Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 479

ไป๋เหวินเซวียนตกใจจนหน้าขาวซีด เพราะคนอย่างเขานั้นรักชีวิตมากกว่าคนธรรมดาทั่วไป!

ซุนหลงที่เขาเสียเงินมากมายจ้างมาเป็นบอดี้การ์ด กลับพ่ายแพ้ให้กับเย่เซิ่งเทียนด้วยกระบวนท่าที่มีชื่อเสียงที่สุดของตนเอง!

ซุนหลงเป็นปรมาจารย์แห่งหมัดแปดเก็ก!

เขาเห็นด้วยตาตนเองว่าซุนหลงใช้แนบพิงเขาเหล็กจนทำให้บล็อกปูนซีเมนต์ขนาดหนึ่งเมตรแตกละเอียด!

แต่ซุนหลงยังคงพ่ายแพ้!

ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะต่อต้าน!

นี่คือพลังอะไรกันเนี่ย?

ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เหรอ?

มีเพียงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น ที่สามารถบดขยี้ ซุนหลงได้อย่างง่ายดาย!

“คุณ คุณคิดจะทำอะไร!”

ไป๋เหวินเซวียนตกใจจนต้องปล่อยให้ลูกชายตนเองล้มลงบนพื้น

เพี๊ยะ!

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้อธิบาย แต่ตบไปที่หน้าของ ไป๋เหวินเซวียนทันที

“แก แกกล้าทำร้าย……”

ไป๋เหวินเซวียนจับหน้าตนเองตามสัญชาตญาณ

เพี๊ยะ!

เย่เซิ่งเทียนตบไปที่หน้าอีกข้าง

ไป๋เหวินเซวียนยังคงปากแข็งและกล่าวว่า “สัตว์เดรัจฉาน......”

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เย่เซิ่งเทียนก็ตบหน้า ไป๋เหวินเซวียนอีกครั้ง

“ผม……”

เพี๊ยะ ๆ ๆ ๆ.........

เขาตบหน้า ไป๋เหวินเซวียนติดต่อกันหลายครั้ง ทำให้คนรอบข้างต่างตกใจ

ไป๋เหวินเซวียนผู้นำตระกูลไป๋ซึ่งเป็นหนึ่งในสามตระกูลวีรบุรุษของเมืองโมตูถูกคนตบหน้าต่อหน้าสาธารณชน!

“ผมผิดไปแล้ว! ผมขอโทษ!”

ไป๋เหวินเซวียนคุกเข่าต่อหน้าเย่เซิ่งเทียน

“ดังนั้น การที่ผมตบหน้าคุณแล้วมีปัญหาไหม?”

เย่เซิ่งเทียนถามอย่างเย็นชา

“ไม่...ไม่มีปัญหา”

ไป๋เหวินเซวียนใช้สองมือจับหน้าของตนเองเอาไว้ และไม่กล้าเงยหน้า

“ปรมาจารย์วซุนโทรเรียกอาจารย์ของคุณมา ผมไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถฆ่าเขาได้!”

สีหน้าของ ไป๋เหวินเซวียนและซุนหลงมืดมน และไม่ได้พูดอะไร พวกเขานั้นจะกล้ำกลืนฝืนทนความอัปยศนี้ได้อย่างไร!

คนหนึ่งเป็นผู้นำตระกูลไป๋ ซึ่งเป็นหนึ่งในสามตระกูลวีรบุรุษแห่งเมืองโมตูส่วนอีกคนหนึ่งเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งของหมัดแปดเก็กแห่งเมืองโมตู

ถึงแม้ว่าจะต้องตาย แต่ก็เสียหนาไม่ได้!

พวกเขาโทรศัพท์ไปเรียกคน

ขณะนี้ หวางซีและเย่เซิ่งเทียนเข้าไปถึงข้างในแล้ว

ความปั่นป่วนด้านนอกนั้นไม่มีผลต่อด้านใน เมื่อเทียบกับเหล่าผู้มีอิทธิพลทางการแพทย์ที่อยู่ด้านในแล้ว ไป๋เหวินเซวียนและซุนหลงนั้นไม่เพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจและไม่มีใครสนใจพวกเขา

เพราะในโลกการแพทย์นั้นมีคนบ้าอยู่มากมาย นอกจากทักษะทางการแพทย์แล้ว ไม่มีอะไรที่สามารถทำให้พวกเขาสนใจได้

ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่ด้านนอกและด้านในนั้น ถูกแยกจากกันด้วยทางเดินยาวหนึ่งร้อยเมตร ต่อให้คนที่อยู่ด้านนอกต่อสู้กัน คนที่อยู่ด้านในก็ไม่มีใครรู้

หลังจากเย่เซิ่งเทียนเดินเข้ามาถึงข้างในแล้ว มีชายชราชาวประเทศอาทิตย์คนหนึ่งเดินเข้ามา และกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “เย่ซามะ การที่ผมสามารถพบคุณที่นี่ ช่างมันเรื่องที่ดีจริง ๆ”

หวางซีอึ้งไปครู่หนึ่ง “ซามะ” เป็นการเรียกอีกฝ่ายด้วยเคารพนับถือมากที่สุดของชาวประเทศอาทิตย์ ชายชราชาวประเทศอาทิตย์คนนี้ดูแล้วไม่ใช่คนธรรมดา ทำไมเขาถึงได้ใช้คำว่า “ซามะ” ที่เป็นระดับที่เคารพสูงสุดเช่นนี้เรียกเซิ่งเทียน?

“โอ้ หวางซี นึกไม่ถึงว่าจะได้พบคนชั้นต่ำอย่างคุณที่นี่ ครั้งที่แล้วฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณเลย! นึกไม่ถึงว่าจะได้พบคุณที่นี่! วันนี้ คุณกับสามีที่ไม่เอาถ่านคนนี้อย่าหวังว่าจะออกไปจากที่นี่ได้!”

ยังไม่ทันที่หวางซีจะได้รู้ว่าชายชราชาวอาทิตย์คนนี้เป็นใคร เธอได้ยินเสียงที่โหดเหี้ยมดังขึ้นมา

ที่แท้เป็นหงเสี่ยวเหมย!