มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1081

เอเลนพยักหน้ารับที่เฟนด์เตือน และพูดว่า “ใช่ คุณกินมากไม่ได้!”

“โอ้ ที่รัก... เนื้อนี่มันหอมมาก แต่เรากินมากไม่ได้” เบ็นบ่นขณะกลืนน้ำลาย

“ทุกคน นั่งกันเลย ไม่จำเป็นต้องมีพิธีการอะไร!” เฟนด์ยิ้มและพูดกับผู้เชี่ยวชาญแต่ละตระกูล “เราทุกคนคือสมาชิกของตระกูลวู๊ด และเช่นนั้น ทำให้เราทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน ทุกคนต้องสนุกไปด้วยกัน ตกลงไหม?”

“ใช่ ใช่! นายน้อยพูดถูก!” ทุกคนยิ้มและเริ่มต้นดื่มกัน

ผ่านไปชั่วครู่ เฟนด์ก็หันไปหาแลนเซล็อตลูดว่า “อืม แลนเซล็อต ตระกูลสาขาเรียบร้อยดีไหม? บอกผมถ้ามันมีอะไรที่ต้องจัดการ ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับสถานการณ์ในตระกูลสาขามากเท่าไหร่”

แลนเซล็อตเปิดปากขณะลังเลที่จะพูด เขาเหลือบมองผู้นำของตระกูลสาขาคนอื่น ๆ ตามสัญชาตญาณ

พวกเขาเหมือนอยากพูดแต่ก็กลัวที่จะพูด

ชายชราผมขาวก็พยักหน้าเช่นกัน “ใช่ เราจำเป็นต้องส่งของไปแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่ได้มา แต่มันก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเป็นหกสิบหรือเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในช่วงสองสามปีนี้ เราไม่ได้บ่นอะไรกันเลย แต่เมื่อหลายเดือนก่อนพวกเขาอยากได้เป็นแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าโชคดีพอที่จะได้หญ้าวิญญาณมาเป็นร้อย เราต้องให้พวกเขาไปแปดสิบ และยี่สิบต้นที่เหลือถึงจะเป็นของเรา!”

“มันจะต้องทุ่มขนาดนั้นเลยเหรอ?” เฟนด์นิ่งลงเมื่อได้ยินเช่นนี้ มากเกินไปแล้ว สุดท้าย คนพวกนี้ก็คือตระกูลสาขาที่ไปเสี่ยงชีวิตเข้าป่าเพื่อหาหญ้าและอาหาร แล้วตระกูลหลักให้ของกับพวกเขาแค่ 20 เปอร์เซ็นต์จากที่หามานี่นะ พวกเขาจะยิ่งจมลึกลงไปถ้าเรื่องนี้ยังเกิดขึ้น

เฟนด์คิดและถามอย่างนิ่ง ๆ ว่า “พ่อของผมรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”