Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 844

ศีรษะของออวิดก้มลงต่ำมากๆ

นี่คือวันที่อัปยศที่สุดของพวกเขา

และเป็นวันที่อัปยศที่สุดของออวิดด้วย

หากรู้ว่าผลลัพธ์เป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก เขาจะไม่มาที่นี่เป็นอันขาด

ส่วนคนอื่นใครอยากมาก็มา ความอัปยศเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกแย่ยิ่งกว่า การฆ่าเขาเสียอีก

“รับปากแล้วก็ดี ฉันยังคิดว่าพวกแกจะยอมทิ้งผู้คนเป็นแสนๆคนในเมืองเวย์น่าจริงๆ ไม่คิดว่าพวกแกก็ไม่กล้าเหมือนกัน”

คำพูดของเย่เซิ่งเทียน เต็มไปด้วยการถากถางประชดประชัน

แต่ออวิด พูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว และก็ไม่กล้าพูดด้วย

เขาเชื่อว่า ตราบใดที่ตัวเองยังกล้าพูดประโยคที่แข็งกร้าว เย่เซิ่งเทียนก็จะลงมือทันที

เขาไม่สงสัยความน่ากลัวในการฆ่าของเย่เซิ่งเทียนแม้แต่น้อย

เป็นคู่ต่อสู้กับคนเช่นนี้ มันคือความโชคร้ายของประเทศอเม เป็นความซวยของผู้นำระดับสูงของประเทศอเมทุกคน

หนึ่งพันปีก่อน

แปดประเทศของพวกเขาทำศึกกับประเทศต้าเซี่ย และก็ยังบีบบังคับประเทศต้าเซี่ยทีละขั้นๆ ไม่ยอมอ่อนข้อแม้แต่น้อย

ทำให้ประเทศต้าเซี่ยต้องเสียที่ดินและชดใช้ค่าเสียหาย น่าอับอายอย่างยิ่ง

ในวันนี้ พวกเขาก็รู้สึกถึงความอัปยศเช่นนี้

เพียงแค่เมื่อถึงคราวที่พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศ พวกเขาจึงค้นพบว่ามันยากที่จะยอมรับ

แต่ถ้าไม่ยอมรับจะทำยังไงได้?

พวกเขาไม่มีทางต่อสู้กับเย่เซิ่งเทียนได้เลย

นอกจากใช้อาวุธระดับไฮเอนด์ ร่วมกับผู้คนหลายแสนคนในเมืองเวย์น่า ร่วมกันกำจัด และฝังศพให้เย่เซิ่งเทียน

แต่พวกเขาไม่กล้า

ดังนั้น ทำได้เพียงยอมรับความอัปยศเช่นนี้

ไม่นาน บล็องก์ก็ให้คนจัดตั้งหน้าจอขนาดใหญ่ ทุกคนต่างจับจ้องไปบนหน้าจอนั่น

สิ่งที่ต้องการรู้ คือโฟเดนท์มีการเจรจากับเย่เซิ่งเทียนอย่างไร

เขาพูดในใจว่า “ที่แท้ เจ้าเทพก็เป็นคนเผด็จการ ดูเหมือนว่าฉันไม่เข้าใจถึงแก่นแท้ วันนี้ถือว่าได้เรียนรู้แล้ว ต่อไปฉันก็จะทำเช่นนี้แหละ”

โฟเดนท์บนหน้าจอใหญ่ ถูกเย่เซิ่งเทียนด่าคำหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร

คนเหล่านั้นที่คุกเข่าลงบนพื้น ต่างก็กำลังรอการตอบสนองของโฟเดนท์

“เย่เซิ่งเทียน ฉันมาคุยกับคุณด้วยความจริงใจ หวังว่าคุณจะไม่หยาบคายเช่นนี้ คุณฆ่าคนของเราไปแล้ว ตอนนี้จะใช้ประชาชนของเรามาข่มขู่เราอีก พวกเราเจรจากับคุณได้ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของประชาชนในเมือง ลำดับต่อไปฉันจะ...”

“หุบปาก!”

เย่เซิ่งเทียนขัดจังหวะคำพูดที่ยาวเหยียดของโฟเดนท์อย่างหงุดหงิด ยิ้มเยาะพลางพูดว่า “เก็บสีหน้าอันน่าเกลียดที่เสแสร้งแกล้งทำไปซะ แกทำผิดอยู่เรื่องหนึ่ง สาเหตุที่แกจะมาคุยกับฉัน ไม่ใช่เพราะว่าผู้คนของเมืองเวย์น่าหรอก แต่เป็นเพราะพวกแกไม่มีทางต่อสู้กับฉันได้”

“ถ้ามีวิธีต่อสู้กับฉันได้ แกจะมาคุยกับฉันเหรอ? เพราะงั้นหยุดพูดจาเหลวไหลได้แล้ว ก่อนอื่น มอบตัวผู้บงการอยู่เบื้องหลังมาให้ฉัน วันนี้ ฉันต้องฆ่าเขา!”

“ส่วนที่เหลือ รอให้ฉันฆ่าเขาเสร็จ แล้วค่อยมาคุยกับแก”

โฟเดนท์โกรธจัดกับคำพูดของเย่เซิ่งเทียน กล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “เย่เซิ่งเทียน ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจเรื่องหนึ่ง ที่นี่คือเขตอิทธิพลของพวกเรา!”

เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าพวกแกกำลังจะสูญเสียรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมแล้วล่ะ”

พูดจบ เย่เซิ่งเทียนตบออวิดไปฉาดหนึ่ง