Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 502

บ้า แม่เสียสติไปแล้ว!

ความหวาดกลัวที่อยู่ก้นบึ้งหัวใจขอหลี่เซียงหลัน กำลังกัดเซาะเธอ!

หลี่เซียงหลันมองไปที่แม่ของเธออย่างหวาดกลัว ไม่กล้าเชื่อว่าคนชั่วร้ายแบบนี้จะเป็นแม่ของตัวเอง แต่แม่กลับไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด พูดราวกับเหตุผลถูกต้องและวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรม!

ระหว่างเธอกับหลี่หลาน เป็นเพียงแค่ความอิจฉาริษยาเท่านั้น ไม่ได้มีความคิดเป็นอื่น

ถึงจะลักพาตัวหลี่เย็นหราน เธอก็แค่อยากต่อกรกับหวางซีและเย่เซิ่งเทียนเท่านั้น และไล่หลี่หลานออกจากตระกูลหลี่

แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะทำลายตระกูลหลี่เลย!

"แม่คะ นะ นี่แม่พูดจริงหรอคะ?"

หลี่เซียงหลันขาสั่นแข้งขาอ่อนแรงไปหมด เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่สายตาอันชั่วร้ายของแม่เธอด้วยซ้ำ

ใบหน้าของเจี่ยงหมิ่นเต็มไปด้วยสีหน้าแห่งชัยชนะ เธอกล่าวอย่างไม่ต้องสงสัยว่า"แน่นอนว่าสิ่งที่ฉันพูด เป็นเรื่องจริง ของที่เราไม่ได้ทำไมเราจะไม่ทำลายแล้วเหลือไว้ให้คนอื่นด้วยล่ะ?คนที่ผิดก็คือหลี่กั๋วหรง ทำไมฉันจะต้องมารับผิดชอบกับความผิดของเขาด้วยล่ะ?ทำไมฉันจะต้องมาทนกับเรื่องแบบนี้ด้วยล่ะ?"

"นังโง่ แกมันไม่คู่ควรกับการเป็นลูกสาวฉัน หึ ครั้งนี้ฉันจะปล่อยแกไปก่อน แต่จากนี้ไปถ้ายังไร้ประโยชน์อยู่อีก ฉันก็จะตัดแม่ตัดลูกกับแก!และอีกอย่าง ผ่านไปอีกสักพักแกค่อยไปขอร้องหลี่กั๋วหรงดูอีกครั้ง เขาดูเหมือนจะเป็นคนใจแข็ง แต่ความจริงแล้วเขามันขี้ใจอ่อน ขอแค่แกไปขอร้องเขา หลี่กั๋วหรงจะต้องให้อภัยแกแน่นอน และแก ก็หาโอกาส จัดการฆ่าหลี่กั๋วหรงซะ หลังจากนั้นก็โยนความผิดไปให้หวางซี เข้าใจไหม?"

หลี่เซียงหลันไม่กล้าพูดอะไร ไม่กล้ามองสายตาของแม่

"ไปกันเถอะเซี่ยหมิงหลี่กลับมาวันนี้ ครอบครัวของเราควรได้เจอกันสักที!ถ้าไม่เป็นเพราะหลี่กั๋วหรงตาแก่นั่นไม่ยอมตายสักที เราคงได้อยู่เป็นครอบครัวกันตั้งนานแล้ว"

เจี่ยงหมิ่นรู้สึกผิดหวังกับหลี่เซียงหลันเป็นอย่างมาก จึงไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

หลี่เซียงหลันก้าวตามหลังไปทีละก้าว คำพูดของแม่เมื่อสักครู่ ทำให้โลกทั้งใบของเธอถึงกับพังทลาย

ก้นบึ้งจิตใจของเธอเหลือเพียงเสียงเดียวเท่านั้น：หลี่เซียงหลัน แกสิที่เป็นลูกของชู้ แกซิที่เป็นลูกชู้ที่แท้จริง

และอีกด้านหนึ่ง หวางซีกำลังพูดกับเย่เซิ่งเทียนว่า"เมื่อกี้เราหุนหันพลันแล่นไปหน่อย ตอนนี้สิ่งที่คุณตาต้องการก็คือความสุขของครอบครัวที่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เราน่าจะเกลี้ยกล่อมคุณตาอีกสักหน่อย อย่าไล่คุณยายออกไป ญาติพี่น้องต่อสู้กันภายในครอบครัวแบบนี้ ตอนนี้สภาพจิตใจของคุณตาจะต้องแย่มากแน่ๆเลยค่ะ"

หวางซีดีทุกอย่าง แต่เธอใจดีเกินไป

เขาอยากให้หวางซีเข้มแข็งขึ้น เปลี่ยนเป็นคนที่ไม่ต้องใจดีขนาดนี้ ตอนนี้เขาพึ่งตระหนักได้ว่าอาจจะคิดผิดไป

ความใจดี เป็นธรรมชาติของหวางซี เปลี่ยนไปได้หรอก!

"ซีเอ๋อร์ คุณใจดีเกินไปแล้ว ถ้าคุณอยากทำก็ไปทำเถอะ"

เย่เซิ่งเทียนเปลี่ยนการตัดสินใจบางอย่างของเขา

หวางซีครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า"ความโอบอ้อมอารีนั้น เป็นเรื่องที่ถูกต้องเสมอ ความเมตตาและกรุณา เป็นสิ่งที่ฉันเลือกเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคนอื่น แล้วอีกอย่าง ฉันคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข"

สมองของเย่เซิ่งเทียนถึงกับตกตะลึง

ราวกับก้าวข้ามผ่านกุญแจไปโดยปริยาย

แต่ในเมื่อทำความดี ก็อย่าได้หวังผล!