Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 646

"พวกเรา หย่ากันเถอะ!"

เมื่อได้ยินคำพูดที่สิ้นหวังของหวางซี เย่เซิ่งเทียนรู้สึกหวาดหวั่น สมองของเขาว่างเปล่า!

ซีเอ๋อร์จะหย่ากับเขา!

ผู้หญิงที่เขารักที่สุด จะหย่ากับเขา!

"มันไม่ใช่แบบนั้น ซีเอ๋อร์ มันไม่ใช่แบบนั้น คุณฟังผมอธิบายก่อน ผมถูกใส่ร้าย ซีเอ๋อร์โปรดให้โอกาสผมสักครั้ง ผมจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองอย่างแน่นอน"

เย่เซิ่งเทียนขอร้องด้วยความขมขื่น ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเด็กที่ถูกครอบครัวของตนเองทอดทิ้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขารู้ว่านี่เป็นกับดัก แต่อธิบายอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว และเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับหลี่เย็นหรานจริง ๆ นี่เป็นความจริงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แต่เขารู้ว่ามันเป็นกับดัก

"เอาล่ะ ถึงแม้ว่าฉันจะเชื่อว่าคุณถูกใส่ร้าย แต่คุณจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร!!"

หวางซีชี้เลือดสีแดงสดที่อยู่บนเตียง และน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

ถึงแม้ว่าเธอจะเชื่อว่าเย่เซิ่งเทียนถูกใส่ร้าย แต่จะสามารถทำอะไรได้?

สามีของเธอมีความสัมพันธ์กับลูกพี่ลูกน้องของเธอ แล้วเธอจะยอมรับได้อย่างไร! !

เย่เซิ่งเทียนก้มศีรษะลงด้วยความสิ้นหวัง รู้สึกว่าหมดหนทางจนปัญญาเหมือนกับเมื่อก่อนตอนที่แม่ผลักเขาลงไปในแม่น้ำซ่อนมังกร

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าเทพแล้วจะสามารถทำอะไรได้ ถึงแม้จะได้ครอบครองโลก แล้วไงล่ะ?

ขณะนี้ เขาเป็นผู้ชายสารเลวที่มีความสัมพันธ์กับน้องเมีย!

"ไสหัวออกไปให้พ้น เย่เซิ่งเทียน ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีก นับจากนี้เป็นต้นไป ระหว่างพวกเราไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้ว! พวกเราไปหย่ากันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากจะพบคุณอีก!"

หวางซีกัดฟันและกล่าวด้วยความโกรธแค้น

รักมากก็แค้นมาก!

ความรักคือความเห็นแก่ตัว!

เธอรักเย่เซิ่งเทียนมาก และแคร์เย่เซิ่งเทียนมาก ดังนั้นเมื่อก่อนเธอจึงสามารถทนความอัปยศ ที่ถูกตระกูลหวางแห่ประจานเธอกลางถนนขณะตั้งเธอครรภ์ได้

แต่เพราะเธอรักมากเกินไป เธอจึงไม่สามารถยอมรับเรื่องทั้งหมดนี้ได้

ท่ามกลางความรักอันลึกซึ้งของคนสองคน ไม่มีที่ว่างสำหรับบุคคลที่สามอย่างแน่นอน!

"ซีเอ๋อร์ ขอโทษ"

ลำคอของเย่เซิ่งเทียนขยับ และสุดท้ายคำมากมายก็กลายเป็นหนึ่งประโยค----ขอโทษ!

หลังจากหลี่หลานพูดจบ เธอก็รีบวิ่งไป "ซีเอ๋อร์ ลูกสงบสติอารมณ์หน่อย ทะเบียนสมรสอยู่ที่บ้านของพวกเรา ไม่ได้อยู่ที่นี่"

"คุณแม่ พวกเรากลับไปเอาทะเบียนสมรสเถอะ คุณแม่ไปเอาทะเบียนสมรสเป็นเพื่อนหนูได้ไหม?"

หวางซีกอดไหล่ของตนเองและขดตัวอยู่บนพื้น น่าสงสารเหมือนลูกแกะที่กำลังรอถูกฆ่า

"ได้ แม่จะไปไปเป็นเพื่อนหนู แม่จะไปเอาเป็นเพื่อนหนู"

หลี่หลานกอดหวางซีด้วยความทุกข์ใจ

เย่เซิ่งเทียนปาดน้ำตาและกล่าวอย่างแน่วแน่ว่า "คุณแม่ ซีเอ๋อร์ ผมจะต้องให้คำอธิบายแก่พวกคุณ!"

หลังจากพูดจบ เขาหันหลังแล้วเดินจากไป

ทันทีที่เขาเดินออกจากประตู เย่เซิ่งเทียนจับหน้าอกด้วยความปวดใจ เสียงดัง "อ้วก" เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก!

เดิมทีนั้นเขาได้เดินออกมาจากเงามืดจากการตายของแม่แล้ว และเต็มไปด้วยความคาดหวังต่อโลกใบนี้ในการค้นหาเบาะแสของแม่

แต่ตอนนี้ ผู้หญิงอีกคนที่เขารักที่สุด ไม่ต้องการเขาแล้ว

หัวใจของเขาเต็มไปด้วยการตำหนิตนเองและความรู้สึกผิด เขาตบหน้าตนเองอย่างแรงหลายครั้ง "เย่เซิ่งเทียน แกไม่ละอายใจต่อซีเอ๋อร์เหรอ!!"