Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 918

ฟางหยวนมองไปทางทิศใต้ มีความคิดถึงในสายตาเล็กน้อย

ที่ไหนกันล่ะ มีครอบครัวของเธอ

แต่ว่า ครอบครัว ไม่มีแล้ว

พี่ชายตายในสนามรบ

พ่อถูกคนของตระกูลโจวทรมานอย่างทารุณจนตาย

และเธอ ตอนแรกถูกคนของตระกูลโจวจับตัวไป เกือบจะถูกเอาไปขายเป็นสาวใช้ให้คนอื่น

ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อช่วยเธอไว้ ตอนนี้เธอ อาจจะกลายเป็นของเล่นให้กับคนอื่น

แม้ว่า ตระกูลโจวถูกตระกูลเย่ทำลายแล้ว ฆ่าทั้งตระกูล

แต่ฉากที่พ่อถูกทรมานจนตาย เธอไม่เคยลืมได้เลย

ผู้เฒ่าเทียนจีมองดูฟางหยวน และพูดเสียงเบาว่า “สาวน้อย ไปดูเถอะ”

ร่างกายของฟางหยวนสั่นเทาเล็กน้อย และพูดว่า “อาจารย์ ท่านบอกฉันหน่อย หลังจากที่คนตายไปแล้ว ผีมีอยู่จริงไหม?”

ผู้เฒ่าเทียนจีกล่าวอย่างถอนหายใจว่า “สวรรค์มีวัฏจักรเป็นของตัวเอง สิ่งที่มีอยู่ย่อมมีอยู่ตามธรรมชาติ สิ่งที่ควรปรากฏย่อมปรากฏอย่างเป็นธรรมชาติ

“บนสวรรค์มีเก้าชั้น ทุกๆชั้นก็จะมีเทพเทวา ใต้พสุธามี 18 ชั้น แต่ละชั้นจะมีผีพเนจรอยู่ ระหว่างกลางมีทั้งผีและเทพ เพียงแต่คนธรรมดาแยกแยะไม่ออกเท่านั้นเอง”

ฟางหยวนก้มหน้า น้ำตาร่วงจากหางตา และพูดอย่างดื้อรั้นว่า “อาจารย์ ฉันอยากเป็นเทพ ฉันอยากไปหาพ่อและพี่ชาย สรุปว่า มีอยู่หรือไม่”

“ฉันอยากตามหาวิญญาณของคนในตระกูลโจว ยังอยู่หรือไม่ ฉันจะทำให้พวกเขา อกสั่นขวัญหาย!!”

ผู้เฒ่าเทียนจีลูบหัวของฟางหัวอย่างปวดใจ และกล่าวว่า “สาวน้อย คุณจะลำบากอีกทำไม? สวรรค์มีวัฏจักร มันมีกรรมเป็นของตัวเอง หากไปเจ้ากี้เจ้าการ คุณก็จะรับกรรมไม่ไหว ถึงตอนนั้นแม้แต่อาจารย์ก็ปกป้องคุณไม่ได้แล้ว”

ฟางหยวนเงยหน้า พูดอย่างแน่วแน่ว่า “อาจารย์ ถ้าการบำเพ็ญตน ไม่สามารถทำให้ฉันแก้แค้นได้ ไม่สามารถทำให้ฉันปกป้องคนที่ฉันอยากจะปกป้องได้ ถ้าอย่างนั้น การบำเพ็ญตนนี้ ไม่ต้องบำเพ็ญก็ได้ ถ้าหากสวรรค์กีดกันฉัน งั้นกฎแห่งสวรรค์ ไม่ต้องเอาก็ได้”

ผู้เฒ่าเทียนจีถอนหายใจ

“ยังจะกลับไปดูที่บ้านอีกไหม?”

ฟางหยวนส่ายหน้า บ่นพึมพำว่า “พี่ชายก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็ไม่อยู่แล้ว ที่นั่นเหลือเพียงแค่บ้านแล้ว ไม่มีครอบครัวอีกต่อไปแล้ว”

“ไปเถอะ”

นัยน์ตาของผู้เฒ่าเทียนจีเต็มไปด้วยความจำใจ

 เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เย่เซิ่งเทียนบ้าไปแล้วหรือ?

“ทำไม ไม่ต้อนรับฉันเหรอ?”

เย่เซิ่งเทียนก็หมดหนทาง ถ้าเป็นไปได้ เขาไม่อยากติดต่อกับแม่มดอย่างเหย้ซูหลิงคนนี้หรอก

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก หากเขาต้องการติดต่อกับตระกูลลี้ลับ เขาก็มีเพียงเหย้ซูหลิงเป็นช่องทางเดียว

มิเช่นนั้น เขาก็จะไม่ติดต่อเหย้ซูหลิงหรอก

“ไม่ใช่ คุณคิดดีแล้วจริงหรือ?”

มือขวาของเหย้ซูหลิงที่กำลังเขียนหนังสืออยู่สั่นเทาเล็กน้อย มือซ้าย มือซ้ายลูบท้องที่ป่องขึ้นเล็กน้อย

ไอ้อู๋ที่อยู่ข้างๆสีหน้าไม่ค่อยมั่นคง หน้าซีด เหมือนว่าเพิ่งจะได้รับโทษยกใหญ่

พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงว่า “คุณหนู คุณคิดจะบอกเขาจริงๆหรือ?”

เหย้ซูหลิงพูดเบาๆ “บอกอะไรเขา? บอกเขาว่าเด็กในท้องของฉันคือลูกของเขางั้นเหรอ? ทำไมฉันต้องบอกเขาด้วย? สิ่งที่ฉันต้องการก็แค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้นเอง เรื่องนี้ ไม่ต้องบอกเขาเลยนะ”