Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 667

“ผมเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์รู้หรอกนะ”

เย่เซิ่งเทียนใช้นิ้วซ้ายชี้ไปที่ซ่งหยวนลี่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“เขา ผมจะฆ่า พวกคุณจะปกป้องงั้นหรอ ？”

ทันใดนั้นท่านหนิงก็ตกตะลึง ดวงตาสองข้างจ้องมองไปที่แหวนไม้โบราณที่อยู่ในมือของเย่เซิ่งเทียน

“ท่านหนิง เป็นอะไรไป？”

จู่ๆท่านจางก็ตระหนักได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ

“ไสหัวไปซะ！”

ทันใดนั้น ท่านหนิงก็ตบไปที่หัวของท่านจาง โดยที่ท่านจางไม่ทันได้รู้สึกตัว จู่ๆสมองของเขาก็แยกออกจากกันราวกับแตงโมที่ถูกแบ่งเป็นสองซีก

ฉากระทึกที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้คนของตระกูลซ่งพากันตกใจ！

ท่านหนิงเป็นเทพบู๊ที่ตระกูลกู่ส่งมาช่วยตระกูลซ่งของพวกเขา！

ทำไมตอนนี้ถึงได้ลงมือกับท่านจางล่ะ ทำไมถึงได้กินเนื้อพวกเดียวกัน！

ซ่งจื่อหลินตกใจ จนตัวสั่นเทา มองไปที่ท่านหนิงด้วยสายตาเหลือเชื่อ“ท่านหนิง คะ คุณทำอะไรน่ะ！”

อย่าว่าแต่คนของตระกูลซ่งเลย แม้แต่เย่ว์อิ่นหลงก็งงงวย

นี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย ？หรือว่าชื่อเสียงของกูจะดังมาก จนทำให้อีกฝ่ายถึงขั้นต้องทำความเคารพ？

ทำไมตนถึงไม่รู้？

เย่ว์อิ่นหลงมีชื่อเสียงใหญ่โตขนาดนี้เสียเมื่อไร？

เย่ว์อิ่นหลงสีหน้ามึนงง เขาได้เตรียมจะลงมือแล้ว แต่สุดท้ายอีกฝ่ายเริ่มฆ่าคนของตัวเองอย่างเลือดเย็น！

นี่มันเกิดอะไรขึ้น？

“พี่เทียน นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะ”

เย่ว์อิ่นหลงเหลือบมองไปทางเย่เซิ่งเทียนด้วยความงุนงง

“ซ่งจื่อหลิน ความผิดของลูกชายแกถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดหรือบาปกรรมที่ทำลงไป ตระกูลซ่งก่อกรรมทำชั่ว ยากที่หนีพ้นโทษเดนตาย แกคิดว่าใครๆก็อยากเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของแกรึไง？ฉันหนิงเจ๋อฮ่าวจะมีเม็ดทรายในตาไม่ได้ ถึงแม้ฉันจะเคารพตระกูลกู่ แต่กลับเกลียดชังหมาหัวเน่าอย่างพวกแก ตระกูลกู่ที่สูงส่ง ต้องถูกหมาหัวเน่าอย่างพวกแกทำให้อยู่ในสภาพแบบนี้！”

เทพบู๊เคารพบูชาตระกูลกู่ เดิมทีซ่งจื่อหลินได้เชิญกำลังเสริมมาช่วย ตอนนี้จู่ๆกลับย้อนเล่นงานฝ่ายตรงข้าม ทำให้ทุกคนคลำไม่เจอสมองไม่รู้จะทำอย่างไรดี

คนของตระกูลซ่งมองไปที่หนิงเจ๋อฮ่าวด้วยความหวาดกลัว เขาเป็นถึงเทพบู๊ผู้แข็งแกร่งเชียวนะ ตอนนี้เขาจะลงมือกับตระกูลซ่งอย่างงั้นหรอ？

ตาแก่คนนี้หมายความว่าไง？

ตอนนี้เหลือแค่พวกเขาสามคนแล้ว หนิงเจ๋อฮ่าวถึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“คุณเย่ครับ ผมสามารถดูแหวนไม้วงนั้นในมือของคุณหน่อยได้ไหมครับ？”

เย่เซิ่งเทียนเหลือบมองเขา แล้วหันหลังแล้วเดินออกไป เขาไม่มีเวลาพูดคุยกับหนิงเจ๋อฮ่าว และขี้เกียจคุยกับเขาด้วย

ตระกูลซ่งได้รับการจัดการแล้ว และปัญหาที่แท้จริงเพิ่งเริ่มต้นขึ้น ตระกูลซ่งก็เป็นแค่ข้อแก้ตัวเท่านั้น ตระกูลกู่ต่างหากที่ต้องจัดการจริงๆ！

“คุณเย่？”

หนิงเจ๋อฮ่าวสีน่าอึดอัดใจ ยืนอยู่กับที่อย่างทำตัวไม่ถูก

เย่ว์อิ่นหลงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“นี่ตาแก่ แกคิดว่ามาประจบสอพลอพี่เทียนของฉันมันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ？ยังคิดอยากจะตีสนิทกับพี่เทียนของฉันอีก？แกคิดว่าแกเป็นใครห้ะ”

หนิงเจ๋อฮ่าวส่ายหัวไปมาอย่างขมขื่น“จอมมาร เข้าใจผิดแล้ว”

“ชิ คนที่อยากจะประจบพี่เทียนมีถมไป แกไม่ได้รับคิวนั้นหรอก รอคิวของแกต่อไปเถอะ”

หลังจากที่เย่ว์อิ่นหลงพูดประชดประชันเสร็จ ก็เดินตามออกไปทันที

หนิงเจ๋อฮ่าวสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วโทรศัพท์เบอร์ที่เขาแทบจะลืมมันไปแล้ว“ประมุขปรากฏตัวขึ้นที่เมืองโมตู รีบมายืนยันตัวเดี๋ยวนี้！”