Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 818

หญิงสาวผมทองข่มขู่อย่างรุนแรง ไม่สนใจการพูดถากถางของคนรอบๆเลย

แม้ว่ามีบางคนคุกเข่านานแล้วไม่เต็มใจที่จะลุกขึ้นยืน แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่มีทางยินยอมเป็นสุนัขให้คนอื่น โดยเฉพาะเจอคนที่เกลือเป็นหนอนทรยศประเทศชาติของตัวเองแบบนี้ ก็ยิ่งเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม

“แกแม่งหยุดพูดเถอะ ยังไม่พอใจที่ถูกตบไม่พอใช่ไหม？แกนี่แม่งต่ำทรามเสียจริง”

“ไอ้พวกขยะที่แม้แต่บรรพบุรุษของตัวเองก็ไม่ต้องการ สมควรถูกตบ พี่ชาย ฉันอยู่ข้างเดียวกับคุณ รออีกเดี๋ยวเจอความวุ่นวายแล้วก็ไม่ต้องกลัว พวกเราก็มีสถานทูต ต้าเซี่ยของเราไม่ใช่ต้าเซี่ยเมื่อหลายสิบปีก่อนตั้งนานแล้ว คนอื่นมารังแกพวกเราไม่ได้”

“ใช่ ตอนนี้ประเทศมาตุภูมิของเราแข็งแกร่งแล้ว พวกเราไม่หาเรื่องแต่ก็ไม่กลัวคนมาหาเรื่อง คนชั้นต่ำเช่นนี้ ไม่จำเป็นต้องตามใจ”

ได้ฟังเสียงเหล่านี้ เย่เซิ่งเทียนเกิดความอบอุ่นในใจ

การปกป้องมากว่าหลายปีที่ผ่านมา ไม่เสียเปล่า

ในเวลานี้แอร์โฮสเตสเดินออกมาพร้อมพูดว่า “คุณแอลันเป็นแฟนสาวของคุณชายล็อกแห่งตระกูลบราวน์ คุณชายล็อกจะมารับคุณแอลันที่สนามบิน ทางที่ดีพวกคุณขอโทษคุณแอลันดีกว่านะ ฉันช่วยพวกคุณไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ได้ ”

ได้ฟังประโยคนี้ บางคนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ฉันได้ยินมาว่าตระกูลบราวน์นี้ เป็นตระกูลอิทธิพลมืดของประเทศอเม เป็นเจ้าถิ่น ไปมาหาสู่กับรัฐบาลในท้องถิ่นด้วย ไม่ได้ยั่วยุกันได้ง่ายๆ”

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ งั้นเรื่องราวก็วุ่นวายแล้ว

ถึงยังไงก็ไม่ใช่ผืนดินของต้าเซี่ย เป็นต่างแคว้นแดนไกล

แม้ว่าไปหาสถานทูตก็ไม่ทันแล้ว

มีคนพูดเหอะพร้อมกล่าวว่า “พวกเราคนเยอะแยะเช่นนี้ ไม่เชื่อว่าพวกเขาจะกล้าลงมือ เมื่อลงมือแล้ว นี่ก็เป็นเรื่องทางการทูต ฉันไม่เชื่อว่าคนของตระกูลบราวน์จะไม่มีสมองขนาดนี้”

กลุ่มคนต่างก็ออกไอเดียกัน แต่สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า พวกเขาค่อนข้างตะขิดตะขวงใจ

ถึงยังไงอีกฝ่ายเป็นตระกูลอิทธิพลมืด อีกอย่างทางฝั่งอเมริกามีการซื้อขายปืนได้ตามสบาย

หญิงสาวผมทองทั้งๆที่เห็นชัดเจนว่าเป็นคนต้าเซี่ยแต่กลับมีชื่อว่าแอลันในเวลานี้หน้าตาดูแย่เหมือนหมูเลย พูดอย่างยโสโอหังอย่างยิ่งว่า “ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ระวังตอนนี้เสียใจภายหลังแล้วเหรอ และก็ไม่กลัวที่จะบอกพวกแกว่า ตระกูลของแฟนฉัน เป็นกลุ่มอิทธิพลมืด แถมยังทำธุรกิจอาวุธยุทโธปกรณ์ อยากจะฆ่าพวกแกให้ตาย ขอเพียงแค่ขยับนิ้วก็มีนักฆ่าลงมือแล้ว ถึงตอนนั้นพวกแกตายแล้ว เกิดเรื่องขึ้นแล้วก็ไม่ต้องรับโทษทางกฎหมายเพราะมีคนรับแทน รีบคุกเข่าลงให้ฉันเดี๋ยวนี้ โขลกศีรษะขอโทษ ถ้าหากว่าฉันอารมณ์ดี ก็อาจจะปล่อยพวกแกไป แน่นอนว่า ไอ้โง่สองคนนี้ จะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย”

พูดแล้ว แอลันมองไปยังเย่เซิ่งเทียนและจ้านอู๋ซวง

ชายชราโมโหมาก พูดว่า “เกิดเรื่องขึ้นเพราะฉัน แกไมต้องไปหาเรื่องคนอื่นๆ ถ้าหากว่าแกยังมีมโนธรรม ก็อย่าไปหาเรื่องคนอื่น มาจัดการฉันนี่”

“ไอ้แก่ตายยาก ไม่ต้องรีบร้อน ฉันก็ไม่มีทางปล่อยไปเช่นกัน”

แอลันชี้ไปยังชายชรา พูดอย่างอาฆาตแค้น

แต่ถึงยังไงไม่นานก็ถึงถิ่นของคนเขาแล้ว อีกฝ่ายเป็นเจ้าถิ่น นี่ก็เกิดความวุ่นวายแล้ว

จ้านอู๋ซวงพูดอย่างไม่แคร์ว่า “ทุกท่านไม่ต้องเป็นกังวล ควรจะทำอะไรก็ทำ ขอเพียงแค่คุณผู้ชายของตระกูลเราอยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่อง ใครมาก็ไม่มีประโยชน์”

แน่นอนว่าคำพูดนี้มีไม่กี่คนที่เชื่อ

นี่ถ้าหากอยู่ในอาณาเขตของต้าเซี่ย ใช้เส้นสายก็จัดการได้แล้ว

แต่นี่คือมาถึงประเทศอเมแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าคุณชายแห่งตระกูลบราวน์นั่นมีนิสัยใจคอยังไง

เกิดความว้าวุ่นใจชั่วขณะหนึ่ง แม้คิดว่าเรื่องที่เย่เซิ่งเทียนทำนั้นไม่ผิด แต่ก็คิดว่าค่อนข้างวู่วามไปหน่อยแล้ว จะนำความวุ่นวายมาสู่เย่เซิ่งเทียนได้

และในเวลานี้ เครื่องบินเริ่มลงจอดแล้ว

แอลันลงจากเครื่องบินเป็นคนแรก หันหน้ามาพูดอย่างกัดฟันด้วยความแค้นว่า “พวกแกรอฉันเลยนะ แฟนของฉันอยู่ข้างนอกนี่เอง ฉันจะดูว่าพวกแกจะตายยังไง”

เมื่อเย่เซิ่งเทียนยกมือขึ้น แอลันตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน เกือบจะกลิ้งลงจากบันไดไป