มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1275

อเล็กซานเดอร์มองเฟนด์หลังจากเทรนตันออกไป จากนั้นเขาก็พลิกมือและยาชั้นดีก็ปรากฏขึ้นมา เขาให้ยากับเฟนด์ "นี่คือของกำนัลแห่งความซาบซึ้งของพวกเรา พวกเราคาเบลโลไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร"

อเล็กซานเดอร์หยุดก่อนพูดต่อ "อย่างไรก็ตาม เพื่อทำให้ทุกอย่างตรงไปตรงมา คนของเราก็จะไม่หยุดถ้าเจอใครก็ตามจากตระกูลวู๊ดในระหว่างแข่งขัน เข้าใจใช่ไหม?"

"ยาชั้นยอดระดับแรกเหรอ?" เฟนด์มองยาเม็ดในมือ แม้ว่ายาเม็ดนี้จะดูธรรมดา แต่ก็ยากที่ใครจะหาของล้ำค่ามาได้ สุดท้ายแล้ว นี่มันก็มีผลกับใครบางคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง

ดูเหมือนว่าอเล็กซานเดอร์จะรักลูกสาวอย่างดาเนียลล่าจริง ๆ ไม่เพียงแต่เขาขอโทษพรรคตรงข้ามเท่านั้น แต่เขายังให้ยามาเพื่อแสดงความขอบคุณ คนธรรมดาทั่วไปคงทำอะไรแบบนี้ไม่ได้

"นายท่าน นี่มัน..." ท่าทีของชายชราของตระกูลคาเบลโลนิ่งลง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เต็มที่จะมอบของล้ำค่าให้กับสมาชิกในตระกูลวู๊ด

"ไม่เป็นไร มันก็แค่ยา ชีวิตลูกสาวฉันมีค่ามากกว่ายาเม็ดนี้อีก และฉันก็ไม่อยากเป็นหนี้อะไรกับตระกูลวู๊ด! ฉันไม่อยากให้พวกเขาพูดลับหลังเรา ถ้าคนของเราบังเอิญไปฆ่าอัจฉริยะของตระกูลวู๊ดในตอนแข่งขัน ฉันไม่อยากให้พวกเขาพูดว่าเราไปตอบแทนความเมตตาพวกเขาด้วยความเกลียดชัง และไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ!" อเล็กซานเดอร์ยิ้มอย่างเย็นชาและพูด

ผู้อาวุโสพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเดินกลับ

แนชยิ้มและโบกมือ "ขอบคุณนายท่านคาเบลโลที่ใส่ใจเรา เราชัดเจนแล้ว และฉันเชื่อว่าลูกชายฉันกับคนอื่น ๆ จะประสบความสำเร็จ!"

"ฮ่า ๆ... เยี่ยมมากที่มั่นใจ!" อเล็กซานเดอร์หัวเราะและเดินไปที่ทางเข้า "ดาเนียลลิต้า ไปเถอะ!"

"พ่อ..." ดาเนียลล่ารู้สึกแย่มาก ตอนแรกเธอคิดว่าเฟนด์ช่วยเธอไว้และเธอหวังว่าความสัมพันธ์ของสองตระกูลจะคลี่คลายลง ใครจะรู้ว่าพ่อเธอก็ยังดื้ออยู่ และเธอโชคดีที่ไม่ได้บอกว่าเฟนด์คือแฟนของเธอหรือว่าเธอออยากจะอยู่กับเฟนด์ ใครจะรู้ว่าอเล็กซานเดอร์จะโกรธขนาดไหนถ้าเธอพูดออกไปแบบนั้น