มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1239

ในขณะนั้นเอง นายน้อยแม็คก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาวางไวน์สองขวดไว้บนโต๊ะ

“นายหญิงน้อยลำดับสามแห่งตระกูลคาเบลโล นายน้อยแห่งตระกูลวู๊ด ผมขอเสนอ ไวน์วานรในตำนาน ไวน์ที่มีความหวานหาตัวจับยาก และกลิ่นหอมที่เข้มและรสชาติที่เข้มข้น มันเป็นประโยชน์สำหรับผู้ฝึกยุทธที่กำลังจะกลายเป็นปรมาจารย์ฉีครับ!”

นายน้อยแม็คแนะนำไวน์ให้กับเฟนด์ พลางยิ้ม “พ่อของผมเก็บมันไว้ที่นี่ ผมไม่กล้าดื่มมันเท่าไหร่ ผมจิบไม่กี่ครังเองเท่านั้นตอนที่พ่ออยู่ เหนือกว่าเรื่องอื่นใด ไวน์ชนิดนี้ หาซื้อได้ยากมากครับ!”

เฟนด์เห็นที่ประจบประแจงของเขา เฟนด์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะพูว่า “ถ้าไวน์นี้หายากจริง ๆ และดีอย่างที่คุณพูด ทำไมคุณถึงเอามันออกมาให้เราล่ะ?”

ไดอาเนียลล่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด พลางจ้องเขม้งไปที่นายน้อยแม็ค “อย่าบอกนะ ว่านายใส่อะไรลงไปในไวน์น่ะ เราไม่ได้โง่อย่างที่นายคิดนะ!”

นายน้อยแม็คแทบจะทรุดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ต่อให้คุณให้เงินผมล้านเหรียญ ผมก็ไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ” เขาตอบอย่างว่องไว “ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงครับ? ผมไม่มีสิทธิ์แตะต้องพวกคุณทั้งคู่ด้วย พวกคุณเป็นทั้งทายาทและทายาทหญิงที่ทรงอำนาจ ทำไมผมต้องทำแบบนั้นกับพวกคุณด้วยล่ะครับ!”

ในตอนนี้ นายน้อยแม็คหยุดไปครู่นึง เขามองไปที่ศพของนายน้อยลาเดนเบิร์ก “พูดตามตรงนะครับ ไอ้อ้วนนั่นคือนายน้อยของตระกูลลาเดนเบิร์ก” ในที่สุดเขาก็พูดด้วยความโมโห “ตระกูลลาเดนเบิร์ก เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองของเรา และเจ้าอ้วนนั่นก็รังแกเราเป็นประจำ ผมดีใจจริง ๆ ที่คุณฆ่าเขา แน่นอนว่าผมต้องขอบคุณคุณในทางใดทางนึงอยู่แล้ว นอกจากนี้แล้ว มันก็แค่ไวน์สองขวด มันเทียบกับสิ่งที่คุณทำไม่เลยครับ!”

"ดี ฉันรู้หรอก ว่านายไม่กล้าทำ!”

ไดอาเนียลล่าคว้าไวน์ขึ้นมาขวดนึงก่อนจะเปิดมันออก กลิ่นเข้มข้นราวกับสวรรค์กระทบจมูกของเธอ และเธอรู้สึกว่า แค่กลิ่นของมัน ก็ทำให้เธอเมาได้แล้ว

"พระเจ้า นั่นกลิ่นไวน์วานรนี่ ฉันก็อยากได้เหมือนกันนะ!”

แขกสองสามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรอบ ๆ ได้กลิ่นไวน์ พวกเขาทั้งหมดพากันกลืนน้ำลาย ก่อนจะมองไปที่เฟนด์และไดอาเนียลล่าอย่างชื่นชม

ไม่มีใครคิดว่าตระกูลแม็คจะมีสมบัติล้ำค่าขนาดนี้ และเขาก็เอาออกมาให้สองคนนี้เพียงเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน