไม่กล้ายั่วเสี่ยวหลานหรอก ตอนนี้เธอน่าเกรงขามมาก เพราะเย่เซิ่งเทียนลูกเขยของเธอ เคยช่วยชีวิตพ่อและลูกสาวของประธานหยูเอาไว้ ดูเหมือนว่าเมื่อสักครู่พวกเขายังข่มขู่และให้น้องเขยซิ่วหลินคุกเข่า? ถ้าไม่คุกเข่า ประธานหยูยุติการร่วมมือทำธุรกิจกับพวกเรา และเมื่อสักครู่ผมให้ เย็นหรานคุกเข่า ถ้าไม่คุกเข่า ผู้กำกับซุนและคนอื่น ๆ จะไม่ร่วมมือทำงานกับตระกูลหลี่ ซึ่งผมไม่กล้าพูดอะไรสักคำ ลูกเขยของเธอนั้นสุดยอดมาก แค่คำพูดประโยคเดียว ก็สามารถทำให้ตระกูลหลี่ของพวกเราตายได้”

“คุณพ่อ มันไม่ใช่แบบนั้น”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น หลี่หลานกังวลเช่นกัน และเห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่พวกเขาเป็นคนหาเรื่องก่อน

ท่านเฒ่าหลี่มองหลี่หลานด้วยดวงตาที่ซับซ้อนและกล่าวด้วยความโมโหว่า “ใครเป็นพ่อของคุณ ใครบอกให้คุณกลับมา? คุกเข่าลง!”