มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1106

เมื่อเธอได้ยินเรื่องทั้งหมด ลิลลี่ก็แสยะยิ้มอย่างรุนแรง

เธอโบกมือหลังจากนั้นไม่นาน "ได้ ฉันเข้าใจแล้ว กลับไปตำแหน่งของนายก่อน!”

“ครับ นายหญิงลำดับหนึ่ง!”

ชายคนนั้นกำหมัดเคารพ ก่อนจะวิ่งลงเขา

“ตอนนี้เราทำยังไงดี นายหญิงลำดับหนึ่ง? เขาไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้เราก็ฆ่าเขาไม่ได้แล้ว!”

ชายหนุ่มจากตระกูลลาโกริโอยิ้มอย่างขมขื่น “เราคืนหญ้าวิญญาณที่คุณให้เราเมื่อวานนี้ไม่ได้ด้วย” เขาเตือนเธอ “มันเป็นเงินดาวน์!”

โยลันดาเองก็ดีใจเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องทำเรื่องสกปรกนั่นอีกต่อไปแล้ว

สุดท้ายแล้ว เธอคิดมาตลอดว่าแนชดูแลพวกเขาอย่างดี เธอเลยมีข้อกังขากับการฆ่าลูกชายของเขา

เธอไม่คิดเลยว่าลิลลี่จะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาแทน “ทำไมไอ้เด็กเวรนั่นถึงรีบขนาดนั้น ออกไปก่อนตั้งเป็นวันแหนะ” เธอพูด “มันคงจะกลัวฉันส่งคนไปตามสินะ ถึงออกไปไวอย่างนั้น!”

ลิลลี่หยุด ก่อนจะพูดต่อ “แต่ฉันรู้ว่ามันกำลังไปที่ไหน เพราะงั้นมันหนีไปไหนไม่ได้หรอก!”

“คุณรู้เหรอว่าเขากำลังจะไปที่ไหน นายหญิงลำดับหนึ่ง?”

ชายหนุ่มจากตระกูลลาโกริโอรู้สึกตกใจ “ดูเหมือนว่าเรายังต้องทำงานต่อสินะ!” เขาพูด พลางยิ้มอย่างขมขื่น

“ไอ้เด็กเวรนั่นกำลังไปที่ตระกูลสาขา เป็นพวกเดียวกันกับตระกูลวู๊ด...เพราะงั้น พวกเธอออกไปได้แล้ว!”

ลิลลี่ยิ้มอย่างไม่แยแส ก่อนจะพูดพลางมองไปที่ทั้งคู่

โยลันดาถึงกับพูดไม่ออก เธอรู้สึกว่าไม่น่าพูดออกไปเลย จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้อยากฆ่าเฟนด์ แต่เธอกลับดันพูดออกไปอย่างไม่คิด

ถ้าเธอหุบปาก พวกเขาก็คงเดินไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ แล้วอาจจะตามเฟนด์ไม่ทันก็ได้

“ไปตามหาพวกเขากันดีกว่า!”

โยลันดากลอกตาใส่ดีน ทั้งสองบินไปตามทางไปที่ตระกูลสาขา

แต่เฟนด์และคนอื่น ๆ ถึงชานเมืองของเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่งตั้งนานแล้ว

“เราไปไหนกันดีคะ อาจารย์”