มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1224

“ม้าตัวนี้วิ่งเร็วมาก!” ไดอาเนียลล่าเคยขี่ม้ามังกรโลหิตมาหลายตัวตอนที่เธอยังเด็ก แม้ว่าตอนที่เธอโตขึ้นเธอจะเลิกขี่ไปแล้ว และหันมาฝึกวรยุทธแทน

ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนนั่งข้างหลังเธอพร้อมกับเอาแขนโอบรอบเอวของเธอ เธอไม่คิดว่าจะมีวันแบบนั้นเหมือนกัน

หัวใจของเธอเต้นรัวกระแทกกับซี่โครง มันรู้สึกเหมือนจะกระโดดออกมาจากอกของเธอ

ทั้งหมดที่ไดอาเนียลล่าทำได้คือทำตัวปกติและพูดตามปกติ ด้วยหน้าอกของเฟนด์ที่แนบกับแผ่นหลัง เธอรู้สึกอายมากกว่าตอนที่เฟนด์แบกเธอเมื่อวานอีก

ไม่นานนักเมื่อเฟนด์ตระหนักได้ถึงบางอย่าง เขาก็เตือนไดอาเนียลล่าอย่างรวดเร็วว่า “ไม่ ไม่ใช่ทางนั้น เรากำลังไปผิดทาง ไปทางขวา!”

นั่นทำให้ไดอาเนียลล่าสับสน “แล้วทำไมคุณไม่พูดให้เร็วกว่านี้? ฉันไม่รู้ว่าตระกูลสาขาถัดไปของคุณตั้งอยู่ที่ไหน!” เธอไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหน เธอรู้เพียงว่าต้องวิ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องและลืมถามเฟนด์ว่าควรจะไปทางไหน

“มีกองกำลังเล็ก ๆ ที่พึ่งพาตระกูลของเราอาศัยอยู่ที่นั่น แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่สมาชิกในตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ด แต่พวกเขาก็ปฏิบัติต่อตระกูลวู๊ดอย่างดี พวกเขาส่งทรัพยากรตามเปอร์เซ็นต์ที่เราร้องขอเสมอ เราไม่อาจละทิ้งกองกำลังพวกนั้นได้เมื่อเราต้องเลือกอัจฉริยะเพื่อเข้าร่วมในตระกูลหลัก!”

เฟนด์ยิ้มและพูดต่อว่า “เราไม่ควรทำให้พวกเขาผิดหวัง จริงไหม?”

“ไม่ เราไม่ควรทำ... ดูเหมือนว่าคุณจะคิดแทนคนอื่นจริง ๆ คุณคงเป็นหัวหน้าตระกูลที่ดีถ้าคนอย่างคุณได้ขึ้นเป็นหัวหน้า!” ไดอาเนียลล่าหน้าแดง “แต่ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลมักเป็นของลูกชายหัวหน้าตระกูลหนิที่ได้เป็นผู้สืบทอด ถ้าพ่อของคุณไม่ใช่หัวหน้าตระกูล คุณคงจะไม่ได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลหรอกไม่ว่าคุณจะมีความสามารถแค่ไหนก็ตาม”

นั่นทำให้เฟนด์ไม่ทันได้ระวังตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน