มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1222

ไดอาน่าขมวดคิ้วเมื่อคิดถึงเกี่ยวกับมัน “แม้ว่าตระกูลพวกนี้จะมีเรื่องเข้าใจผิดกับตระกูลวู๊ด แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายมากเกินไป ก่อนหน้านี้ บางตระกูลกดขี่พวกเขาและไม่อยากให้พวกเขามีฐานะสูงขึ้น แต่แนชก็จัดการกับปัญหาได้ดีจริง ๆ เขาสั่งสอนผู้ใต้บังคับบัญชาและหยุดพวกเขาไม่ให้ขัดแย้งกับคนอื่น ๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้พวกเขากับตระกูลวู๊ดเริ่มทำสงครามกันเพราะความเข้าใจผิดเพียงอย่างเดียว”

นายใหญ่ลาโกริโอพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง มันจะต้องมีโอกาสแน่ ไม่งั้นเราก็สร้างมันขึ้นมาเองสื”

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตระกูลลาโกริโอก็เตรียมตัวเพื่อเป็นศัตรูกับตระกูลวู๊ด

...

เฟนด์ตื่นแต่เช้าตรู่และไปอาบน้ำ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เดินไปที่สวน เขาสังเกตเห็นว่าไดอาเนียลล่ารอเขาอยู่ที่นั่นแล้ว

เฟนด์พูดยิ้ม ๆ ว่า “คุณหนูลำดับสามแห่งคาเบลโล คุณตื่นเช้าจัง!”

“คิดว่าฉันจะตื่นเช้าไม่เป็นเหรอ? ฮึ่ม ถ้าฉันตื่นขึ้นมาทีหลังแล้วคุณแอบหนีไป ฉันจะทำยังไงล่ะ?” ไดอาเนียลล่าเม้มปากอันบอบบางของเธอและไขว้มือสองข้างไว้ข้างหลังก่อนจะพูดแทรกขึ้นมาว่า “ช่างเถอะ ฉันไม่สนหรอก ช่วงสองสามวันนี้ฉันจะติดตามคุณ ก่อนที่พลังยุทธของฉันจะกลับมา จนกว่าฉันจะใช้ฉีได้อีกครั้ง”

“ก็ได้ คุณจะตามผมไปก็ได้ ถ้าคุณไม่หมดแรงซะก่อน เพราะยังไงซะ คุณคงจะไม่ขอให้ผมแบกคุณไว้บนหลังในขณะที่เราเดินทางไกลแบบนั้นใช่ไหม?” เฟนด์ยักไหล่และเดินไปที่ทางเข้าหลัก

“ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้นนะ! คุณเป็นคนคิดขึ้นมาเอง!” สีหน้าของไดอาเนียลล่าแดงก่ำตอนที่เธอเดินตามเฟนด์ไป จากนั้นเธอก็เม้มปากแล้วพูดว่า “ที่คุณคิดแบบนั้นเพราะเมื่อวานคุณได้แบกฉันใช่ไหม? คุณได้อะไรจากมันงั้นเหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน