มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1202

"เวรเอ๊ย! ความแข็งแกร่งของขั้นกลางเทพแท้จริงงั้นเหรอ? นั่นด้วย.."

นักสู้ที่ยิ่งใหญ่ของตำหนักลมหวนค่อย ๆ เบ้หน้าเมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้า

ในความเป็นจริง หัวหน้าตำหนักลมหวนเตือนพวกเขามาเสมอว่าเพราะตระกูลวู๊ดอยู่ใกล้กับพวกเขา จึงเป็นที่ยอมรับได้หากพวกเขาปล้นทรัพยากรไปบางส่วน แต่ก็ไม่ควรข้ามเส้นไปและทำให้พวกนั้นโกรธจัด อีกฝ่ายตัดสินใจต่อสู้กับพวกเขาเมื่อไหร่ พวกเขาก็สู้ไม่ได้เลย

หัวหน้าเชื่อถ้าถ้าเป็นการปล้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เมสันก็จะอดทนเอาไว้

ในทางตรงกันข้าม สำหรับหลาย ๆ ตระกูล ถ้าพวกเขาออกไปตามทรัพยากรและวัสดุ คนในตำหนักลมหวนอาจจะทำตัวหยาบคายและประสาท เมื่อคนของตำหนักลมหวนเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่คนเดียวหรือเป็นกลุ่มเด็ก ๆ พวกเขาก็จะปล้นอย่างไม่ปราณี หลังจากที่ตระกูลอื่น ๆ และอีกหลายตระกูลไม่รู้ว่าตำหนักลมหวนอยู่ที่ไหน ดังนั้น แม้ว่าพวกเขาจะอยากล้างแค้น มันก็จะไม่ง่ายที่จะทำเช่นนั้น

หัวหน้าของตำหนักลมหวนไม่คิดว่าที่ผู้พิทักษ์ลานิชและคนอื่น ๆ มุ่งไปที่ผู้อาวุโสของตระกูลวู๊ดนี่ไม่ได้หมายความว่าอยากตายแล้วจะหมายความว่าอะไร?

สีหน้าของหัวหน้าซีดลงขึ้นไปอีก "เดี๋ยวก่อน!" เขากางแขนอย่างตื่นตระหนกและชี้ให้หยุด

คนของตระกูลวู๊ดกำลังจะพุ่งเข้าใส่แต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเช่นนั้น

หัวหน้าลุกขึ้นและเดินไปหาเฟนด์ เขาคำนับและพูดว่า "ท่านครับ ผมไม่เช้าใจ ผมไม่ได้ไปทำอะไรให้ท่านขุ่นเคืองใจเลย ทำไมถึงต้องมาช่วยตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ดด้วย? แม้ว่าคนของผมจะทำผิดพลาดไป แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องมายุ่งเรื่องนี้นี่ ใช่ไหม?"

เขารู้แล้วว่าคนที่มีพลังเช่นนั้นไม่ชอบไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เขาเลยไม่เข้าใจอีกฝ่ายเลยว่าทำไมผู้ฝึกยุทธที่แข็งแกร่งระดับเทพแท้จริงถึงเข้ามาข้องเกี่ยว?

ไม่รอให้เฟนด์อธิบายเพิ่มเติม เมสันยืนขึ้นและพูดออกมาดัง ๆ ว่า "มันโร ควินน์ คิดว่าเขาเป็นใครกันล่ะ? เขาเป็นทายาทของตระกูลวู๊ดนะ! ตอนนี้แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าเขาเข้ามาข้องเกี่ยวได้?"

"นายน้อย?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน